علم قرائت

[ویکی فقه] قرائت، همان تلاوت و خواندن قرآن کریم است، یعنی هرگاه تلاوت قرآن به گونه ای باشد که از نصّ وحی الهی حکایت کند و برحسبِ اجتهادِ یکی از قرّاء معروف ـ برپایه و اصول مضبوطی که در علم قرائت شرط شده است ـ استوار باشد، قرائت قرآن تحقّق یافته است .امام صادق(ع) می فرماید: «قرآن یکی بیش نیست و اختلاف بر سر قرائت آن، از جانب راویان (قاریان) صورت گرفته است» .قرآن دارای نصّ واحدی است و اختلاف میان قرّاء بر سرِ بدست آوردن و رسیدن به آن نصّ واحد است و عوامل اختلاف چند چیز است:۱ـ اختلاف مصاحف اوّلیه، چه پیش از اقدام به یکسان کردن مصاحف در زمان عثمان و چه پس از آن.۲ـ نارسایی خط و نوشته های قرآن که از هرگونه علایم مشخصه و حتّی از نقطه، عاری بوده است.۳ـ ابتدایی بودن خط، نزد عرب آن روز .
۱. ↑ محمد هادی معرفت، علوم قرآنی، ص ۱۸۲.۲. ↑ اصول کافی، ج ۲، ص ۶۳۰، ح ۱۲.
سایت اندیشه قم.
...