ویسپرد

ویسپِرَد یا وِسپِرَد یکی از شش بخشِ اوستا و از ماخذِ اوستایی است.
واژه ویسپِرَد واژه ای ترکیبی است و از دو واژه اوستاییِ ویسپِ (ویسپِه) و رَتو ساخته شده و معنای آن همه ردان یا همه سران است.
ویسپرد دربارهٔ آیینِ شش گهنبار و نمازهای وابسته به آن است و دارای ۲۳ کرده (بخش) و ۴۰۰۰ واژه است. در متنِ وسپرد از ایزدان، جهانِ مینوی و آسمان و هرچه در آنست و زمین با هرچه بر اوست یاد گردیده و ستایش شده است. در ویسپرد، همه جشنهای دینی مزدیسنا و هنگام های ستایش و نماز از بامداد و نیمروز و شب و نمازهای افزوده برشمرده شده و هر آنچه با ستایش و نیایش های دینی مزدیسنا پیوستگی دارد همچون هوم و بَرسم، زُور و مَیزَد و بوی ستوده شده و خشنودیِ رد یا بزرگ مینویِ هریک از آنها خواسته شده است.

ویسْپَرَد
(در اوستایی به معنی «همه رَدان» و «سروران») از بخش های پنج گانۀ اوستا، از ملحقاتیسن ها. ویسپرد ۲۴ بخش و هر بخش بندهایی دارد و از جملۀ متون اوستای متأخر به شمار می رود و به همراه یسن ها در مراسم دینی نوروزی و گاهنبارها یا جشن های شش گانۀ فصلی خوانده می شود.