ترکیب خارجی

[ویکی فقه] ترکیب خارجی آن است که اجزای ترکیب، دارای تمایز و کثرت خارجی اند؛ یعنی اجزا، در عالم واقع، از یکدیگر متمایزند و کثرت واقعی و خارجی دارند که ملاک کثرت و تمایز واقعی و خارجی، وجودهای مستقل متعدد است.
ترکیب در فلسفه به معنیِ «یکی شدنِ چند چیز» است؛ به گونه ای که در عینِ وجودِ نوعی کثرت و تمایز میان اجزای آن، بتوان به نحوی میان آن اجزاءْ جهتِ وحدتی یافت.
ترکیب از جهت نوع اتحاد و وحدتِ میان اجزا
ترکیب از جهتِ نوع اتحاد و وحدت میان اجزا، بر دو گونه است:
← ترکیب حقیقی
اما هریک از ترکیب های حقیقی و اعتباری، از جهتِ نوعِ تمایزِ اجزا، دارای دو قسم اند:
← ترکیب ذهنی و عقلی
...