زبان جغتایی

زبان جغتایی یکی از زبان های ترکی منقرض شده است. این زبان، زبانی ادبی بوده و عضو خانوادهٔ زبان های آلتایی بوده است. جغتایی از دوران تیمور و پادشاهان تیموری تا اوایل قرن بیستم به عنوان زبان واسطه ادبی در آسیای مرکزی بوده است. امیر علیشیر جغتائی نوایی یکی از ادیبان و شاعران مشهور ادبیات جغتایی است. بابر، مؤسس سلسلهٔ گورکانی در هند، کتاب بابرنامهٔ خود را به زبان ترکی جغتایی نوشت.
ترکی عام
قارلقی
زبان جغتایی
جغتایی از جنبهٔ لغوی و قواعد زبان، از دیگر زبان های مهم جامعهٔ اسلامی به ویژه فارسی و عربی متأثر شده است. بسیاری از آثار شیوایی که در این زبان نوشته شده اند به عنوان ابزاری برای جلب توجه و تحسین ادیبان دوران بوده است. ترکی جغتایی یکی پیشرفته ترین زبان های ترکی میانه است که به خوبی ثبت شده است. زبان های ازبکی و اویغوری وارث و شیوهٔ مدرن این زبان محسوب می شود.
لغت نامهٔ سنگلاخ حدود شش هزار لغت ترکی را دربرمی گیرد که عمدتاً به زبان ترکی جغتایی است.