کلمه جو
صفحه اصلی

بهار نارنج

فرهنگ فارسی

گل نارنج از اینجاست که عرقش را عرق بهار گویند .

فرهنگ معین

(بَ. رِ ) ( اِ. ) شکوفه نارنج که در عطرسازی ، ساختن اسانس و تهیه مربا کاربرد دارد.

لغت نامه دهخدا

بهار نارنج. [ ب َ رَ ] ( اِ مرکب ) گل نارنج از اینجاست که عرقش را عرق بهار گویند. ( آنندراج ). مربای بهار نارنج مربایی مطبوع و معطر است. ( یادداشت بخط مؤلف ).

فرهنگ عمید

شکوفۀ سفید و معطر درخت نارنج که عرق آن را می گیرند و برای تسکین اعصاب، سردرد، و دل درد نافع است.

دانشنامه عمومی

بهار نارنج شکوفه درخت نارنج است که در عطرسازی و ساختن اسانس، انواع نوشیدنی های فصلی و عرقیجات و تهیه مربا، گز، سوهان و … کاربرد بسیار دارد.
آیین سنتی عرق گیری بهار نارنج، از جمله آیین های سنتی مازندرانی ها از دیرباز بوده و است. هر ساله جشنواره ملی بهار نارنج به صورت نمادین ابتدا در شهرستان بابل برگزار می شد که بعدها این مراسم گسترش پیدا کرده و به ترتیب شهرستان های شهرستان ساری، شهرستان رامسر و شهرستان شیراز نیز به آن ملحق شدند.امروزه شهرهای بسیاری جشنواره بهار نارنج را برگزار می کنند که بعدها با پیگیری های بعمل آمده توسط مازندرانی ها آیین سنتی جشن بهار نارنج در شورای عالی ثبت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور تحت عنوان جشن بهار نارنج مازندران به ثبت ملی رسید و از آن پس برگزاری آیین بهار نارنج به صورت مشترک در اکثر نقاط مازندران به عنوان نمادی بر اتحاد شهرستان های مازندران تبدیل شد.
از بهار نارنج عرق تهیه می شود که طبیعتی گرم دارد. این عرق اشتهاآوری قوی بوده و برای رفع ضعف اعصاب، غم و افسردگی مفید است؛ همچنین نشاط آور است و در تسکین ناراحتی های سینه و تپش قلب نیز مؤثر است.
مداومت در مصرف بهار نارنج برای رفع بزرگی طحال مفید است و چنانچه به همراه آب کرفس مصرف شود برای استخراج سنگ های کلیه و مثانه و خرد کردن آن ها بسیار مؤثر است. مصرف این عرق هنگام بروز ناراحتی به افراد مبتلا به بیماری غش توصیه می شود.

دانشنامه آزاد فارسی

بَهارْنارِنج
بَهارْنارِنج
بَهارْنارِنج
گل های خشک شدۀ گیاه نارنج Citrus، دارای حداقل۰.۲ درصد اسانس زردِ مایل به سبز. این گیاه با ارتفاعی بین ۳ تا ۵ متر با تاج پوششی گِرد در نواحی شمالی و جنوبی ایران وجود دارد. منشأ اولیۀ این گیاه را نواحی شمال هندوستان دانسته اند، اما امروزه در بیشتر نواحی معتدل، ازجمله در ایران و عمدتاً در استان های گیلان، مازندران و فارس، پرورش می یابد. بهارنارنج دارای گل هایی مرکب از گلبرگ های معطر ضخیم و آبدار و زودافت به رنگ سفید متمایل به زرد است که بر روی آن ها حفره های ترشحی به چشم می خورد. گل بهارنارنج در حالت تازه بویی معطر و مطبوع دارد، اما پس از خشک شدن از بوی آن کاسته می شود. گل های بهارنارنج را برای مصارف دارویی، به حالت غنچۀ نشکفته، هنگام صبح از درخت می چینند و به سرعت در تاریکی خشک می کنند. از بهارنارنج به عنوان داروی آرام بخش و مؤثر در رفع ناراحتی ها و هیجانات دستگاه عصبی استفاده می شود و همچنین به عنوان مادۀ معطرکننده در صنایع غذایی و آرایشی ـ بهداشتی کاربرد دارد. در طب قدیم، بهارنارنج برای تقویت اشتها، درمان اسپاسم و دردهای شکمی، رفع تپش قلب و سردردها و بی خوابی های عصبی تجویز می شد. شربت کالمودین ازجمله فرآورده های آن است.


کلمات دیگر: