عبدالحسین امینی نجفی مشهور به علامه امینی (متولد: ۱۳۲۰ هجری قمری در سراب واقع در آذربایجان، وفات: ۲۸ ربیع الثانی ۱۳۹۰ هجری قمری یا ۱۲ تیر ۱۳۴۹ شمسی در تهران که در نجف مدفون شد)، از مراجع بنام شیعه و نویسنده کتاب دائرةالمعارفی الغدیر است.
اجازه روایت از سید ابوالحسن موسوی اصفهانی (متوفای ۱۳۶۵ هجری).
اجازه روایت از سید میرزا علی حسینی شیرازی (متوفای ۱۳۵۵ هجری).
اجازه روایت از میرزا علی اصغر ملکی تبریزی.
اجازه روایت از سید حسین طباطبایی قمی (متوفای ۱۳۶۶ هجری).
اجازه روایت از علی بن ابراهیم قمی (متوفای ۱۳۷۳ هجری).
اجازه روایت از محمد علی غروی اردوبادی (متوفای ۱۳۸۰ هجری).
اجازه روایت از آقا بزرگ (محمد حسن) تهرانی (متوفای ۱۳۸۹ هجری).
اجازه روایت از میرزا یحیی بن اسدالله خویی (متوفای ۱۳۶۴ هجری).
شیخ عبدالحسین فرزند شیخ احمد امینی در سال ۱۲۸۱ه.ش در روستای سردها شهرستان سراب و در خانواده ای سرشناس دیده به جهان گشود. جد وی امین الشرع از روحانیان بنام تبریز بود. تحصیلات مقدماتی را در تبریز گذراند. در جوانی به نجف رفت و پس از گذراندن مراحل تحصیلی و نیل به رتبه اجتهاد نزد مراجع معروف وقت نجف، دوباره به تبریز بازگشت. بعد از مدتی تدریس و تحقیق در تبریز دوباره به نجف رفت و برای انجام و بسط پژوهش های تاریخی معروف خود برای همیشه در آنجا ماند. وی در سال ۱۳۳۵ قمری تألیف کتاب «شهداء الفضیله» را آغاز کرد. موضوع این کتاب دربارهٔ «عالمانی بود که در راه حق به شهادت رسیده اند». در این کتاب زندگی بیش از ۱۰۰ عالم شیعه از قرن ۴ تا ۱۴ ذکر شده است.
امین الشرع در سال ۱۲۵۷ هجری قمری به دنیا آمد و مدتی از زندگی خود را در سردها (یکی از روستاهای شهرستان سراب) گذرانید و سپس به تبریز مهاجرت نمود و برای همیشه در آنجا مقیم گشت. امین الشرع شعر نیز می سرود و قصائدی در مدح امامان شیعه دارد که هم اکنون در دست است. او در شعر خود
به «واثق» تخلص می کرد و نقش مهر او- آنطوری که در پشت بعضی از رسائلش مشهود است- «الواثق بالله الغنی عبده نجفقلی» بوده است.وی در سن ۸۳ سالگی در شب جمعه هفتم جمادی الاولی سال ۱۳۴۰ هجری یک ساعت پیش از اذان صبح- دیده از جهان فروبست و به صورت امانت در محل وفات خود (تبریز) دفن گردید.امین الشرع پس از انتقال به نجف اشرف در وادی السلام- بخاک سپرده شد.
اجازه روایت از سید ابوالحسن موسوی اصفهانی (متوفای ۱۳۶۵ هجری).
اجازه روایت از سید میرزا علی حسینی شیرازی (متوفای ۱۳۵۵ هجری).
اجازه روایت از میرزا علی اصغر ملکی تبریزی.
اجازه روایت از سید حسین طباطبایی قمی (متوفای ۱۳۶۶ هجری).
اجازه روایت از علی بن ابراهیم قمی (متوفای ۱۳۷۳ هجری).
اجازه روایت از محمد علی غروی اردوبادی (متوفای ۱۳۸۰ هجری).
اجازه روایت از آقا بزرگ (محمد حسن) تهرانی (متوفای ۱۳۸۹ هجری).
اجازه روایت از میرزا یحیی بن اسدالله خویی (متوفای ۱۳۶۴ هجری).
شیخ عبدالحسین فرزند شیخ احمد امینی در سال ۱۲۸۱ه.ش در روستای سردها شهرستان سراب و در خانواده ای سرشناس دیده به جهان گشود. جد وی امین الشرع از روحانیان بنام تبریز بود. تحصیلات مقدماتی را در تبریز گذراند. در جوانی به نجف رفت و پس از گذراندن مراحل تحصیلی و نیل به رتبه اجتهاد نزد مراجع معروف وقت نجف، دوباره به تبریز بازگشت. بعد از مدتی تدریس و تحقیق در تبریز دوباره به نجف رفت و برای انجام و بسط پژوهش های تاریخی معروف خود برای همیشه در آنجا ماند. وی در سال ۱۳۳۵ قمری تألیف کتاب «شهداء الفضیله» را آغاز کرد. موضوع این کتاب دربارهٔ «عالمانی بود که در راه حق به شهادت رسیده اند». در این کتاب زندگی بیش از ۱۰۰ عالم شیعه از قرن ۴ تا ۱۴ ذکر شده است.
امین الشرع در سال ۱۲۵۷ هجری قمری به دنیا آمد و مدتی از زندگی خود را در سردها (یکی از روستاهای شهرستان سراب) گذرانید و سپس به تبریز مهاجرت نمود و برای همیشه در آنجا مقیم گشت. امین الشرع شعر نیز می سرود و قصائدی در مدح امامان شیعه دارد که هم اکنون در دست است. او در شعر خود
به «واثق» تخلص می کرد و نقش مهر او- آنطوری که در پشت بعضی از رسائلش مشهود است- «الواثق بالله الغنی عبده نجفقلی» بوده است.وی در سن ۸۳ سالگی در شب جمعه هفتم جمادی الاولی سال ۱۳۴۰ هجری یک ساعت پیش از اذان صبح- دیده از جهان فروبست و به صورت امانت در محل وفات خود (تبریز) دفن گردید.امین الشرع پس از انتقال به نجف اشرف در وادی السلام- بخاک سپرده شد.
wiki: عبدالحسین امینی