[ویکی شیعه] طِفْلان مُسْلِمْ، اصطلاحی است برای دو تن از فرزندان مسلم بن عقیل به نام های محمد و ابراهیم، که پس از شهادت امام حسین(ع) اسیر و در
کوفه زندانی شدند. آنها پس گریختن از زندان به دست یکی از لشکریان
عبیدالله بن زیاد به شهادت رسیدند.
در گزارش های تاریخی مربوط به ماجرای آنان اختلاف هایی دیده می شود، از جمله در برخی منابع، به عنوان فرزندان جعفر طیار یا
عبدالله بن جعفر معرفی شده اند.
محمد و ابراهیم، فرزندان مسلم بن عقیل بودند، که از تاریخ تولد و زندگی آنان تا پیش از واقعه کربلا اطلاعی در دست نیست. در منابع تاریخی تنها به ماجرای شهادت آنها پس از واقعه کربلا اشاره شده است.
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
محمد و ابراهیم، دو فرزند مسلم بن عقیل بودند که در حادثه کربلا اسیر شدند. ابن زیاد دستور داد آن دو را زندانی کردند. این دو نوجوان نابالغ مدت یک سال در زندان بودند. سپس با کمک «مشکور»، پیرمرد زندانبان که هوادار
اهل بیت بود، شبانه از زندان گریختند.
شب به خانه زنی پناه بردند که شوهرش در سپاه ابن زیاد بود. وقتی شوهرش «حارث » فهمید، آن دو را کنار رود فرات برد و بی رحمانه سر از تنشان جدا کرد و پیکرشان را در فرات افکند و سرهای آن دو را برای دریافت جایزه، نزد ابن زیاد برد.
در کنار فرات در چهار فرسنگی کربلا شهری است به نام مسیب که نزدیک آن آرامگاه آبادی است که گویند قبر محمد و ابراهیم، پسران مسلم بن عقیل داخل آن است.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
