شاه توت

شاه توت، گونه ای درخت گل دار متعلّق به خانوادهٔ توت سانان (Moraceae)، و بومی آسیای جنوب غربی می باشد. کاشت این درخت در زیستگاه بومی اش از پیشینه ای چنان طولانی برخوردار است که مشکل می توان گسترهٔ طبیعی انواع مختلف آن را به طور دقیق مشخّص نمود. در سردهٔ توت ها (Morus)، درخت شاه توت از همه کوچک تر است و بلندی آن گاه ممکن است تا ۳۰ پا (حدود ۹ متر) برسد، و در صورت عدم رسیدگی در سنّ پایین به شکل بوته باقی می ماند. این درخت عمری طولانی دارد و بعضاً دیده شده چند صد سال میوه دهد.برگ این گیاه   میوه درخت   گل های مادینه گیاه   شاه توت رسیده   شاه توت رسیده
میوه شاتوت بزرگتر از توت سفید است و رنگ آن قرمز تیره یا ارغوانی و مزه اش ترش و شیرین و مطبوع است. شاتوت را می توان به صورت خام، پخته یا مربا مصرف کرد.
وجود مواد خوراکی بسیار و نقش هم افزایی این مواد مغذی بر یکدیگر سبب شده است تا این میوه به عنوان منبعی خوب برای تأمین نیاز روزانه به ریزمغذی های گوناگون به شمار رود. شاه توت از نظر فعالیت آنتی اکسیدانی یکی از بهترین خوراکی هاست که دارای فیتوکمیکال های قوی مانند آنتوسیانین است. آنتوسیانین رنگدانه ای است که باعث سیاه رنگ شدن شاتوت می شود.
شاتوت ها دارای کالری پایینی بوده (در هر ۱۰۰ گرم، ۴۳ کالری) و منبع خوبی از ویتامین C و A و E و آنتی اکسیدان است. همچنین شاتوت ها منبع خوبی از آهن هستند که به ندرت در دیگر گونه های توت ها پیدا می شود. این میوه همچنین سرشار از پتاسیم، منگنز و منیزیم است. پتاسیم بخش مهمی از سلول و مایعات بدن است که میزان ضربان قلب و فشار خون را کنترل می کند. شاتوت دارای مقدار فراوانی ویتامین B کمپلکس از گروه ویتامین ها و نیز ویتامین K است.