پگاه احمدی

پگاه احمدی (زاده ۱۳۵۳ در تهران) شاعر، منتقد ادبی و مترجم شعر ایرانی است.
روی سُلِ پایانی
کادِنس
«این روزهایم گلوست». تهران: نشر ثالث، ۱۳۸۳
اولین شعر او در ۱۷ سالگی در نشریه ادبی تکاپو به چاپ رسید. او لیسانس زبان و ادبیات فارسی خود را از دانشگاه آزاد تهران اخذ کرده است.
وی تاکنون سه مجموعه شعر در ایران به نام «روی سل پایانی»، «کادنس» و «این روزهایم گلوست» را به چاپ رسانده است. همچنین اشعار سیلویا پلات، شاعر آمریکایی، را به نام «آواز عاشقانه دختر دیوانه» به فارسی ترجمه کرده و ترجمه «۱۰۱ هایکو از گذشته تا امروز» نوشته جکی هاروی را نیز بر عهده داشته است. از دیگر کتاب های او می توان به شعر زن از آغاز تا امروز و همین طور آنتولوژی جامع شعر زنان ایرانی اشاره کرد.
منظومه بلند تحشیه بر دیوار خانگی از مهم ترین آثار اوست.

پگاه احمدی (تهران 7 تیر 1353ش- )
شاعر، مترجم و پژوهشگر ایرانی ادبیات. او فارغ التحصیل کارشناسی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه_تهران است. از زمان تحصیلات متوسطه، اشعار، مقاله ها و ترجمه هایش در نشریاتی چون تکاپو،دوران، کارنامه، کِلک، جهان کتاب، بخارا، بیدار، سبک نو، فیلم، زنان، عصر پنجشنبه، آذرنگ، نافه، شوکران، آزما، نگاه نو وپیام شمال منتشر شده است. احمدی از شاعران جریان موسوم به شعر دهه ی هفتاد است و از اواخر همین دهه، به عنوان عضو هیات داوران جشنواره ها و جوایز ادبی متعددی فعالیت داشته که به برخی از آنها اشاره می شود:نخستین دوره ی جایزه ی شعر فراپویان (در کنار محمد_حقوقی، بیژن الهی، کیومرث منشی زاده، آیدین_آغداشلو و منصور_اوجی- 1379)، دومین جشنواره ی شعر و ادب دانشجویی دانشگاه های کشور(1382)،نخستین دوره ی جایزه ی شعر والس(1385)،نخستین دوره ی جایزه ی ادبی دریا(1385) و جشنواره ی پیام آوران صلح و دوستی (به همراه علی_باباچاهی و علیرضا بهنام). او در اواخر دهه ی 1380 به اروپا مهاجرت کردو از سال 2010، به دعوت انجمن جهانی قلم در شهر فرانکفورتآلمان زندگی و فعالیت می کند. تعدادی از شعرهای احمدی به زبان های آلمانی، فرانسوی و انگلیسی ترجمه شده اند وکتاب سردم نبود او نیز در دو زبان فارسی و آلمانی منتشر شده است.
از فعالیت های مهم پگاه احمدیمی توان بهشرکت در سی و هفتمین فستیوال جهانی شهر (رتردام هلند، 2006) به عنوان تنها میهمانایرانیو شرکت در نخستین کاروان شعر ایران و فرانسه اشاره کرد. پیچیدگی زبان و فرم و نیز بهره گیری از دامنه ی واژگانی گسترده، از ویژگی های شعرهای احمدی است. او در دو مجموعه ی شعری اخیرش به شکلی از شعر انتزاعی رسیده است که زبان موجز و اشارَت وارش، متاثر از شطحیات است. پژوهش نوینِ احمدی درباره ی شعر زنان ایرانی (با عنوان شعر زن از اغاز تا امروز) در دو بخش تالیف و تدوین شده است. در بخش نخست، او به بررسی ادوار و سبک های شعر زنان فارسی گوی ایران از آغاز (سده ی چهارم هجری) تا اوائل دهه ی 1380 پرداخته و در بخش دوم، نمونه هایی از اشعارشاعران زن معاصر را ارائه نموده است.
کتاب شناسی: روی سُل پایانی (مجموعه شعر- نگاه سبز، 1378)؛ آواز عاشقانه ی دختر دیوانه (ترجمه ی شعرهای سیلویا پلات- نگاه سبز، 1379)؛ کادنس(مجموعه شعر- نگاه سبز، 1378)؛ این روزهایم گلوست (مجموعه شعر- ثالث، 1383)؛ شعر زن از آغاز تا امروز: آنتولوژی شعر زنان ایرانی (چشمه، 1383)؛ صد و یک هایکو از گذشته تا امروز (ترجمه ی کتابی از جکی هاردی- کتاب خورشید، 1387)؛ سردم نبود (مجموعه شعر- آلمان: 2010)؛ شدت (مجموعه شعر- آلمان/ فرانسه: 2017).
منابع:
روزنمای ادبیات امروز ایران 1396؛ پژوهش و تدوین: محمد ولی­زاده؛ تهران: انتشارات بامداد نو؛ چاپ اول: 1395. هفته نامه رودکی، سال یازدهم، شماره پیاپی 190: پاییز 1396، ص 68. http://yon.ir/Q2bnf

پگاه احمدی (۱۹۷۴، تهران) شاعر، منتقد ادبی و مترجم ایرانی-آلمانی است.
•