ایاد علاوی

ایاد علاوی (متولد ۱۹۴۴) سیاستمدار عراقی است که از سال ۲۰۱۴ یکی از معاونان رئیس جمهور عراق است. او از ۲۸ ژوئن ۲۰۰۴ تا ۶ آوریل ۲۰۰۵ نخست وزیر این کشور بود. علاوی که از شیعیان عراق است در جوانی عضو حزب بعث بود. در سال ۱۹۷۵ از این حزب خارج شد و در سال ۱۹۹۱ جنبش وفاق ملی عراق را تأسیس کرد و تاکنون ریاست آن را برعهده دارد. وی در انتخابات ۲۰۰۵ و ۲۰۱۰ درٰ رأس ائتلاف العراقیه و در انتخابات ۲۰۱۴ در رأس ائتلاف الوطنیه در انتخابات مجلس عراق حضور داشت.
ایاد علاوی که پس از سرنگونی حکومت صدام حسین در سال ۲۰۰۳ از سوی نیروهای آمریکایی به عنوان یکی از اعضای ۲۵ گانه «مجلس الحکم» شورای حکومت انتقالی عراق انتخاب شده بود، در ۲۸ ژوئن به سمت نخست وزیر و اولین رئیس دولت عراق پس از صدام حسین برگزیده شد و قدرت را از پل برمر حاکم آمریکایی عراق تحویل گرفت و تا هنگام پیروزی ائتلاف عراق یکپارچه در انتخابات پارلمانی و معرفی ابراهیم جعفری به عنوان نخست وزیر جدید عراق این سمت را بر عهده داشت.
وی فارغ التحصیل دانشسرای بغداد و سپس دانشکده طب در دانشگاه بغداد در سال ۱۹۷۰ می باشد. ایاد علاوی سپس فوق لیسانس خود را در سال ۱۹۷۵ از دانشگاه لندن گرفت و از همان دانشگاه در سال ۱۹۷۹ دکترا گرفت. وی در سال های ۱۹۷۹–۱۹۸۱ به عنوان مشاور یونیسف در رشته اپیدمیولوژی و بهداشت محیط زیست بکار مشغول بود.
وی در سال ۱۹۷۸ در انگلیس مورد سوءقصد عوامل اطلاعاتی عراق قرار گرفت؛ و در ۱۹۹۱ جنبش وفاق ملی عراق را که جریانی مخالف حکومت وقت عراق بود بنیان نهاد که بسیاری از بعثیون سابق به آن پیوستند. علاوی سه سال نیز در اردن زندگی کرد و با کشورهای مصر، اردن و امارات ارتباط نزدیکی دارد.

ایاد علاوی (متولد ۱۹۴۴) سیاستمدار عراق و معاون حیدر عبادی، نخست وزیر عراق ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵.
• «نیروهای عراقی نیازمند برنامه ریزی در میادین نبرد هستند تا بتوانند در برابر داعش ایستادگی کنند. همچنین این نیروها نیاز دارند که تحت یک فرماندهی یکپارچه که در سطح بین المللی به رسمیت شناخته می شود در آیند.»• «حالت بحرانی شدیدی در بین ائتلاف ضد داعش ایجاد شده و این مسئله به زودی باعث شکست این ائتلاف خواهد شد، ائتلافی که تحت الشعاع نقش ایران قرار گرفته است.»• «میدان جنگ علیه داعش در سوریه و عراق یکی است و نمی توان این دو را از هم جدا دانست. برای پیروزی بر داعش باید در هردو جبهه موفق عمل کرد.»• «جنگ با داعش به دلایل زیاد طول خواهد کشید، اما مهمترین دلیل نداشتن یک استراتژی مشخص برای مقابله با افراط گرایی و نیز فقدان شرایط مناسب جهت ایجاد یک اتحاد بین نیروهای ملی و آشتی گروه های مختلف مردم عراق است. علاوه بر آن دخالت های خارجی در امور عراق نیز از عوامل عدم تحقق پیروزی سیاسی- نظامی بر داعش است».