ابن قولویه قمی

[ویکی فقه] اِبْن ِ قولویه ، ابوالقاسم جعفر بن محمد بن جعفر قمی (د ۳۶۸ یا ۳۶۹ق / ۹۷۹ یا ۹۸۰م )، محدث و فقیه امامی است . وی از برجسته ترین چهره های راویان شیعه در قرن چهارم هجری است. وی یکی از بهترین شاگردان محمد بن یعقوب کلینی و از برجسته ترین مشایخ شیخ مفید به شمار می آید.
جعفر در شهر قم، شهر شیفتگان خاندان رسالت و در خانواده ای اهل علم و تقوا چشم به دنیا گشود. او از همان کودکی مهر به محمد و آل محمد را از خانواده خود آموخت و به فراگیری علم و دانش در محضر درس پدر و برادرش که از راویان بزرگ شیعه به شمار می آمدند مشغول گشت.او در محضر بسیاری از بزرگان شیعه شاگردی کرد تا خود نیز یکی از چهره های درخشان علم و فقاهت گردید. ؛ اما از آن جا که سعد بن عبدالله اشعری (د ۲۹۹ یا ۳۰۱ق )، از مشایخ قم ، در شمار نخستین استادان او بوده ، و به قراین دیگر می توان گفت که وی در قم آغاز به تحصیل کرده است .
شخصیت
جعفر بن محمد بن قولویه از بارزترین چهره های علمی دوران خود بوده و روایات او در طول هزار سال پیوسته در مجموعه های روایی بزرگ شیعه نقل شده و به آن استناد می شود. علما و فقهای شیعه برای او احترام خاصی قائلند و توثیق بسیاری از روات شیعه به دلیل روایت او از آنها است. شیخ مفید از دریای علم او بهره های فراوان برده و او را بسیار ستوده است.
بیان بزرگان
...