ابوالقاسم گرجی

ابوالقاسم گرجی (زاده ۱۳۰۰ در تهران - درگذشته ۱۳۸۹ در تهران) استاد ممتاز دانشگاه تهران، فقیه و حقوقدان، دانش آموخته فلسفه و حکمت اسلامی از دانشکده الهیات، نوزدهمین رئیس دانشگاه تهران و چهره ماندگار ایرانی بود.
چهره ماندگار
دارنده جایزه جشنواره بین المللی خوارزمی
دارنده نشان درجه یک دانش از رئیس جمهور
برگزیده فرهنگستان علوم ایران در مراسم مشترک فرهنگستان ها
برنده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران به واسطهٔ تصحیح، تعلیق و اعراب گذاری کتاب تفسیر جوامع الجامع، تألیف شیخ طبرسی.
برنده جایزه یکی از بهترین کتاب های چاپ شده ده ساله انقلاب اسلامی به واسطهٔ تصحیح، تعلیق و اعراب گذاری کتاب تفسیر جوامع الجامع، تألیف شیخ طبرسی.
برنده کتاب سال جمهوری اسلامی ایران جمهوری اسلامی به واسطهٔ تصحیح، تجدید نظر و حواشی کتاب تاریخ پیامبر ص، تألیف دکتر محمدابراهیم آیتی.
شایسته تقدیر برای کتاب تاریخ فقه و فقها
او همین طور دارنده نشان درجه یکم دانش و برنده سه دوره جایزه کتاب سال و یک دوره شایسته تقدیر، بوده است.
در سال ۱۳۰۰ شمسی در تهران متولد شد. پس از تحصیلات ابتدایی، به تحصیل علوم حوزوی و یادگیری دروسی چون صرف، نحو، معانی و بیان، منطق، فقه و اصول (در دو مقطع: سطح و خارج) و فلسفه پرداخت. معروف ترین اساتید وی عبارتند از محمد قصیر، محمدحسین بروجردی، شاه آبادی، ابراهیم امام زاده زیدی و محمدرضا تنکابنی.
در مدت تحصیل در تهران، بنا بر روش حوزه های علمیه مبنی بر تدریس هنگام تحصیل، به تدریس ادبیات عرب، منطق و کتب مقدماتی فقه و اصول می پرداخت. در حدود سال ۱۳۲۲، به تشویق محمدرضا تنکابنی، برای ادامه تحصیل به اتفاق میرزا علی فلسفی عازم نجف اشرف شد. اساتید وی در نجف سید ابوالقاسم خویی، شیخ محمدعلی کاظمینی، سید عبدالهادی شیرازی، محمد کاظم شیرازی و دیگران بوده اند. در این میان، بیشترین بهره را از محضر درس سید ابوالقاسم خویی برد و بیش از یک دوره خارج اصول و به موازات آن، خارج فقه در درس ایشان شرکت داشت.

[ویکی فقه] ابوالقاسم گرجی (۱۳۸۰-۱۳۸۹ش) فقیه، مجتهد، نویسنده، از محققان برجسته فقه و حقوق و همچنین استاد تمام دانشکده فقه و مبانی حقوق دانشگاه تهران.
« دکتر ابولقاسم گرجی» در سال ۱۳۰۰ ش در تهران به دنیا آمد. در شش سالگی راهی مکتب خانه شد و در ۱۳ سالگی تحصیلات حوزوی را آغاز کرد.او ۲۳ ساله بود که برای تحصیل در فقه و اصول به نجف اشرف رفت. در نجف نزد استادان به نامی تلمّذ کرد که از آن جمله می توان از آقایان محمد حسین بروجردی ، محمدرضا تنکابنی ، محمد کاظمینی و آیت الله خویی نام برد.سی سال از زندگی اش سپری شده بود که از نجف به تهران بازگشت و به تدریس در سطوح عالیه و خارج فقه و اصول پرداخت.از سال ۱۳۳۲ ش، تحصیل در فقه و مبانی حقوق اسلامی در دانشکده الهیات دانشگاه تهران را آغاز کرد. از ۱۳۳۵ ش تحصیل در دوره دکترای فلسفه و حکمت اسلامی را آغاز نمود و از همان زمان نیز در همان دانشکده به تدریس پرداخت. پس از آن نیز به تدریس دوره دکتری حقوق خصوصی و حقوق جزا در دانشگاه تهران مشغول شد.ایشان بی تردید یکی از افتخارات دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران بود. بیش از بیست کتاب و صد مقاله از خود بر جای گذاشت و آن گاه به دیار باقی پای نهاد. از کتابهای بیست گانه اش، دو کتاب به عنوان کتاب سال انتخاب شدند.
آثار علمی
۱ تاریخ فقه و فقهاء۲- شیخ انصاری و شک در مقتضی ۳- ادوار اصول الفقه ۴- نگاهی به تحول علم اصول ۵- تحریر اصول الفقه ۶- تحریر الروضه فی شرح اللمعه ۷ سید مرتضی در علم اصول فقه ۵- تصحیح جلد اول و دوم کتاب« تفسیر جوامع الجامع» طبرسی( برگزیده کتاب سال) ۶- ترجمه و تلخیص کتاب« عدة الاصول».
امتیازات علمی
در دوران تدریس به عنوان استاد نمونه، استاد ممتاز، پژوهشگر برجسته دانشگاه و پژوهشگر نمونه کشور شناخته شد و نشان درجه یک دانش را نیز از دست رئیس جمهور دریافت کرد.در مراسم مشترک فرهنگستان ها به عنوان چهره برگزیده فرهنگستان علوم ایران انتخاب شد و یکبار نیز جایزه جشنواره بین المللی خوارزمی را از آن خود کرد.به رغم اینکه کوهی از علم و دانش را بر شانه های فکر و اندیشه خویش حمل می کرد، از تکبر و نخوت هیچ نصیبی نداشت. شاگردان بسیار پرورد و تحقیقات فراوان کرد. علاوه بر تدریس، مجری و محقق تعداد زیادی از طرحهای پژوهشی دانشگاه تهران بود. علم و حلم را توأمان داشت. در کنار فضل و دانشش، به زیور ادب و اخلاق نیز آراسته بود.
برخی از فضایل ایشان
...