سرطان پستان

سرطان پستان یا سرطان سینه (به انگلیسی: Breast cancer) به نوعی سرطان گفته می شود که از بافت پستان آغاز می شود. زن بودن، مهم ترین عامل احتمال بروز سرطان پستان است. اگرچه مردان نیز به این سرطان مبتلا می شوند اما احتمال آن در زنان ببیش از صد برابر است. سایر علائم سرطان پستان می تواند یک توده در پستان، تغییر شکل پستان، گودی پوست، ترشح مایع از نوک پستان، یا پوسته شدن قسمتی از پوست باشد. در افرادی که بیماری در اندام های دیگر آن ها گسترش پیدا کرده باشد، این علائم می توانند درد استخوان، غدد لنفاوی متورم، تنگی نفس، یا یرقان باشد.
سن
جنسیت
سطح آندروژن خون
سطح استروژن خون: سطح بالای استروژن در خون زنان قبل از یائسگی
سابقه فامیلی: سابقهٔ سرطان پستان در فامیل (تغییرات ارثی در ژن های BRCA1 و BRCA2 (نام اختصاری برای سرطان پستان ۱ و سرطان پستان ۲) در بسیاری از مبتلایان به سرطان های پستان و تخمدان وجود داشته است)
تراکم استخوان:
تراکم بافت پستان:
افزایش مواجهه زنان با هورمون استروژن که در شرایط زیر رخ می دهد:
بروز اولین دورهٔ قاعدگی قبل از ۱۳ سالگی
یائسگی بعد از ۵۱ سالگی
استفاده از درمان جایگزینی هورمون با استروژن
افرادی که در طول زندگی باردار نشده اند یا اولین بارداری آن ها بعد از ۳۰ سالگی بوده است.
نوع نادری از سرطان پستان به نام سرطان پستان التهابی، به ندرت موجب یک توده مجزا می شود. در عوض ممکن است پوست پستان ضخیم، قرمز یا مانند پوست پرتقال دچار حفره گردد. همچنین ممکن است در آن ناحیه گرمی، درد یا برجستگی های جوش مانند مشاهده گردد.
عوامل خطر ابتلاء به سرطان پستان عبارتند از مرض چاقی، عدم تمرین فیزیکی، نوشیدن نوشیدنی های الکلی، درمان جایگزینی هورمون در طول یائسگی، پرتوهای یونی، اولین قاعدگی در سنین پایین. دلیل حدود ۵ تا ۱۰٪ موارد ابتلاء به این بیماری ژن هایی هستند که از والدین فرد به ارث رسیده اند، از جمله BRCA1 و BRCA2. معمولاً سرطان پستان در سلول های دیواره مجاری شیر و لوبول ها که تأمین کننده شیر مجاری هستند، ایجاد می شود.به سرطان هایی که از این مجاری شروع می شوند، کارسینوم پستان گفته می شود، در حالیکه سرطان های ایجاد شده از لوبول ها با نام سرطان لوبولار شناخته شده اند. به علاوه، بیش از ۱۸ زیر-نوع سرطان پستان وجود دارد.برخی از سرطان ها از ضایعات پیش-تهاجمی از قبیل کارسینوم مجرایی درجا ایجاد می شوند. تشخیص سرطان پستان با انجام یک نمونه برداری از توده مربوطه تأیید می شود.پس از تشخیص سرطان، آزمایش های بیشتری انجام می شوند تا مشخص شود که آیا سرطان به قسمت های دیگر بدن نیز سرایت کرده است یا خیر و چه درمان هایی ممکن است نسبت به بیماری واکنش نشان دهند.
بر اساس نتایج یک تحقیق، داروهای ارزان قیمتی که معمولاً برای تقویت استخوان مصرف می شوند می توانند مرگ و میر ناشی از سرطان پستان را کاهش دهند. بیس فسفونات ها (Bisphosphonates) عمدتاً برای جلوگیری از تحلیل استخوان در افراد مبتلا به پوکی استخوان استفاده می شوند. این داروها از تغذیه هر سلول سرطانی که در استخوان گسترش می یابد، جلوگیری می کنند و به این ترتیب رشد سلول های سرطانی را متوقف می سازند.

سرطان پستان (breast cancer)
در پزشکی، سرطان بافت های پستان. معمولاً به دنبال لمس توده ای بدون درد در پستان، از راه معاینۀ خود بیماریا پستان نگاری (ماموگرافی)تشخیص داده می شود. علایمی که رواج کمتری دارند عبارت اند از تغییر شکل یا قوام پستان، و وجود ترشح از نوک آن. این سرطان شایع ترین نوع سرطان در زنان است.درمان. اگر بیماری در مراحل اولیه کشف شود، توده و بافت های مجاور آن را برمی دارند. این عمل توده برداری (لامپکتومی)نامیده می شود و معمولاً پرتودرمانینیز با آن صورت می گیرد. در موارد پیشرفته تر، عمل پستان برداری (ماستکتومی)صورت می گیرد. شیمی درمانیو داروهای مسدودکنندۀ هورمون ها، ازجمله تاموکسیفن، گاه با هریک از این دو عمل جراحی به کار می رود. در ۱۹۹۶، شانس زنده ماندن بعد از پنج سال برابر۸۳.۲ درصد بود. براساس گزارش همه گیرشناسان، میزان مرگ ومیر ناشی از این بیماری از اواخر دهۀ ۱۹۸۰ تا ماه مه ۲۰۰۰ حدود ۲۵ درصد کاهش یافت. این کاهش را به کشف زودهنگام بیماری، عمل جراحی، و مصرف تاموکسیفن نسبت داده اند.
عوامل خطر. عوامل خطر احتمالی عبارت اند از سابقۀ خانوادگی سرطان پستان، زیرا در دهۀ ۱۹۹۰، جهش در ژن های BRCA۱ و BRCA۲ عامل ایجاد ۵۰ درصد از سرطان های ارثی پستان بود؛ نداشتن فرزند یا دیر بچه دارشدن، شروع قاعدگی زودرس، و یائسگی دیررس.