[ویکی فقه] اَصْحاب سَبْت، قومی از بنی اسرائیل ، یاد شده در قرآن کریم که از شریعت الهی روی تافتند و به عذاب خداوند گرفتار شدند.
قصه اصحاب سبت در قرآن به اجمال آمده، و در اخبار و روایات بسط و تفصیل یافته است.بنابر آنچه در ۴ آیه از قرآن آمده است، اصحاب سبت گروهی از بنی اسرائیل بودند که در شهری ساحلی می زیستند و چون حرمت روز سبت و احکام و شرایع آن را نگاه نداشتند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، مورد غضب پروردگار قرار گرفته، مسخ گشتند و به بوزینگان بدل شدند
سبت در لغت عربی
واژه سبت که در زبان عربی به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است، از زبان های کهن سامی وام گرفته شده است.پژوهشگران در پی جستن ریشه این کلمه ، با توجه به ریشه «شبت»، خاستگاه آن را در زبان های آشوری، آرامی و سریانی و عبری باستان، باز جسته اند.
سبت در لغت عبری
بر این مبنا و با تحقیقات زبان شناختی و تاریخی ، بیشتر محققان بر آنند که این واژه از زبان آرامی و شاید عبری به زبان عربی وارد شده است.گفتنی است که واژه سبت از دیرباز در میان عبرانیان، افزون بر استعمال معمول آن به مفهوم لغوی، به معنی روز شنبه ، و با واژه «عِرِب» به معنای شب روز سبت (شب شنبه) به کار می رفته است.
سبت نزد یهودیان
...
قصه اصحاب سبت در قرآن به اجمال آمده، و در اخبار و روایات بسط و تفصیل یافته است.بنابر آنچه در ۴ آیه از قرآن آمده است، اصحاب سبت گروهی از بنی اسرائیل بودند که در شهری ساحلی می زیستند و چون حرمت روز سبت و احکام و شرایع آن را نگاه نداشتند و در آن روز به صید ماهی پرداختند، مورد غضب پروردگار قرار گرفته، مسخ گشتند و به بوزینگان بدل شدند
سبت در لغت عربی
واژه سبت که در زبان عربی به معنای دست کشیدن از کار و استراحت کردن است، از زبان های کهن سامی وام گرفته شده است.پژوهشگران در پی جستن ریشه این کلمه ، با توجه به ریشه «شبت»، خاستگاه آن را در زبان های آشوری، آرامی و سریانی و عبری باستان، باز جسته اند.
سبت در لغت عبری
بر این مبنا و با تحقیقات زبان شناختی و تاریخی ، بیشتر محققان بر آنند که این واژه از زبان آرامی و شاید عبری به زبان عربی وارد شده است.گفتنی است که واژه سبت از دیرباز در میان عبرانیان، افزون بر استعمال معمول آن به مفهوم لغوی، به معنی روز شنبه ، و با واژه «عِرِب» به معنای شب روز سبت (شب شنبه) به کار می رفته است.
سبت نزد یهودیان
...
wikifeqh: یهود است و نزد آنان قداست ویژه ای دارد. در عهد عتیق و تلمود، انجام کارهای غیر عبادی همچون تجارت، صید ماهی و پرندگان در این روز ممنوع شده است.
بنا بر برخی روایات، خدا به وسیله حضرت موسی، از یهود خواسته بود روز جمعه را بزرگ دارند و در آن کارهای غیرعبادی انجام ندهند؛ اما یهودیان شنبه را افضل دانستند و خدا شکار را در شنبه بر آنها حرام کرد. گروهی از بنی اسرائیل، در روز شنبه به صید ماهی پرداختند و بر اثر عذاب الهی به بوزینه تبدیل شدند. قرآن از این گروه، به «اصحاب سبت» یاد کرده است.
بنا بر برخی روایات، خدا به وسیله حضرت موسی، از یهود خواسته بود روز جمعه را بزرگ دارند و در آن کارهای غیرعبادی انجام ندهند؛ اما یهودیان شنبه را افضل دانستند و خدا شکار را در شنبه بر آنها حرام کرد. گروهی از بنی اسرائیل، در روز شنبه به صید ماهی پرداختند و بر اثر عذاب الهی به بوزینه تبدیل شدند. قرآن از این گروه، به «اصحاب سبت» یاد کرده است.
wikishia: دریا و روی آب نمایان می شدند به گونه ای که سطح آب دیده نمی شد:
«... تَأْتِیهِمْ حِیتَانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً...» (سوره اعراف/7، 163)؛ ولی در روزهای دیگر به زیر آب رفته و جز شمار اندکی بر روی آب نمی آمدند: «... وَیَوْمَ لاَ یَسْبِتُونَ لاَ تَأْتِیهِمْ...» (سوره اعراف/7، 163) آنان مدتی این وضع را تحمل کرده مانند گذشتگان و پدرانشان از صید ماهی در روز شنبه پرهیز می کردند؛ ولی پس از آن نتوانستند بر تمایلات نفسانی خود چیره شوند و چون از یک سو نمی خواستند از فرمان الهی سرپیچی کرده، گرفتار کیفر شوند و از سوی دیگر حاضر نبودند از خیل ماهیان روز شنبه بی بهره باشند به حیله ای دست زدند که ظاهر آن فرمانبری و باطنش نافرمانی بود.
«... تَأْتِیهِمْ حِیتَانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً...» (سوره اعراف/7، 163)؛ ولی در روزهای دیگر به زیر آب رفته و جز شمار اندکی بر روی آب نمی آمدند: «... وَیَوْمَ لاَ یَسْبِتُونَ لاَ تَأْتِیهِمْ...» (سوره اعراف/7، 163) آنان مدتی این وضع را تحمل کرده مانند گذشتگان و پدرانشان از صید ماهی در روز شنبه پرهیز می کردند؛ ولی پس از آن نتوانستند بر تمایلات نفسانی خود چیره شوند و چون از یک سو نمی خواستند از فرمان الهی سرپیچی کرده، گرفتار کیفر شوند و از سوی دیگر حاضر نبودند از خیل ماهیان روز شنبه بی بهره باشند به حیله ای دست زدند که ظاهر آن فرمانبری و باطنش نافرمانی بود.
wikiahlb: اَصحاب_سَبت
[ویکی اهل البیت] اَصحاب سَبت. این صفحه مدخلی از دائرة المعارف قرآن کریم است
گروهی از عذاب شدگان یهود بر اثر سرپیچی از فرمان خداوند درباره حرمت کار در روز شنبه.
این واژه به صورت صریح تنها یک بار در آیه 47 سوره نساء/4 بکار رفته است؛ ولی در آیات 65 ـ 66 سوره بقره/2؛ 154 سوره نساء/4؛ 78 سوره مائده/5؛ 163 سوره اعراف/7 و 124 سوره نحل/16 داستان این قوم و سرانجام آنان بیان گردیده است.
«اصحاب سبت» از قوم بنی اسرائیل بودند: «لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ...» (سوره مائده/5، 78) و در شهری ساحلی به نام «اَیله» میان «مصر» و «مدین» یا «مدین» یا «طبریه» یا «مقنا» (که بین «مدین» و «عینونا» قرار داشته) زندگی می کرده اند.
این قوم در عصر پیامبری حضرت داود علیه السلام بوده و شمار آنان را 70000 یا 12000 نفر گفته اند. گروهی از مورخان و مفسران نیز آن ها را بخشی از قوم ثمود پنداشته اند که بر اثر همجواری با بنی اسرائیل به دیانت یهود گرویده اند.
خداوند یهود را به امساک <(خودداری از کار) و تعظیم روز جمعه فرمان داد؛ اما آنان در این فرمان الهی اختلاف کرده با این باور که روز شنبه به سبب پایان یافتن آفرینش آسمان ها و زمین در آن روز بزرگترین روزهاست، از پذیرفتن روزی جز شنبه سرباز زده، فرمان خداوند را نادیده گرفتند. از این رو خداوند نیز کار را بر آن ها سخت گرفت و کار کردن در آن روز از جمله صید ماهی که با توجه به ساحلی بودن محل سکونتشان از کارهای رایج و مهم آن قوم بود، بر آن ها حرام گشت:
گروهی از عذاب شدگان یهود بر اثر سرپیچی از فرمان خداوند درباره حرمت کار در روز شنبه.
این واژه به صورت صریح تنها یک بار در آیه 47 سوره نساء/4 بکار رفته است؛ ولی در آیات 65 ـ 66 سوره بقره/2؛ 154 سوره نساء/4؛ 78 سوره مائده/5؛ 163 سوره اعراف/7 و 124 سوره نحل/16 داستان این قوم و سرانجام آنان بیان گردیده است.
«اصحاب سبت» از قوم بنی اسرائیل بودند: «لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن بَنِی إِسْرَائِیلَ...» (سوره مائده/5، 78) و در شهری ساحلی به نام «اَیله» میان «مصر» و «مدین» یا «مدین» یا «طبریه» یا «مقنا» (که بین «مدین» و «عینونا» قرار داشته) زندگی می کرده اند.
این قوم در عصر پیامبری حضرت داود علیه السلام بوده و شمار آنان را 70000 یا 12000 نفر گفته اند. گروهی از مورخان و مفسران نیز آن ها را بخشی از قوم ثمود پنداشته اند که بر اثر همجواری با بنی اسرائیل به دیانت یهود گرویده اند.
خداوند یهود را به امساک <(خودداری از کار) و تعظیم روز جمعه فرمان داد؛ اما آنان در این فرمان الهی اختلاف کرده با این باور که روز شنبه به سبب پایان یافتن آفرینش آسمان ها و زمین در آن روز بزرگترین روزهاست، از پذیرفتن روزی جز شنبه سرباز زده، فرمان خداوند را نادیده گرفتند. از این رو خداوند نیز کار را بر آن ها سخت گرفت و کار کردن در آن روز از جمله صید ماهی که با توجه به ساحلی بودن محل سکونتشان از کارهای رایج و مهم آن قوم بود، بر آن ها حرام گشت:
[ویکی فقه] اصحاب سبت (قرآن). اَصْحاب سَبْت، قومی از بنی اسرائیل ، یاد شده در قرآن کریم که از شریعت الهی روی تافتند و به عذاب خداوند گرفتار شدند.
سبت در لغت به معنای قطع است.
تعریف اصحاب سبت
اصحاب سبت، گروهی از بنی اسرائیل و یهود و اهل ایله بودند که در کنار دریا و مشرف به آن سکونت داشتند. آنان به دلیل نادیده گرفتن حکم تعطیل عمل (صید ماهی) در روز شنبه ، به اصحاب سبت نامیده شدند. در این مدخل از واژه های «السبت» و «القرده» استفاده شده است.
عناوین مرتبط
امتحان اصحاب سبت، عبرت از اصحاب سبت، عصیان اصحاب سبت، کیفر اصحاب سبت، لعن اصحاب سبت، ماهی گیری اصحاب سبت، مسخ اصحاب سبت.
سبت در لغت به معنای قطع است.
تعریف اصحاب سبت
اصحاب سبت، گروهی از بنی اسرائیل و یهود و اهل ایله بودند که در کنار دریا و مشرف به آن سکونت داشتند. آنان به دلیل نادیده گرفتن حکم تعطیل عمل (صید ماهی) در روز شنبه ، به اصحاب سبت نامیده شدند. در این مدخل از واژه های «السبت» و «القرده» استفاده شده است.
عناوین مرتبط
امتحان اصحاب سبت، عبرت از اصحاب سبت، عصیان اصحاب سبت، کیفر اصحاب سبت، لعن اصحاب سبت، ماهی گیری اصحاب سبت، مسخ اصحاب سبت.
wikifeqh: اصحاب_سبت_(قرآن)