پناهندگان بوتان

پناهندگان بوتان (انگلیسی: Bhutanese refugees) گروهی از مردم بوتان هستند که به زبان نپالی صحبت می کنند.
این پناهندگان در دهه ۱۹۹۰ در اردوگاه پناهندگان واقع در شرق نپال ثبت نام کرده اند.
این پناهندگان به عنوان شهروندان بوتان در پی یک پاکسازی قومی که توسط (جیگمه سینگیه وانگچوک) پادشاه بوتان صورت گرفت از بوتان اخراج شدند.همچنانکه دو کشور نپال و بوتان هنوز هیچگونه توافقی در مورد این پناهندگان امضاء نکرده اند، بسیاری از پناهندگان بوتانی از زمان ورودشان از طریق دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان به آمریکای شمالی، اقیانوسیه و اروپا رفته اند؛ و بسیاری از این پناهندگان مستقل از UNHCR به مناطق بنگال غربی یا آسام در هند مهاجرت کردند.
اولین حضور مردم نپال در استان بوتان به حدود ۱۶۲۰ میلادی برمی گردد، زمانی که «شابدرانگ نگواننگ نامجیال» با بکارگیری صنایع آنزمان در دره کاتماندو در نپال یک گنبد نقره ای ساخت تا خاکستر به جا مانده از پدرش «تمپا نیما» را در آنجا نگهداری کند. از آن پس، مردم نپال شروع به سکونت در مناطق غیر بومی جنوب بوتان کردند و جنوب به زودی منبع اصلی غذای کشور شد. با شکوفا شدن اقتصاد بوتان و بدنبال سیاست مقامات استعماری بریتانیا، تا سال ۱۹۳۰، بسیاری از جنوب تحت کشت و زراعت قرار گرفت و جمعیت نپالی آن قریب به ۶۰٬۰۰۰ نفر شد.