هندوشاه نخجوانی

هندوشاه نخجوانی مورخ قرن هشتم هجری بود.نبو
او فرزند سنجرصاحبی بود و اصالت نخجوانی داشت و در آنجا بزرگ شد. تحصیلات خود را در مدرسهٔ مستنصریهٔ بغداد به پایان رساند و نیز نزد شمس الدین محمد کیشی تحصیل کرد. هندوشاه مدتی به خدمت خاندان جوینی درآمد و در ۶۷۴ هجری قمری به نیابت از برادر خود، سیف الدوله، چندی بر کاشان حکمرانی کرد و در آن جا مدرسه ای ساخت و کتاب های بسیاری وقف کرد. وی مدتی نیز در دستگاه اتابک نصره الدین احمد بن یوسف شاه، از اتابکان لر به سر برد و کتاب تجارب السلف را به نام او تألیف کرد. این کتاب در ۷۲۳- ۷۲۴ تألیف شده است و موضوع آن تاریخ خلیفه ها و وزیران اسلام تا بر چیده شدن خلافت عباسی است. هندوشاه در تألیف تجارب السلف از منیه الفضلاء فی تواریخ الخلفاء و الوزراء صفی الدین ابن طقطقی استفاده مستقیم کرد با این تفاوت که قسمت هایی از آن حذف کرده و مطالبی از کتاب های معروف دیگر عربی و فارسی بر آن افزوده است.

هِندوشاه نَخجَوانی ( ـ۷۳۰ق)
تاریخ نگار و مترجم ایرانی. در مدرسۀ مستنصریۀ بغداد درس خواند. شاگرد شمس الدین محمد بن حکیم کیشی بود. هندوشاه به نیابت برادرش، سیف الدوله امیرمحمود، یک چند حکومت کاشان داشت (۶۷۴ق). مدتی هم در دستگاه اتابک نصرت الدین احمد لر (۹۶۵ـ ۷۳۰ق) بوده است. به زبان های فارسی، ترکی، عربی، و پهلوی مسلط بود. از آثارش: تجارب السلف در تاریخ خلفا و وزرای اسلام تا انقراض خلافت عباسی است که ترجمۀ فارسی ُمنْیَة اْلفُضلاء فی تواریخ الخلفاء و الوزراء، نوشتۀ ابن طقطقی، با حذف ها و افزودهایی، است (تهران، ۱۳۵۷ش)؛ صحاح العجم/تحفة العشاق که فرهنگی فارسی به ترکی است (تهران، ۱۳۶۱ش).

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
نویسنده، ادیب و شاعر. اصل وی از نخجوان بود و در همان جا نشو و نما یافت. تحصیلات خود را در مدرسه ی مستنصریه ی بغداد به پایان رساند و نیز نزد شمس الدین محمد کیشی درس خواند. هندوشاه مدتی به خدمت خاندان جوینی درآمد و در 674 ق به نیابت از برادر خود، سیف الدوله چندی بر کاشان حکمرانی نمود و در آنجا مدرسه ای ساخت و کتابهای بسیاری وقف نمود.
وی مدتی نیز در دستگاه اتابک نصرةالدین احمد بن یوسف شاه، از اتابکان لر بسر برد و کتاب «تجارب السلف» را به نام او تألیف کرد. این کتاب در 724-723 ق تألیف شده است و موضوع آن تاریخ خلفا و وزرای اسلام تا انقراض خلافت عباسی می باشد.
هندوشاه در تألیف «تجارب السلف» از «منیة الفضلاء فی تواریخ الخلفاء والوزراء» صفی الدین ابن طقطقی استفاده مستقیم نموده با این تفاوت که قسمت هایی از آن را حذف کرده و مطالبی از کتب معروف دیگر عربی و فارسی بر آن افزوده است. از دیگر آثار وی: «صحاح العجم» یا «صحاح الفرس» در لغت؛ «موارد الادب»؛ دیوان شعر. در «ایضاح المکنون» تاریخ فوت او 730 ق ذکر شده در صورتی که در «هدیةالعارفین» 730 ق تاریخ اتمام کتاب «موارد الادب» بیان گریده است.