بدو

آغاز، ابتدا، اوان، اول، شروع، عنفوان، مقدمه، نخست ≠ پایان، خاتمه، ختم

فعال، پرتلاش، تلاشگر، زحمت‌کش ≠ تن‌آسا، تنبل

( ~.) [ ع . ] ( اِ.) بادیه ، صحرا.

(بَ) [ ع . ] ( اِ.) اوُل ، آغاز، ابتدا.

ظهوری (از آنندراج ).

ملاطغرا [ در تعریف براق ] (از آنندراج ).

مولوی (مثنوی ).

مولوی (مثنوی ).

بدو. [ ب َدْوْ ] (ع اِ) صحرا. (منتهی الارب ). صحرا و دشت و بیابان . (ناظم الاطباء). بیابان . (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). صحرا. (از اقرب الموارد). || خلاف حضر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، بادیات و بوادی . (از اقرب الموارد).

بدو. [ ب َدْوْ ] (ع مص ) پیدا و آشکار گردیدن . (از منتهی الارب ). پدید آمدن . (تاج المصادر بیهقی ). (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). ظاهر شدن . (یادداشت مؤلف ). بداءة. بدوء. بداء. (ناظم الاطباء ذیل بداءة). و رجوع به بداءة شود.

رودکی .

دقیقی .

فردوسی .

بدو. [ ب ُ دُوو ] (ع مص )پیدا و آشکار گردیدن . (منتهی الارب ). پدید آمدن . (غیاث اللغات ). ظاهر شدن . (از اقرب الموارد). بدوء. بداءة. بَدو. (از ناظم الاطباء). و رجوع به بداءة شود.
- بدوّ صلاح ؛ در لغت بمعنی پدیدار شدن صلاحیت باشد. و در اصطلاح فقهی آنست که میوه بسته شده و بهار از آن افتاده باشد. توضیح آن که چون مردم بخواهند میوه درختی معین را آنگاه که بر درخت است بفروشند، بیع آن روا نیست ، مگر در وقتی که میوه ٔ آن درخت بدو صلاح یافته باشد و حد بدو صلاح میوه آن بود که اگر رز باشد باید که میوه بسته بود و اگر میوه ای غیر از انگور باشدباید که بهار از وی بیفتاده باشد. البته شرط بدو صلاح در وقتی لازمست که میوه ٔ یک درخت و یکنوع میوه و برای یک سال مورد بیع باشد چه در اینصورت اگر شرط مذکور نباشد، ممکن است مبیع تلف شود و ثمن بلا عوض بفروشنده رسد و اکل مال بباطل گردد. (از ترجمه ٔ النهایه شیخ طوسی ج 1 ص 118).

آغاز؛ ابتدا؛ اول.

به او.

دونده؛ تندرو؛ تیزرفتار: ◻︎ در معرکهٴ بدوسواران عیب است / از لاشه‌سوار ترکتازی کردن (ظهوری: لغت‌نامه: بدو).

آغاز

تکیه ای: bevez
طاری: bevöz
طامه ای: bovez
طرقی: bevez
کشه ای: bevez
نطنزی: bevez

بتج