درمانگاه

درمانگاه یا کلینیک (به انگلیسی: clinic) ساختمان یا بخشی در بیمارستان یا مرکز بهداشتی - درمانی که به درمان بیماران یا مراقبت پزشکی از بیماران سرپایی اختصاص دارد. معمولاً درمانگاه موسسه ای مستقل است که به درمان بیماران می پردازد ولی برخلاف بیمارستان بیماران را بستری نمی کند.
بیمارستان
تکنسین داروخانه
مجتمع درمانی
در ایران درمانگاه معمولاً می تواند دارای بخشهای پزشک عمومی و متخصص، دندانپزشکی، داروخانه، مامایی، رادیولوژی، آزمایشگاه و … باشد. مجوز تأسیس و پروانه بهره برداری درمانگاه را وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از طریق دانشگاه های علوم پزشکی مربوطه صادر می نماید. درمانگاه می تواند خصوصی، دولتی یا خیریه باشد. هر درمانگاهی بجز مؤسس باید برای هر شیفت فعال خود دارای مسئول فنی پزشک باشد. درمانگاه می تواند عمومی یا تخصصی (مانند درمانگاه پوست و مو یا درمانگاه دندانپزشکی) باشد.
برخلاف ساختمان پزشکان، درمانگاه مؤسسه واحدی است لذا می تواند با سازمانهای بیمه گر و ادارات قرارداد (جهت پذیرش بیماران) ببندد، سرنسخه و سربرگ داشته باشد و پذیرش و صندوق واحدی برای بخشهای مختلف داشته باشد.

---

درمانگاه (Clinic)
مرکزی که در آن، تعدادی پزشک با تخصص های متفاوت مشغول کارند و انواع خدمات تشخیصی، درمانی، و مشاوره ای را به بیماران عرضه می کنند. درمانگاه ها برحسب نحوۀ تأمین منابع مالی در سه گروه دولتی، خصوصی، و خیریّه قرار می گیرند.