پاپوا گینه نو
فارسی به انگلیسی
دانشنامه عمومی
پاپوآ گینه نو. مختصات: ۹°۳۰′ جنوبی ۱۴۷°۰۷′ شرقی / ۹٫۵۰۰°جنوبی ۱۴۷٫۱۱۷°شرقی / -9.500; 147.117
کتاب اطلس جامع گیتاشناسی (چاپ تابستان ۱۳۸۷-موسسه گیتاشناسی)
مملکت مستقل پاپوآ گینهٔ نو (به انگلیسی: Independent State of Papua New Guinea) کشوری است واقع در اقیانوس آرام و قاره اقیانوسیه، شمال استرالیا و شرق اندونزی. پایتخت آن پورت مورسبی است که در ساحل جنوب شرق کشور واقع شده است.
خاک پاپوآ گینه نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شده است. جمعیت این کشور هشت میلیون نفر و زبان های رسمی آن توک پیسین، هیری موتو و انگلیسی است. واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است.پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می شد در سال ۱۹۷۳ از استرالیا مستقل گردید.
این کشور در زمره «چندفرهنگی ترین» کشورهای جهان قرار دارد و مردم آن از قبایل بسیار زیاد و متفاوتی تشکیل شده اند که قوم پاپوآ بزرگ ترین آن ها است. این کشور هم چنین بیشترین تعداد زبان های رایج در میان کشورهای جهان را دارد و برپایه آخرین داده ها در این کشور ۸۵۲ زبان گوناگون وجود دارد که هم اینک ۱۲ تا از این زبان ها منقرض شده اند. ۹۶ درصد از مردم پاپوآ گینه نو مسیحی هستند. در این کشور چهار هزار مسلمان نیز سکونت دارند.
کتاب اطلس جامع گیتاشناسی (چاپ تابستان ۱۳۸۷-موسسه گیتاشناسی)
مملکت مستقل پاپوآ گینهٔ نو (به انگلیسی: Independent State of Papua New Guinea) کشوری است واقع در اقیانوس آرام و قاره اقیانوسیه، شمال استرالیا و شرق اندونزی. پایتخت آن پورت مورسبی است که در ساحل جنوب شرق کشور واقع شده است.
خاک پاپوآ گینه نو از نیمه خاوری جزیره گینه نو و شمار زیادی از جزایر دور از ساحل تشکیل شده است. جمعیت این کشور هشت میلیون نفر و زبان های رسمی آن توک پیسین، هیری موتو و انگلیسی است. واحد پول این کشور کینای پاپوآ گینه نو و شیوه حکومتی آن دموکراسی پارلمانی و پادشاهی مشروطه است.پاپوآ گینه نو پس از آنکه از سال ۱۸۸۴ از سوی سه قدرت خارجی اداره می شد در سال ۱۹۷۳ از استرالیا مستقل گردید.
این کشور در زمره «چندفرهنگی ترین» کشورهای جهان قرار دارد و مردم آن از قبایل بسیار زیاد و متفاوتی تشکیل شده اند که قوم پاپوآ بزرگ ترین آن ها است. این کشور هم چنین بیشترین تعداد زبان های رایج در میان کشورهای جهان را دارد و برپایه آخرین داده ها در این کشور ۸۵۲ زبان گوناگون وجود دارد که هم اینک ۱۲ تا از این زبان ها منقرض شده اند. ۹۶ درصد از مردم پاپوآ گینه نو مسیحی هستند. در این کشور چهار هزار مسلمان نیز سکونت دارند.
wiki: پاپوآ گینه نو
دانشنامه آزاد فارسی
پاپوآ گینه نو. پاپوآ گینۀ نو (Papua New Guinea)
موقعیت. این سرزمین در آب های غربی اقیانوس آرام و در بخش شرقی جزیرۀ گینۀ نو جای دارد و همراه با چند جزیره و جزیرک، سرزمینی را به مساحت ۶۴۲,۸۴۰ کیلومتر مربع تشکیل می دهد و پایتخت آن پورت مورزبی است.سیمای طبیعی. بیش از۵/۴ این کشور را بخش شرقی جزیرۀ بزرگ گینۀ نو تشکیل داده و یک پنجم دیگر، به جزایر مرجانی تروبریاند و جزایر نیوبریتن و نیوایرلند تعلق دارد که همگی در مجمع الجزایر بیسمارک جا دارند. بخش گینۀ نو این کشور از رشته کوه هایی تشکیل شده که تحت تأثیر زمین لرزه و فعالیت های آتشفشانی به وجود آمده اند. رشته کوه های اوئن استنلی در جنوب شرقی و ارتفاعات شمال غربی، ازجمله کوه های مهم آن محسوب می شوند و یگانه ناحیۀ کم ارتفاع و پهناور آن در اطراف ارتفاعات مرکزی قرار دارد و بلندترین نقطۀ آن، کوه ویلهلم است که آن نیز، در رشته ارتفاعات مرکزی واقع است و ارتفاع آن به ۴,۶۹۴ متر می رسد. خلیج بزرگ پاپوآ در ساحل باتلاقی جنوب، که از دلتای رودخانه های متعدد به ویژه رودهای فلای، کیکوری، و پوراری پدید آمده است قرار دارد؛ و ساحل شرقی نیز خلیج های هیوئن و میلن و هالینکوت و چند خلیجک دیگر را در خود جا داده است. این کشور از اقلیم گرم و مرطوب مدارگانی همراه با باران های شدید فصلی بهره مند است و از جنگل های کرنای ساحلی و بلوط، راش، و کاج کوهستانی پوشیده شده است و حیات وحش آن را که به ویژه از پرندگان کمیاب و شترمرغ های غول پیکر و پرندۀ رنگین بال بهشتی تشکیل شده، در پناه خود جای داده است.
اقتصاد. پاپوآ گینۀ نو از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است و بیشتر فعالیت های اقتصادی آن در معدن کاوی و استخراج کانی هایی چون مس و طلا و نقره متمرکز است و گاز طبیعی و نیروی هیدروالکتریک انرژی مورد نیاز آن را تأمین می کنند. کشاورزی این سامان وضعیت نسبتاً مناسبی دارد و غلات، قهوه، چای، کاکائو، کوپرا، روغن نخل، نارگیل، موز، نیشکر، سیب زمینی هندی، و آناناس از مهم ترین فرآورده های صادراتی آن به شمار می روند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر این کشور، فرمانداری کل با یک مجلس قانون گذاری است. ۱۰۹ عضو مجلس ملی آن هر پنج سال یک بار انتخاب می شوند و فرماندار کل را به سمت خود منصوب می دارند. فرماندار کل نیز نخست وزیر را به مجلس معرفی می کند و پس از تأیید و تصویب مجلس، امور اجرایی به او محول می شود.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور پاپوآ گینۀ نو حدود۶,۷۰۳,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰)و تراکم نسبی آن به۱۰.۴ نفر در کیلومتر مربع می رسد. ۸۴ درصد از جمعیت آن را پاپوآیی ها تشکیل داده اند و ۵۶ درصد از مردم آن پیرو آیین پروتستان اند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. گینۀ نو از حدود ۲۵۰۰پ م مسکون بوده ولی هیچ گونه ارتباطی با سرزمین های دیگر نداشته و ناشناخته بوده است. اسپانیایی ها در ۱۵۴۵ به این سرزمین وارد شدند و آن را به مالکیت خود درآوردند. در ۱۷۹۳ انگلیسی ها نیز وارد صحنه شدند و آن جا را تصرف کردند. در ۱۹۰۶ آلمان نواحی تحت اشغال انگلستان را اشغال و پس از پایان جنگ جهانی اول به استرالیا که از سوی انگلستان نمایندگی داشت واگذار کرد و سپس به قیمومت جامعۀ ملل درآمد. این سرزمین در ۱۹۴۶ به خودمختاری داخلی رسید و در ۱۹۷۵ به استقلال کامل دست یافت و از اعضای جامعۀ ملل مشترک المنافع بریتانیا و نیز عضو سازمان ملل متحد شد.
موقعیت. این سرزمین در آب های غربی اقیانوس آرام و در بخش شرقی جزیرۀ گینۀ نو جای دارد و همراه با چند جزیره و جزیرک، سرزمینی را به مساحت ۶۴۲,۸۴۰ کیلومتر مربع تشکیل می دهد و پایتخت آن پورت مورزبی است.سیمای طبیعی. بیش از۵/۴ این کشور را بخش شرقی جزیرۀ بزرگ گینۀ نو تشکیل داده و یک پنجم دیگر، به جزایر مرجانی تروبریاند و جزایر نیوبریتن و نیوایرلند تعلق دارد که همگی در مجمع الجزایر بیسمارک جا دارند. بخش گینۀ نو این کشور از رشته کوه هایی تشکیل شده که تحت تأثیر زمین لرزه و فعالیت های آتشفشانی به وجود آمده اند. رشته کوه های اوئن استنلی در جنوب شرقی و ارتفاعات شمال غربی، ازجمله کوه های مهم آن محسوب می شوند و یگانه ناحیۀ کم ارتفاع و پهناور آن در اطراف ارتفاعات مرکزی قرار دارد و بلندترین نقطۀ آن، کوه ویلهلم است که آن نیز، در رشته ارتفاعات مرکزی واقع است و ارتفاع آن به ۴,۶۹۴ متر می رسد. خلیج بزرگ پاپوآ در ساحل باتلاقی جنوب، که از دلتای رودخانه های متعدد به ویژه رودهای فلای، کیکوری، و پوراری پدید آمده است قرار دارد؛ و ساحل شرقی نیز خلیج های هیوئن و میلن و هالینکوت و چند خلیجک دیگر را در خود جا داده است. این کشور از اقلیم گرم و مرطوب مدارگانی همراه با باران های شدید فصلی بهره مند است و از جنگل های کرنای ساحلی و بلوط، راش، و کاج کوهستانی پوشیده شده است و حیات وحش آن را که به ویژه از پرندگان کمیاب و شترمرغ های غول پیکر و پرندۀ رنگین بال بهشتی تشکیل شده، در پناه خود جای داده است.
اقتصاد. پاپوآ گینۀ نو از نظر منابع طبیعی بسیار غنی است و بیشتر فعالیت های اقتصادی آن در معدن کاوی و استخراج کانی هایی چون مس و طلا و نقره متمرکز است و گاز طبیعی و نیروی هیدروالکتریک انرژی مورد نیاز آن را تأمین می کنند. کشاورزی این سامان وضعیت نسبتاً مناسبی دارد و غلات، قهوه، چای، کاکائو، کوپرا، روغن نخل، نارگیل، موز، نیشکر، سیب زمینی هندی، و آناناس از مهم ترین فرآورده های صادراتی آن به شمار می روند.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر این کشور، فرمانداری کل با یک مجلس قانون گذاری است. ۱۰۹ عضو مجلس ملی آن هر پنج سال یک بار انتخاب می شوند و فرماندار کل را به سمت خود منصوب می دارند. فرماندار کل نیز نخست وزیر را به مجلس معرفی می کند و پس از تأیید و تصویب مجلس، امور اجرایی به او محول می شود.
مردم و تاریخ. جمعیت کشور پاپوآ گینۀ نو حدود۶,۷۰۳,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰)و تراکم نسبی آن به۱۰.۴ نفر در کیلومتر مربع می رسد. ۸۴ درصد از جمعیت آن را پاپوآیی ها تشکیل داده اند و ۵۶ درصد از مردم آن پیرو آیین پروتستان اند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. گینۀ نو از حدود ۲۵۰۰پ م مسکون بوده ولی هیچ گونه ارتباطی با سرزمین های دیگر نداشته و ناشناخته بوده است. اسپانیایی ها در ۱۵۴۵ به این سرزمین وارد شدند و آن را به مالکیت خود درآوردند. در ۱۷۹۳ انگلیسی ها نیز وارد صحنه شدند و آن جا را تصرف کردند. در ۱۹۰۶ آلمان نواحی تحت اشغال انگلستان را اشغال و پس از پایان جنگ جهانی اول به استرالیا که از سوی انگلستان نمایندگی داشت واگذار کرد و سپس به قیمومت جامعۀ ملل درآمد. این سرزمین در ۱۹۴۶ به خودمختاری داخلی رسید و در ۱۹۷۵ به استقلال کامل دست یافت و از اعضای جامعۀ ملل مشترک المنافع بریتانیا و نیز عضو سازمان ملل متحد شد.
wikijoo: پاپوآ_گینه_نو
نقل قول ها
پاپوآ گینه نو. پاپوآ گینهٔ نو با نام رسمی دولت مستقل پاپوآ گینهٔ نو، کشوری اقیانوسیایی است که بخش شرقی جزیرهٔ گینه نو و سواحل ملانزیایی آن را دربرمی گیرد.
• «پرچم کنونی : پرچم کشور پاپوآ گینهٔ نو مشتمل بر دو رنگ قرمز و سیاه است، این دو رنگِ سنتی رایج در این جزیره اند و در پرچم کشور نیز به صورت دو مثلث به کار رفته اند. در مثلث قرمزرنگ تصویر پرندهٔ بهشت با رنگ طلایی دیده می شود. این پرنده مدت مدیدی سمبل ملی گینهٔ نو بوده است. در مثلث سیاه رنگ نیز صورت فلکی صلیب جنوبی به چشم می خورد که شامل پنج ستارهٔ درخشان به رنگ سفید است.چون این کشور در نیمکرهٔ جنوبی قرار دارد، شاخص جهت یابی در شب صلیب جنوبی است که تقریباً در امتداد جهت جنوب قرار گرفته است. پاپوآ از صلیب جنوبی در پرچم کشور بهره گرفته تا بدین وسیله هم موقعیت جغرافیایی خویش را بیان کند و هم نشانه ای از تسلط استرالیا در گذشته بر این جزیره بوده است زیرا صلیب جنوبی در پرچم استرالیا نیز وجود دارد.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش
• «پرچم کنونی : پرچم کشور پاپوآ گینهٔ نو مشتمل بر دو رنگ قرمز و سیاه است، این دو رنگِ سنتی رایج در این جزیره اند و در پرچم کشور نیز به صورت دو مثلث به کار رفته اند. در مثلث قرمزرنگ تصویر پرندهٔ بهشت با رنگ طلایی دیده می شود. این پرنده مدت مدیدی سمبل ملی گینهٔ نو بوده است. در مثلث سیاه رنگ نیز صورت فلکی صلیب جنوبی به چشم می خورد که شامل پنج ستارهٔ درخشان به رنگ سفید است.چون این کشور در نیمکرهٔ جنوبی قرار دارد، شاخص جهت یابی در شب صلیب جنوبی است که تقریباً در امتداد جهت جنوب قرار گرفته است. پاپوآ از صلیب جنوبی در پرچم کشور بهره گرفته تا بدین وسیله هم موقعیت جغرافیایی خویش را بیان کند و هم نشانه ای از تسلط استرالیا در گذشته بر این جزیره بوده است زیرا صلیب جنوبی در پرچم استرالیا نیز وجود دارد.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش
wikiquote: پاپوآ_گینه_نو
کلمات دیگر: