ابن طقطقی

ابن طقطقی. [ اِ ن ُ طِ طَ قا ] ( اِخ ) ابوجعفر محمدبن تاج الدین ابوالحسن علی ، ملقب به جلال الدین و صفی الدین ، از نواده ابراهیم طباطبا، و نسب او به بیست واسطه بحسن بن علی بن ابی طالب علیهماالسلام می پیوندد. پدر او نقیب علویین کوفه و بغداد بود و در سال 680 هَ.ق. بامر عطاملک جوینی وزیر اباقا بقتل رسید. مولد صاحب ترجمه در 660 است و او پس از پدر ریاست علویان حِلّه و نجف و کربلا داشت و با زنی خراسانی ازدواج کرد و در سال 696 بمراغه بود. در سنه 701 بموصل رفت و کتاب الفخری را به نام فخرالدین عیسی حاکم موصل از دست غازان در آنجا نوشت. این کتاب دو جزء است ، جزء اول در سیاست مدن و بخش دوم تاریخ مختصری از دول اسلام و از خصوصیات این کتاب یکی آن است که از بعض کتبی که امروز ظاهراً از میان رفته نقل و اقتباس دارد مانند کتاب الاوسطو کتاب اخبارالزمان مسعودی. و اخبار وزراء را از صولی و هلال صابی گرفته است و دیگر اینکه پس از ذکر وقایع عصر هر خلیفه یا سلطانی وزرا را نیز نام برده و ترجمه مختصری از آنان آورده است ، و نام اصلی این کتاب منیةالفضلاء فی تواریخ الخلفاء و الوزراء است. ابن طقطقی مذهب شیعه داشت و کتاب او عاری از هر گونه اغراض مذهبی و تعصبات است. وفات او به سال 701 بوده است.