گاسپار دروویل

گاسپار دروویل افسر فرانسوی که در سال های ۱۸۱۲–۱۸۱۳م در پانزدهمین سال سلطنت فتحعلی شاه قاجار و ولایتعهدی عباس میرزا در ایران اقامت داشته است.
او در گروه ژنرال گاردان بر اساس عهدنامه فینکنشتاین به ایران آمد اما پس از ناکام ماندن تلاش های گاردان، به طور خصوصی به استخدام دولت ایران درآمد.
گاسپار دروویل خاطراتش را در دو جلد کتاب به نام Voyage en Perse (سفر در ایران) در سال ۱۸۲۸م منتشر کرد.
سفرنامهٔ او به جز چند فصل که به اوضاع نظامی و سیاسی ایران و دربار فتحعلی شاه و اقدامات عباس میرزا اختصاص یافته، دربارهٔ فرهنگ و زندگی و باورها و آیین های مردم ایران است.

گاسپار دروویل افسر فرانسوی که در سال های ۱۸۱۲–۱۸۱۳م در پانزدهمین سال سلطنت فتحعلی شاه قاجار و ولایتعهدی عباس میرزا در ایران اقامت داشته است.
• «در ایران نیز مانند تمام کشورهایی که اصول فئودالیته در آن حکمفرماست، افراد جامعه به دو طبقه ثروتمند و مالک بزرگ و مردمان میانه حال تقسیم می شوند. البته پیشه وران و دهقانان جزو هیچ یک از این دو طبقه به حساب نمی آیند؛ زیرا وضع آنها به حدی فلاکت بار است که حتی غالباً آنها را جزو افراد ملت نیز محسوب نمی دارند.»، ۱۸۲۸ -> سفر در ایران
• « منبع دارایی ثروتمندان معمولاً مالکیت روستاها و مزارع و ریاست بر قبایل چادرنشین است که حقوق مخصوصی از آنان دریافت می کنند. قبایل چادرنشین به هرجا که خیمه برافرازند ناچار به پرداخت حقوق مخصوصی به دولت هستند. عده ای از ثروتمندان نیز ثروت خود را از مقام مهم دولتی یا درباری به دست می آورند. آنان حقوق دیوانی را پرداخته و به میل خود از مردم خراج می گیرند و دهقانان را به بیگاری وامی دارند. به ندرت می توان دهکده ای را یافت که حقوق و باج آن تماماً به صورت نقدی پرداخت شود؛ اما کسانی که به زراعت اجناس دیگر مشغول اند، باید مبلغ معینی وجه نقد بپردازند.»، ۱۸۲۸ -> سفر در ایران
• « یکی از روستاهایی را که دارای دویست خانوار بوده و سالانه به میزان هزار و هشتصد خروار غله و پانصد تن پنبه محصول برمی دارد، در نظر بگیریم، بنابر قراردادی که یک نسخه از آن در دست رئیس دهکده است، میزان سهم مالکانه و باجی که باید به دولت پرداخت شود، معلوم است. اگر از این بابت ششصد خروار غله و دویست من پنبه مقرر شده باشد، مالیات به نسبت محصول هر خانوار، بین دهقانان سرشکن می شود و هرکس محصول بیشتری برداشت باید کسری مالیاتی را جبران کند. در موارد غیرعادی و کمبود محصول میزان بهره مالکانه تقلیل می یابد… هر ده علاوه بر تحویل حقوق فئودالی، باید مرغ، کره، سرشیر، خربزه و چوب برای ساختن خانه ها و کاه برای علیق اسبان و افرادی برای بیگاری در فصول مختلف (غیر از هنگام درو) در اختیار ارباب بگذارد. استفاده از بیگاری غالباً به بی عدالتی های بزرگی منجر می شد.»، ۱۸۲۸ -> سفر در ایران

[ویکی فقه] «گاسپار دروویل»، افسر فرانسوی که در سال های ۱۸۱۳- ۱۸۱۲ م در پانزدهمین سال سلطنت فتحعلیشاه قاجار و ولایتعهدی عباس میرزا، در ایران اقامت داشته است.
او در گروه ژنرال گاردان بر اساس عهدنامه فینکن اشتاین به ایران آمد، اما پس از ناکام ماندن تلاش های گاردان، به طور خصوصی به استخدام دولت ایران درآمد. گاسپار دروویل خاطراتش را به نام «سفر در ایران» در سال ۱۸۲۸ م منتشر کرد. سفرنامه او به جز چند فصل که به اوضاع نظامی و سیاسی ایران و دربار فتحعلی شاه و اقدامات عباس میرزا اختصاص یافته، درباره فرهنگ ، زندگی و باورها و آیین های مردم ایران است. اهمیت این سفرنامه در شرح جزییات ساختمان ها، بازارها، غذاها و زندگی روزمره ایرانیان در اوایل دوران قاجار است.
عناوین مرتبط
سفر در ایران (کتاب) .
منبع
نرم افزار جغرافیای جهان اسلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. رده های این صفحه : تراجم | سفرنامه نویسان