نحله

نحله مکتب فلسفی است. یک نحله زمانی مورد تایید فیلسوفان است که نوآوری در آن وجود داشته باشد. برای گسترش یک نحله فلسفی باید آن نحله مورد نقد و بررسی قرار گیرد و بر دیدگاه های دیگر فیلسوفان تاثیر کند.
عقل گرایی
حس گرایی
شک گرایی
طبیعت گرایی
تجربه گرایی
آرمان گرایی
واقع گرایی
وجودگرایی
تحلیل گرایی
شبکه گرایی
تلفیق گرایی
ساختارگرایی
پساساختارگرایی
مثبت گرایی
نقدگرایی
ماده گرایی
پدیدارگرایی
نحله در حقوق
The Philosophical Theory of the State and Related Essays- by Bernard Bosanquet, Gerald F. Gaus, and William Sweet- UK: Thoemmes Press/South Bend, IN: St Augustine's Press, 2001
Science and Philosophy and Other Essays by the Late Bernard Bosanquet, (ed. J.H. Muirhead and R.C. Bosanquet), London, Allen and Unwin, 1927

[ویکی الکتاب] معنی نِحْلَةً: عطیهای هدیه ای مجانی که بدون گرفتن بهایی به کسی دهند
ریشه کلمه:
نحل (۲ بار)

«نِحْلَة» در لغت به معنای بخشش و عطیه آمده است، «راغب» در کتاب «مفردات» می گوید: به عقیده من، این کلمه از ریشه «نَحْل» (به معنای زنبور عسل) آمده است; زیرا بخشش و عطیه، شباهتی به کار زنبوران عسل در دادن عسل دارد.
بنابراین، تفسیر آیه چنین خواهد شد: «مهر را که یک عطیه الهی است و خدا به خاطر این که زن حقوق بیشتری در اجتماع داشته باشد، و ضعف نسبی جسمی او از این راه جبران گردد به او عطا کرده به طور کامل ادا کنید».
زنبور عسل. . پروردگارت به زنبور عسل وحی کرد که در کوهها و درختان و کندوها که مردم می‏سازند لانه کن، و ازهمه میوه‏ها بخور و به آسانی به راههای خدایت واردشو، از شکم آن شربتی به رنگهای مختلف خارج می‏شود که در آن مردمان را شفاست و درعمل زنبور عسل عبرتی است بر اهل تفکر که در اسرار عالم تفکر کنند. تمدن زنبور عسل، نظامات عجیب کندو، فعالیت خستگی‏ناپذیر این حشره، ساختن عسل وموم، سخن گفتن آن بوسیله رقصیدن و صدها نظامات و اسرار آن، از عجائب خلقت است. دانشمندان سالهای متمادی در زندگی این حشره مطالعه کرده وکتابها نوشته‏اند در کتاب جهان حشرات نوشته است اگر یک زنبور عسل بخواهد به تنهایی چهارصد گرم عسل تهیه کند باید هشتادهزاربار از کندو به صحرا رفته و برگردد. این است که قرآن مجید از ذکر این حشره مفید فروگذاری نکرده و در واقع طرح مساله کرده که در آن باره تفکر کنند و به اسرار زندگی این موجود عجیب پی ببرند و آفریننده آن را تحسین کنند. اینک نظری به جملات دو آیه فوق. «وَاَوْحی رَبَّکَ اِلَی النَّحْلِ...» این جمله مبین آن است که عسل سازی این حشره طبق نقشه خدایی است و خداوند این فهم و درک را در وجود وی گذاشته است. و مراد از «مِمَّا یَعْرِشُونَ» ظاهرا کندوهایی است که بوسیله انسانها ساخته می‏شود و کندوهای مصنوعی عرش و تختی است نسبت به زنبور عسل «فَاسْلُکی سُبُلَ رَبِکِ ذُلُلاً» حکایت از آن دارد که به آسانی می‏تواند راههای را که خدا برای عسل‏گیری و عسل سازی بوی آموخته بپیماید - کاریکه از بشر عاقل و متفکر ساخته نیست و نیز نظامات عجیبی که در زندگی آن حکمفرماست‏اداره کند. «یَخْرُجُ مِنْ بُطُونِها شَرابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوانُهُ» عسل آنگاه که از این حشره در حفره‏های مسدس ریخته می‏شود به صورت شربت و مایع شیرین است، آنگاه دسته جمعی بالای حفره‏ها آنقدر بال می‏زنند که آب آن تبخیر شده و قوام یافته به صورت عسل درآید. پس آنوقت که از شکم زنبور خارج می‏شود بصورت شربت است سپس به عسل تبدیل می‏شود. «فیهِ شِفاءْ لِلنّاسِ» ظاهرا هیچ یک از اغذیه مانند عسل در بدن جذب نمی‏شود گویا صدی نود و پنج یا بیشتر آن جذب شده و بقیه دفع می‏شود بر خلاف اغذیه دیگر. «اِنَّ فی ذالِکَ لَآیَةٌ لِقَوْمٌ یَتَفَکَّروُ نَ» اگر مراد از «آیة» به قرینه آیات قبل و بعد آیت و علامت معاد باشد، شهادت این امر بر معاد آن است: همانطور که ما بصحراها و گلها و باغها می‏نگریم و در آنها مطلقا عسل نمی‏بینیم ولی به وسیله زنبور عسل می‏دانیم که خروارها عسل در آنها موجود بوده است همچنین ما به قبرستانها نگاه کرده و در آنها جز خاک نمی‏بینیم اما در بهار قیامت خواهیم دید از آن خاکها انسانها برخاستند. و اگر مراد آیت توحید و تدبیر خداوند باشد قطعا وجود این حشره با این عمل مفید ونظام حیرت آور از علائم توحید و تدبیر خدایی است این لفظ بیشتر از یکبار در قرآن مجید نیامده است.
. نِحْله به معنی عطیه است در مجمع گوید: نحله عطیه‏ای است که در مقابل ثمن و عوض نباشد، راغب نیز نظیر آن را گفته است. مراد از «صَدُقه» (به فتح صاد و ضم دال) مهریه زنان است گویی علت این تسمیه آن است که اعطاء آن دلیل صدق الفت و عشق مرد به زن است و اطلاق نحله از ان است که مهریه فقط عطیه و بخششی است از مرد و با این دولفظ قرآن کریم موقعیت مهر را در اسلام بیان کرده که چون موقعیت زن موقعیت عشق و موقعیت مرد موقعیت تمنا و خواهش از زن است لذا مهریه‏ای به او میدهد که فقط عطیه و شاهد صدق توجه مرد به زن است. راغب معنای اصلی نحل را زنبور عسل گرفته و گوید: به نظر من مهریه را از آن نحله گویند که عطیه مرد مثل عطیه زنبور عسل عوض مالی ندارد وگوید: می‏شود عطیه را معنای اصلی قرارداد در این صورت زنبور را از آن نحل گویند که کارش عطیه ایست نسبت به مردم (اختصار) در مجمع وجه دوم را اختیار فرموده و گوید: زنبور را نحل گویند که خداوند بوسیله او عسل را به مردم عطا کرده است.