[ویکی فقه] عُتبة بن ربیعه، از سران و بزرگان
قریش در زمان جاهلیت بوده که در جنگ بدر توسط حضرت علی (علیه السّلام) کشته شد.
ابوالولید، عُتبة بن ربیعه بن عبدشمس بن عبدمناف، بزرگ قریش و یکی از مهتران آنان در جاهلیت بود. وی از کسانی بود که به صاحب رای بودن و
حلم و فضل و نفوذ کلام توصیف شده است. در جنگ فِجار برای صلح میان
هوازن و
کنانه میانجیگری کرد و هر دو گروه، به حکم او تن دادند. وی در جنگ بدر در صف مشرکان حضور یافت و
علی بن ابی طالب (علیه السّلام) او را کشت.
زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۳۹۵.
منابع تاریخی او را یکی از
اصحاب قلیب دانسته اند. اصحاب قلیب به آن دسته از سران قریش گفته می شود که در جنگ بدر به دست
مسلمانان کشته شده و در چاه بدر مدفون شدند. در جنگ بدر چون شمار کشتگان دشمن فراوان و دفن یکایک آنان برای مسلمانان دشوار بود، پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود تا
جنازه همه سران شرک را در چاهی کثیف و بدبو افکنند.
ابن کثیر، اسماعیل، البدایه و النهایه، ج۳، ص۲۹۲.
۱. ↑ زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۳۹۵.
...
