مقبولات

مقبولات. [ م َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ مقبولة. پذیرفته شده ها. که مورد قبول واقع شده باشند. || قضایایی هستند که به پیشوایان دین یا حکما و سایر بزرگان مورد اعتماد و ایمان مردم نسبت داده می شوند، مانند کلیه استدلالاتی که مبتنی بر احادیث و اخبار است. ( مبانی فلسفه تألیف سیاسی ). قضایایی که سبب تصدیق به آنها اطمینان به گوینده آنهاست مثل قول عدلی یا حکیمی یا پیغامبری مانند اینکه بگوییم : نیکویی را پاداش نیک و بدکار را پاداش بد است. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). آنچه از معتقدات ، مورد قبول مردم است که در فن خطابه گفته شد که قیاسی که مقدمات آن از مقبولات عامه گرفته شده باشد، مانند معجزات و کرامات انبیاء و اولیاء و سخنان عقلا و قائدین قوم و یا از خطابیات است. و بالجمله مقدماتی بود که پذیرفته شوند از کسی که حکیم و فاضل و استوار باشد و مأخوذ از حسن ظن باشد. ( از فرهنگ علوم عقلی ). و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون و دانشنامه ص 124 و شفا ج 1 ص 347 و دستورالعلماء ج 3 ص 315 و فرهنگ لغات و اصطلاحات فلسفی و تعریفات جرجانی شود.