عفونت فرصت طلب

عفونت فرصت طلب (opportunistic infection) عفونت ناشی از اندامگانی است که معمولاً باعث بیماری نمی شود، مگر در شرایطی که دستگاه ایمنی بدن آسیب دیده باشد.میکروب هایی که باعث ایجاد عفونت های فرصت طلب می شوند بطور طبیعی در محیط اطراف انسانها وجود دارند اما نمی توانند به افرادی که دستگاه ایمنی سالمی دارند آسیبی برسانند و فقط در کسانی که دستگاه ایمنی آن ها ضعیف شده است، ایجاد بیماری می کند.عفونتهای فرصت طلب اغلب منجر به بیماری پیچیده ای می شوند که به سرعت تمام بدن را گرفتار می سازد.
واژه های مصوب فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی ۸ = حروف (ظ – ع – غ – ف - ق).
از معمول ترین عفونت های فرصت طلب می توان به عفونت ریه، عفونت پوستی و عفونت قارچی که سبب برفک (لایه نازک سفید رنگ داخل دهان) یا عفونت های موضعی می شود، اشاره کرد.
عفونت های فرصت طلب عبارتند از: کاندیدیازیس (برفک)، کوکسیدیوزیس، کریپتوکوکوزیس، کریپتوسپوریدوزیس، سایتومگالوویروس، هرپس سیمپلکس، هرپس زوستر، هیستوپلاسموزیس، مایکوباکتریوم آویوم، پنومونی پنوموسیستس کارینی، سالمونلوزیس، توکسوپلاسموزیس و توبرکولوزیس (سل).
عفونت های فرصت طلب از علل اصلی ناتوانی و مرگ و میر در مبتلایان به مراحل انتهایی عفونت اچ آی وی به شمار می آیند. عواملی که در افراد با ایمنی طبیعی به ندرت ایجاد بیماری می کنند، سبب عفونت های شدید در افراد مبتلا به ایدز می گردند.

عفونت فرصت طلب (opportunistic infection)
اصطلاحی برای اشاره به سازواره های عامل بیماری، در بیمارانی که دستگاه ایمنی شان به علت سرکوب ایمنی، مصرف داروهای یاخته کش یا بیماری تضعیف شده است. پنوموسیستیس کارینی، عامل ذات الریه در مبتلایان به ایدز، نمونه ای از عوامل مولد عفونت های فرصت طلب است.