نیروی سرنوشت

نیروی سرنوشت (به ایتالیایی: La forza del destino) اپرایی در چهار پرده از جوزپه وردی است. اپرانامهٔ آن توسط فرانچسکو ماریا پیاوه، برپایهٔ یک نمایش نامهٔ اسپانیایی به نام آلوارو یا نیروی سرنوشت (۱۸۳۵)، از آنخل د ساودرا، همراه با صحنهٔ اقتباس شده ای از نمایش نامه های سه گانهٔ والنشتاین فریدریش شیلر نوشته شده است. نیروی سرنوشت نخستین بار در ۲۲ نوامبر ۱۸۶۲ در تئاتر بولشوی سن پترزبورگ روسیه اجرا شد.
مارکوس کالاتراوا: باس
لئونورا دختر کالاتراوا: سوپرانو
دن کارلو، برادر لئونورا: باریتون
دن آلوارو، خواستگار لئونورا: تنور
امروزه اپرای نیروی سرنوشت به طور مرتب اجرا می شود و اجراهای ضبط شدهٔ متعددی از آن وجود دارد. اوورتور آن گاهی به تنهایی در آغاز کنسرت ها اجرا می شود.
پس از تغییرهایی که وردی در اپرا داده بود، اجراهایی در رُم (۱۸۶۳) و مادرید (با حضور دوک ریواس، نویسندهٔ نمایش نامه، در میان حضار) انجام گرفت. پس از آن، اپرا در نیویورک و وین (۱۸۶۵)، بوئنوس آیرس (۱۸۶۶)، و لندن (۱۸۶۷) اجرا شد.
وردی اصلاح های دیگری هم در اپرا همراه با اضافاتی از آنتونیو جیستلانتسونی، اعمال کرد. این نسخه که در لا اسکالا، میلان، در ۲۷ فوریهٔ ۱۸۶۹ اجرا شد، نسخهٔ استاندارد اپرا است. یک اوورتور جدید، درج یک فیناله در پایان پردهٔ سوم پس از دوئل میان کارلو و آلوارو، و یک پایان جدید، که در آن آلوارو به جای آن که خودش را از صخره پایین بیندازد، زنده می مانَد، از جمله مهم ترین اصلاح های انجام شده هستند.