باو

ها

فخر مباهات کردن

باو. ( اِخ ) باو پسر شاپور پسر کیوس در سنه 45 هَ. ق. در یک قسمت از مازندران به سلطنت منتخب شد و اصل و سرسلسله سلاطین مازندران که معروف به ملک الجبال بودند گردید. ( از التدوین ). نام پسر شاپوربن قباد بوده و ملازمت درگاه خسرو پرویز را می کرده ، شیرویه او را در بند کشید. و خانه او را به غارت داد. در زمان یزدگرد خلاص شد و به مازندران آمد و در آتشکده کوسان به عبادت مشغول شد و در آنجا پادشاهی یافت. بعد ازوسرخاب و مهروان و شروین و قارن و رستم شهریاری یافتند و ایشان را آل باوند خوانند. ( از آنندراج ) ( از انجمن آرای ناصری ). باو پسر شاپور پسر کیوس پسر قباد پسر فیروز بود. ( از حبیب السیر چ خیام ج 2 صص 417-441 ) : و پادشاه او را [ کوه قارن را ] سپهبد شهریار کوه خوانند. و از روزگار مسلمانی باز، پادشاهی این ناحیت اندر فرزندان باو است. ( از حدود العالم ).

---

باو. ( اِخ ) نام سرداری بوده است از سرداران فرخان بزرگ که در ده اویجان به دار زده شد. ( از ترجمه مازندران و استرآباد رابینو ص 78 ).

---

بأو. [ ب َءْوْ ] ( ع مص ) فخر. مباهات کردن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). فخر آوردن. ( تاج المصادر بیهقی ). بأواء. ( منتهی الارب ). بأی. || سخت دویدن ناقه. بأی. کوشش نمودن در دویدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || عجب. شگفت : و منه قوله عمر فی طلحة ( رض ): لولا بأو فیه. || بلند گردیدن. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). بأی.

/baav/ باو از شاهزادگان اواخر حکومت ساسانی است که پس از فروپاشی دژ استقلال ایران وسیله ی عرب های مسلمان، به همراه یزدگرد سوم به قصد عزیمت به ماورا النهر به مازندران رسیدنداما باو به بهانه هایی از ادامه ی مسافرت با شاه خودداری کرد و در یکی از آتشکده های این ولایت به نام کوسان، به رسم مغان سر تراشید و به خدمتگذاری معبد زراسیکال درآمداما پس از چندی از کوست خدمه ی آتشکده خارج شد و مازندران را ضبط کرد و سلسله ی باوندیان را تاسیس نمود که مدتی در مازندران پاییدقتل وی به سال ۵۹ هجری اتفاق افتاد

( ط ) ؛ باب؛ از تقسمات ایلی؛ متحدان طایفگی
باب؛ رسم؛ مورد طبع
( باُو ) فامیل پدری