افطاری

[ویکی شیعه] افطاری خوردنی ای است که روزه دار با آن روزه اش را پس از مغرب می گشاید. در روایات مستحباتی برای افطاری ذکر شده است. سفره های افطاری در مناطق مختلف، آداب و رسوم گوناگونی دارند.
سفره های افطاری و سحری پس از اسلام در همه ممالک اسلامی از سوی حاکمان و مردم گسترده می شد. در مساجد، مکان هایی را برای طبخ غذا در نظر گرفتند. در مصر دوره فاطمی، دار الفطرة مکانی بود که در آنجا، انواع غذاها و شیرینی ها میان مردم تقسیم می شد. هزینه این سفره ها در ماه رمضان، سه هزار دینار ذکر شده است. ابن بطوطه در سفر به دمشق، از امرا و قضات و بزرگانی یاد می کند که گروه کثیری از مردم برای سفره های افطاری دعوت می کردند، چنان که هیچ فردی در شب های رمضان به تنهایی افطار نمی کرد.
مسلمانان در گشودن روزه، تعجیل می کنند و گاه آن را مقدم بر نماز می دارند. تعجیل در گشودن روزه به سنت نبوی نسبت داده شده است. افطاری با خرما مستحب و مرسوم است و اعتقاد بر آن است که افطار با خرما ثواب فراوان دارد.