کوبا

مختصات: ۲۳°۸′ شمالی ۸۲°۲۳′ غربی / ۲۳٫۱۳۳°شمالی ۸۲٫۳۸۳°غربی / 23.133; -82.383
64.1% سفید
۲۶٫۶٪ مولاتو / مستیزو
9.3% سیاه
کوبا با نام رسمی جمهوری کوبا کشوری است تشکیل شده از مجمع الجزایری در دریای کارائیب و پایتخت آن هاوانا است.
در ۱۴۹۲ کریستف کلمب جزیره ای را کشف کرد که هم اکنون کوبا نام دارد. در آن زمان این جزیره به امپراتوری اسپانیا تعلق گرفت. در ۱۵۱۱ اولین اقامتگاه های اسپانیایی ها در کوبا تأسیس شد. اسپانیا حدود ۱۰۰ هزار نفر از مردم بومی را به بردگی گرفت، آن ها را مسیحی کرد و به جستجوی طلا واداشت. با این وجود پس از گذشت یک قرن عملاً این افراد بومی از بین رفتند. از جمله دلایل این اتفاق، شیوع بیماری عفونی اوراسیایی بود که به دلیل عدم مقاومت بومی گسترش یافت و به همین شکل privation stemming from repressive colonial subjugation.
کوبا به مدت ۴۰۰ سال تحت استعمار اسپانیا قرار داشت (۱۵۱۱–۱۸۹۸). در این مدت اقتصادش بر پایه کشاورزی، معدن و صادرات شکر، قهوه و تنباکو به اروپا و بعدها آمریکای شمالی بود. این کارها در ابتدا توسط برده های آفریقایی که به کوبا آورده شده بودند انجام می شد. جمعیت کوبا در ۱۸۱۷ عبارت بود از ۶۳۰٬۰۰۰ نفر که ۲۹۱٬۰۰۰ نفر از آن ها سفیدپوست، ۱۱۵٬۰۰۰ نفر سیاه پوست غیربرده و ۲۲۴٬۰۰۰ نفر سیاه پوست برده بودند.

کوبا (Cuba)
هاوانا، هاوانا، موقعیت. جمهوری سوسیالیستی کوبا، بزرگ ترین جزیره در مجمع الجزایر آنتیل های بزرگ، در دریای کارائیب جای دارد و از شمال به تنگۀ فلوریدا و اقیانوس اطلس، از شرق به گذرگاه دریایی ویندوارد از جنوب به دریای کارائیب و از غرب به تنگۀ یوکاتان و خلیج مکزیک محدود می شود. مساحت این کشور ۱۱۰,۸۶۰ کیلومتر مربع و شهر هاوانا پایتخت آن است. سیمای طبیعی. کشور کوبا جزیرۀ طویلی است که درازای آن از شرق به غرب ۱,۲۵۰ کیلومتر و پهنای آن ۳۵ تا ۲۵۰ کیلومتر است. جزیرۀ خوبِنتود، با مساحت ۳,۰۵۵ کیلومتر مربع، و مجمع الجزایر سابانا، کاماگوئی، کانارئوس، خاردینه د لا رینا و چند جزیره و جزیرک دیگر، کلّاً با مساحت ۲,۸۰۰ کیلومتر مربع، بخشی از این کشور محسوب می شوند. حدود سه چهارم از مساحت کوبا را جلگه های حاصل خیز تشکیل داده و آب فراوان، امکان کشاورزی در سطح وسیع و پیش رفته را فراهم آورده است. امکان دسترسی همۀ شهرها و تأسیسات کوبا به دریا نیز بر رونق اقتصادی آن افزوده است. ارتفاعات مهم کوبا از سه رشتۀ اصلی سیِرا دِ لوس اورگانوس با ارتفاع ۸۰۰ متر در غرب، سیرا دِ ترینیداد با ارتفاع ۱,۱۵۰ متر در نواحی مرکزی متمایل به جنوب و سیرا مائسترا در شرق تشکیل یافته است. پیکو تورکینو بلندترین کوه کشور با ارتفاع ۲,۰۰۵ متر در سیرا مائسترا قرار دارد. از میان حدود ۲۰۰ رودخانۀ این کشور فقط رودخانه های کائوتو در جنوب شرقی و ساگوآ لا گرانده در نواحی مرکزی قابل کشتی رانی اند. طول کرانه های کوبا به ۳,۷۳۵ کیلومتر بالغ می شود و لنگرگاههای ژرف، جزایر مرجانی و دریاکنارهای پوشیده از ماسه های سفید، خطوط سواحل شمالی را تشکیل می دهند. جزایر مرجانی و صخره ها و مرداب های ساحلی و بریدگی هایی چون خلیج باتابانو، خلیج آناماریا و خلیج گواکانایابو، نیز مهم ترین عوارض سواحل جنوبی این کشورند. آبشارهای چندی در کوبا وجود دارد که از نیروی آن ها در تولید الکتریسیته به شیوۀ برقابی استفاده می شود. کشور کوبا از ۱۴ استان تشکیل شده و شهرهای مهم آن عبارت اند از هاوانا، سانتیاگو دِ کوبا، اولگین، ویا کلارا، گرانما، کاماگوئی و گوانتانامو. شدیدترین بارندگی های کوبا در ماه های شهریور و مهر روی می دهد. زمستان های این کشور نسبتاً خشک است و چرخندهای بین خرداد و آبان این کشور را تهدید می کند. کوبا در ناحیۀ نیمه استوایی قرار دارد و دارای اقلیم بارانی است. جریان گُلف استریم و نیز بادهای به سامان در اقلیم آن نقش مؤثری دارند. میانگین دمای شهر هاوانا در دی ماه ۲۲ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه ۲۸ درجۀ سانتی گراد و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۱,۲۲۴ میلی متر است. کوبا از انواع گیاهان مدارگانی پوشیده است و حدود ۳هزار نوع گل و میوه در آن وجود دارد. نواحی شرقی آن را جنگل های انبوه فراگرفته و انواع نخل که شمارشان به ۳۰ نوع می رسد، پوشش گیاهی غالب این منطقه را تشکیل می دهد؛ و ماهون، آبنوس، چوب پنبه، و پنبۀ هندی از دیگر درختان آن به شمار می آیند. تعداد و نوع پستانداران درون بومی کوبا بسیار کم و به چند نوع موش و خفاش منحصر است اما انواع پرندگان آن قابل توجه است. کرکس، بوقلمون وحشی، بلدرچین، سهره، مرغ نوروزی، طوطی، همچنین خزندگانی چون لاک پشت، مارِ بوآ، تمساح و نیز بیش از ۷۰۰ گونه ماهی، حیات وحش آن را تشکیل می دهند. اقتصاد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، کوبا با بحران و رکود اقتصادی روبه رو شد. نیشکر، توتون، مرکبات و قهوه، که عمدتاً به اتحاد جماهیر شوروی صادر می شد، بی استفاده ماند. توفندهای ۱۹۹۳، ۱۹۹۴، ۱۹۹۶ و ۲۰۰۴ نیز بیشتر کشتزارها و خرمن های نیشکر را نابود کرد و وضعیت اقتصاد آسیب دیدۀ کوبا را بحرانی تر ساخت. کشت برنج و حبوبات، که در دهۀ اخیر به بخش خصوصی واگذار شده، افزایش بسیار یافته و محصولات دامی نیز فراوان تر شده است. صید ماهی، به ویژه ماهی تن، مهم ترین قلم صادراتی کوبا را تشکیل می دهد و پس از شکر و نیکل در جایگاه سوم قرار دارد. نیکل مهم ترین کانی این کشور است که عمدتاً صادر می شود و مس، کروم، آهن، کوبالت و باریت نیز از دیگر منابع مهم زیرزمینی این کشورند. میزان تولید نفت و گاز طبیعی کوبا، که در سال های اخیر کشف شده اند، به ترتیب۱.۷میلیون تن و ۱۲۰میلیون متر مکعب در سال است و عمدتاً به مصرف نیروگاه های حرارتی می رسد. تولید مواد غذایی، فرآوری توتون، محصولات فولادی، کود شیمیایی و ماشین آلات و وسایل الکتریکی، الیاف کتانی، سیگار و منسوجات، برخی از فعالیت های صنعتی این کشور را تشکیل می دهد. وسعت جنگل های کوبا۱.۸ میلیون هکتار و تولید چوب و الوار آن۱.۶ میلیون متر مکعب است. حکومت و سیاست. نوع حکومت کوبا جمهوری سوسیالیستی با یک مجلس قانون گذاری است. مجلس ملی کوبا ۶۰۱ نماینده دارد که مورد تأیید حزب کمونیست این کشورند؛ و دورۀ نمایندگی آنان پنج سال است. دکتر فیدل کاسترو متولد ۱۹۲۷ از ۳ دسامبر ۱۹۷۶ سمت ریاست جمهوری و رهبری حزب کمونیست کوبا را برعهده دارد و مسئولیت اجرایی و تشکیل و سرپرستی هیئت دولت نیز با اوست. مردم و تاریخ. جمعیت کوبا حدود ۱۱,۲۴۱,۱۶۱ نفر است (۲۰۱۱) و تراکم نسبی آن به۱۰۱.۴ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور۰.۲ درصد است و مولاتوها (دورگه های حاصل از آمیزش نژادهای سفید و سیاه) ۵۱ درصد از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده اند. ۵۵ درصد از مردم آن فاقد مذهب اند و ۷۶ درصد از آنان در شهرها زندگی می کنند. زبان رسمی این کشور اسپانیایی است. بومیان تاینو و سیوونی (سیبونی) احتمالاً قدیمی ترین ساکنان کوبا بوده اند. کریستوف کلمب در نخستین سفر خود به قارۀ جدید (۱۴۹۲) در کوبا پیاده شد و عملیات استعماری اسپانیا، که از ۱۵۱۱ آغاز شده بود، در ۱۵۱۴ با تصرف سراسری کوبا به پایان رسید. انگلیسی ها در ۱۷۶۲ آن جا را تصرف کردند و سال بعد آن را مجدداً به اسپانیا بازگرداندند. جنگ دَه سالۀ ۱۸۶۸ تا ۱۸۷۸ علیه استعمارگران اسپانیایی، با ناکامی شورشیان به پایان رسید و جنگ امریکا و اسپانیا در ۱۸۹۸ به کوتاه شدن دست اسپانیا از کوبا انجامید. با تشکیل نخستین دولت ملی کوبا در ۲۰ مه ۱۹۰۲ استقلال سرزمین مزبور رسماً اعلام شد و دولت امریکا به پاداش حمایت خود از ملّیون کوبایی به در دست داشتن بندر گوانتانامو اکتفا کرد که این منطقه بعدها به پایگاه نظامی ارتش امریکا مبدل شد. انقلابیون کمونیست به رهبری فیدل کاسترو در ۱۹۵۹ رژیم فاسد و روبه زوال فولخنسیو باتیستا را سرنگون ساختند و نظامی شبیه اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی برای ادارۀ کوبا طراحی کردند. این اقدام با واکنش تند دولت امریکا روبه رو شد و به کودتای نافرجام خلیج خوک ها در ۱۹۶۲ انجامید که موجب نزدیکی بیشتر دولت کوبا به اتحاد شوروی شد. پس از فروپاشی اتحاد شوروی کوبا به تحکیم روابط خود با چین و ویتنام و کرۀ شمالی پرداخت و دورۀ اقتصادی سختی را پشت سر گذاشت. در دهه های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ اقتصاد کوبا روبه بهبود نهاد، گردشگری مورد توجه و حمایت دولت قرار گرفت و امریکا نیز تا حدی از فشارهای خود علیه کوبا کاست.

کوبا با نام رسمی جمهوری کوبا، کشوری در دریای کارائیب که جزیرهٔ کوبا و خوبِنتود و چندین مجمع الجزایر را دربرمی گیرد.
• «پرچم : در سال ۱۸۴۹م و قبل از جنگ ایالات متحده آمریکا با اسپانیا بر سر تسلط بر کوبا، یک میهن پرست کوبایی تبعیدی، برای پرچم کشور خود یک تک ستاره را در نظر گرفت که در آمریکای مرکزی می درخشد. او پرچم کشور را طراحی نمود ولی تا قبل از سال ۱۹۰۲م و کسب استقلال کوبا این پرچم رواج عمومی نیافت. مثلث قرمز در پرچم کشور کوبا نشانهٔ آزادی می باشد و تک ستاره نشانهٔ شکوه و جلال و استقلال شمرده شده است.» در اثرش چاپ ۱۳۷۰/ ۱۹۹۱م -> رسول خیراندیش