اراده تشریعی

[ویکی فقه] اراده تشریعی به طلب انجام کاری توسط مکلّفان از طریق قانون گذاری اطلاق می شود.
اراده تشریعی، مقابل اراده تکوینی می باشد و به اراده قانون گذار یا شارع بر انجام کاری از سوی مکلفان از طریق تشریع یا قانون گذاری، گفته می شود. به بیان دیگر، اراده شارع در به جا آوردن کاری توسط مکلفان و به اختیار آن ها، مثل اراده خداوند به انجام عبادات و واجبات از سوی بندگان به اراده و اختیار خود آنان و هم چنین اراده قانون گذار به رعایت قوانین از سوی مردم، اراده تشریعی نامیده می شود.
نکته
در اراده تکوینی، متعلق اراده در خارج ایجاد می گردد، اما در اراده تشریعی، متعلق آن در ظرف اعتبار ایجاد می گردد و ایجاد آن در خارج از طریق مکلف و اراده او مطلوب است.