محمود سامی البارودی

محمود سامی بن حسن حسین بن عبد الله البارودی المصری (۱۸۳۸-۱۹۰۴) سیاستمدار برجسته و شاعر مصری بود. او از تاریخ ۴ فوریه ۱۸۸۲ تا ۲۶ مه ۱۸۸۲، نخست وزیر مصر بود. او با نام رب السیف و القلم (پروردگار شمشیر و قلم) نیز شناخته می شود.
وی در دربار شاه، محمد علی پاشا و در خانواده ای ثروتمند در منطقه «باب الخلق» در قاهرهٔ مصر به دنیا آمد. پدرش حسین بک حسنی که نسبش به ممالیک چرکس می رسد و از فرماندهان توپخانه ارتش مصر بود. شاعر ما در سن هفت سالگی پدرش را از دست داد و یتیم شد.
دروس ابتدائی خود را از سن 8 سالگی تا 12 سالگی در خانه شان آموخت، سپس به مدرسه نظام در قاهره رفت. در اواخر سال 1854 از مدرسه نظام فارغ التحصیل شد. و پس از مدتی با رتبه باشجاویش از مدرسه نظام خارج شد. و نیمی از عمرش را در جنگ و مناسب حکومتی گذراند. او از 5 زبان برخوردار بود علاوه بر عربی که زبان مادری او حساب می شد از فارسی ترکی و فرانسوی و انگلیسی بهره میگرفت و به مطالعه می پرداخت.
بارودی همراه با یارانش که از رهبران قیام عرابی پاشا بودند به جزیره سرندیب تبعید شدند و هفده سال در آنجا بود و به خاطر آرزوهای از دست رفته خویش و دوری از دوستان و نزدیکان و مخصوصاً شریک زندگی اش، اندوهگین بود و بر روزهای از دست رفته جوانی حسرت می خورد. در روز 27 دسامبر سال 1882 قطاری برای آن ها آماده شد که آن ها را به سویس برد و در صبح روز بعد کشتی آن ها را به سرندیب برد و به کولومبو تبعید شد.