ظهر شرعی

ظهر شرعی یا نیم روز، زمانی است که سایهٔ شاخص به کوتاه ترین مقدار خود در رو می رسد، و در برخی مناطق سایه محو می شود. یعنی وقتی که خورشید از بالاترین نقطه خود در آسمان(وسط آسمان) به سوی مغرب مایل می شود.
شاخص، قطعهٔ چوب صاف یا میله ای است که در زمین هموار به طور عمودی فرو شده است.
صبح که خورشید بیرون می آید، سایهٔ آن به طرف مغرب می افتد؛ و هر چه بالاتر می آید، این سایه کم می شود. هنگامی که سایه به آخرین درجهٔ کمی رسید، موقع ظهر است؛ و همین که رو به زیادی گذارد و سایهٔ آن رو به مشرق برگشت، می فهمیم که ظهر شده است.
البته در برخی نواحی، در برخی روزهای سال هنگام ظهر سایه به کلی از بین می رود، و آفتاب کاملاً عمود می تابد. در این گونه مناطق موقعی که مجدداً سایه پیدا شد، می فهمیم که ظهر شده است.
باید توجه داشت که ساعت ۱۲ همیشه ظهر شرعی نیست؛ بلکه در برخی مواقع سال، ظهر شرعی پیش از ۱۲، و برخی مواقع پس از ۱۲ است؛ و ساعت ۱۲، ساعت رسمی و قراردادی است، نه شرعی و نجومی.

[ویکی شیعه] ظهر شرعی یا نیم روز، زمانی است که سایهٔ شاخص به کوتاه ترین مقدار خود در روز می رسد و در برخی مناطق سایه محو می شود. یعنی وقتی که خورشید از بالاترین نقطه خود در آسمان به سوی مغرب مایل می شود.
صبح که خورشید بیرون می آید، سایهٔ آن به طرف مغرب شاخص می افتد و هر چه بالاتر می آید، این سایه کم می شود، هنگامی که سایه به آخرین درجهٔ کمی رسید، موقع ظهر است و همین که رو به زیادی گذارد و سایهٔ آن رو به مشرق برگشت، می فهمیم که ظهر شده است.
در برخی نواحی، در برخی روزهای سال، هنگام ظهر سایه به کلی از بین می رود و آفتاب کاملاً عمود می تابد. در این گونه مناطق موقعی که مجدداً سایه پیدا شد، می فهمیم که ظهر شده است.