درخشندگی

درخشندگی یا تراکم نور یا لومینانس در نورسنجی، معیار سنجش شدت نور در واحد مساحت در یک جهت مشخص است که با یکان نیت اندازه گیری می شود. درخشندگی بیانگر میزان نور عبوری از یک سطح، یا گسیل یافته از آن، در یک زاویهٔ فضایی مشخص است. یکای اس آی درخشندگی کاندلا بر متر مربع (cd/m۲) است. یکای غیر اس آی معادل این یکا «نیت» است. در دستگاه واحدهای سانتیمتر-گرم-ثانیه، یکای درخشندگی استیلب نام دارد که برابر است با یک کاندلا بر سانتی متر مربع یا ۱۰ kcd/m۲.
*۱۰-۴ استیلب (در دستگاه سانتی متر-گرم-ثانیه)
π آپوستیلب
π×10-۴ لامبرت
۰٫۲۹۲ پا-لامبرت
درخشندگی اغلب برای بیان ویژگی گسیل نور یا بازتاب آن از سطوح صاف و پخشندهٔ نور به کار می رود. درخشندگی نشان می دهد که چه میزان توان نوری توسط چشم انسان از یک زاویهٔ دید مشخص قابل تشخیص است؛ بنابراین درخشندگی معیاری است برای اینکه آن سطح تا چه حد درخشان∗ به نظر خواهد رسید؛ در این مورد زاویهٔ فضایی مورد بررسی زاویهٔ فضایی ای است که توسط مردمک چشم بسط می یابد. درخشندگی در صنعت فیلم سازی برای مشخص کردن درخشش∗ نمایشگر به کار می رود. یک نمایشگر رایج رایانه، چیزی بین ۵۰ تا ۳۰۰ کاندلا بر متر مربع گسیل می دهد. درخشندگی خودرشید در ظهر تقریباً برابر ۱٫۶×۱۰۹ cd/m۲ است.
درخشندگی در نورشناسی هندسی یک کمیت ناوردا است. این یعنی در یک سامانهٔ نوری ایده آل، درخشندگی خروجی برابر درخشندگی ورودی است. برای سامانه های نوری واقعی غیرفعال، خروجی درخشندگی در بیشترین حالت برابر ورودی است. برای نمونه اگر تصویر کوچک شده ای را با استفاده از یک عدسی بسازیم، توان نوری در یک مساحت کوچک تر متمرکز می شود، که بعمنای روشنایی∗ بیشتر در تصویر خواهد بود. با این وجود نور در سطح تصویر، زاویهٔ فضایی بزرگتری را باید پر کند تا درخشندگی حاصل به همان اندازهٔ قبلی بماند (با فرض اینکه لنز تلفات ندارد). تصویر حاصل هیچگاه نمی تواند از تصویر منبع درخشان تر∗ باشد.
انتخاب یا محاسبهٔ نادرست درخشندگی که کمتر یا بیشتر از حد نرمال باشد، می تواند اثر منفی روی چشم انسان بگذارد، به همین دلیل محاسبهٔ آن در محاسبات روشنایی، به ویژه در محیط های تاریک (مانند خیابان ها) و براق (مانند فضاهای آینه:کاری شده)، دارای اهمیت است.

درخشندِگی (luminosity)
در اخترشناسی، مقدار نور گسیل شده از هر ستاره. برحسب قدر اندازه گیری می شود. درخشندگی ظاهری هر جسم به نسبت مربع فاصلۀ آن از ناظر کاهش پیدا می کند. درخشندگی ستاره یا هر جسم دیگر را می توان نسبت به درخشندگی خورشید بیان کرد.