نوره

آهک‌زرنیخ، واجبی

نوره . [ رَ / رِ ] (از ع ، اِ) چیزی است که برای دور کردن مو از بدن به کار برند، و آن آهک و زرنیخ به هم ساییده است . (از غیاث اللغات ). حلاق الشعر. (برهان قاطع).آهک . (جهانگیری ). نوره را از آن جهت نوره گویند که اندام را روشن و سفید و تازه کند. (از ترجمه ٔ صیدنه ). موی بر. مرکّبی که از آهک و زرنیخ و خاکستر و امثال آن کنند و به طلاء آن موی از تن بشود، فارسی آن آهک است . (بحر الجواهر از یادداشت مؤلف ). واجبی . طین . حنازرد. (یادداشت مؤلف ). تنویر. دارو. || نشان ستور. || قطران . || زن نیک جادوگر. (منتهی الارب ).

نوره . [ ن َ / نُو رَ / رِ ] (اِ) چوبی که سقف خانه را بدان پوشند. (برهان قاطع) (آنندراج ). تیری بود که سقف خانه را بدان بپوشند. (جهانگیری ). چوب خرمن کوب . طربیل . (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ). معرب آن نورج است . (از تاج العروس ). رجوع به نورج شود.

نوره . [ ن َ / نُو رَه ْ ] (ص مرکب ) نوراه . نوپا. کره اسب نوزین . (یادداشت مؤلف ).

نورة. [ رَ ] (ع اِ) نشان ستور. (منتهی الارب ). سمة. (از اقرب الموارد) (المنجد). || آهک . (منتهی الارب ) (بحر الجواهر). حجرالکلس . (اقرب الموارد). رجوع به نوره (اِ) شود. || قطران . (از منتهی الارب ). || زن نیک جادوگر. (از اقرب الموارد). سحاره . زن جادوگر. (از اقرب الموارد).

نورة. [ ن َ وَ رَ ] (ع اِ) نَوَر. رجوع به نَورَ شود.

نورة. [ن َ رَ ] (ع اِ) واحد نَور است . رجوع به نَور شود.

نوره . [ ن َ وَ رِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حسن آباد بخش حومه ٔ شهرستان سنندج ، در 10 هزارگزی مغرب سنندج و 8 هزارگزی جنوب جاده ٔ سنندج به مریوان در منطقه ٔ کوهستانی سردسیری واقع است و 1250 تن سکنه دارد. آبش از رودخانه و چشمه ، محصولش غلات و لبنیات و میوه های صیفی ، شغل مردمش زراعت و گله داری است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

ترکیبی ازآهک و زرنیخ برای ستردن موی بدن