ابوبکر بن عیاش

ابوبکر بن عیّاش
رجوع شود به:شعبه بن عیاش (۹۵ـ کوفه ۱۹۴ق)

[ویکی فقه] اَبوبَکْرِبْنِ عَیّاش، ابن سالم حنّاط کوفی (د ۱۹۳ق/۸۰۹م)، یکی از دو تن راوی قرائت کوفی عاصم و از اصحاب حدیث است.
در منابع حدود ۱۴ نام برای او ذکر کرده اند. ولی بیش تر ابوبکر و گاه شعبه به عنوان نام او شناخته شده است. او را مولای بنی کاهل از قبیله اسد دانسته اند. ابوبکر بین سالهای ۹۴-۹۷ق در کوفه زاده شد و در همان جا پرورش یافت. وی را از آن جهت که در کوفه با فروش گندم روزگار می گذراند، حنّاط خوانده اند.
← تحصیلات
(۱) عبدالحمید بن هبه اللـه ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره، ۱۳۷۸ق/۱۹۵۹م. (۲) عبداللـه ابن ابی داوود، المصاحف، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م. (۳) محمدبن محمد ابن جزری، غایه النهایه، به کوشش گ برگشترسر، قاهره، ۱۳۵۱ق/۱۹۳۲م. (۴) محمدبن محمد ابن جزری، النشر، به کوشش علی محمد ضباع، قاهره، کتابخانۀ مصطفی محمد. (۵) عبدالرحمن بن علی ابن جوزی، صفه الصفوه، به کوشش محمود فاخوری، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م. (۶) محمد ابن حبان، الثقات، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م. (۷) محمد ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر، به کوشش سترستن، لیدن، ۱۳۲۵ق. (۸) محمدبن علی ابن شهر آشوب، مناقب، قم، چاپخانۀ علمیه. (۹) عبداللـه ابن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م. (۱۰) علی بن حسن ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، عمّان، دارالبشیر. (۱۱) ابن کثیر، البدایه. (۱۲) احمدبن موسی ابن مجاهد، السبعه فی القراءات، به کوشش شوقی ضیف، قاهره، ۱۹۷۲م. (۱۳) عبدالرحمن بن عمرو ابوزرعه، تاریخ، به کوشش شکراللـه قوجانی، دمشق، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م. (۱۴) احمدبن عبداللـه ابونعیم اصفهانی، حلیه الاولیاء، بیروت، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م. (۱۵) محمدبن اسماعیل بخاری، التاریخ الصغیر، به کوشش محمد ابراهیم زاید، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م. (۱۶) احمدبن محمد برقی، الرجال، به کوشش جلال الدین محدث، تهران، ۱۳۴۲ق. (۱۷) یعقوب ابن سفیان بسوی، المعرفه و التاریخ، به کوشش اکرم ضیاء عمری، بغداد، ۱۳۹۴ق/۱۹۷۴م. (۱۸) احمدبن علی خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، قاهره، ۱۳۴۹ق. (۱۹) محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، به کوشش شعیب ارنؤوط و نذیر حمدان، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م. (۲۰) محمدبن احمد ذهبی، معرفه القراء الکبار، به کوشش محمد سیدجادالحق، قاهره، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م. (۲۱) عبدالکریم بن محمد سمعانی، الانساب، حیدرآباد دکن، ۱۳۸۴ق/۱۹۶۴م. (۲۲) طبری، تاریخ. (۲۳) محمدبن حسن طوسی، امالی، بیروت، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م. (۲۴) احمدبن عبداللـه عجلی، تاریخ الثقات، به کوشش عبدالمعطی قلعجی، بیروت، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۴م. (۲۵) فریدالدین عطار، تذکره الاولیاء، به کوشش محمد استعلامی، تهران، ۱۳۴۶ش. (۲۶) محمدبن عمرو عقیلی، کتاب الضعفاء الکبیر، به کوشش حسین خدیوجم، تهران، ۱۳۶۱ش. (۲۷) محمدبن یعقوب کلینی، الکافی، به کوشش علی اکبر غفاری، بیروت، ۱۴۰۱ق. (۲۸) محمدبن یزید مبرد، الکامل، به کوشش محمد احمد دالی، بیروت، ۱۴۰۶ق/۱۹۸۶م. (۲۹) یوسف بن عبدالحمن مزی، تهذیب الکمال، نسخۀ خطی کتابخانۀ احمد ثالث استانبول، شم ۲۸۴۸. (۳۰) محمدبن خلف وکیع، اخبار القضاه، قاهره، ۱۳۶۶ق/۱۹۴۷م. (۳۱) یاقوت، ادبا. (۳۲) یحیی بن معین، معرفه الرجال، به کوشش محمد کامل قصار و محمد مطیع حافظ، دمشق، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.

[ویکی شیعه] اَبوبَکْرِ بْنِ عَیاش ابن سالم حنّاط کوفی (متوفی ۱۹۳ق)، یکی از دو تن راوی قرائت کوفی از عاصم و از اصحاب حدیث است.
در منابع حدود ۱۴ نام برای او ذکر کرده اند. ولی بیشتر ابوبکر و گاه شعبه به عنوان نام او شناخته شده است. او را مولای بنی کاهل از قبیله اسد دانسته اند.
ابوبکر بین سال های ۹۴-۹۷ق در کوفه زاده شد و در همانجا پرورش یافت. وی را از آن جهت که در کوفه با فروش گندم روزگار می گذراند، حنّاط خوانده اند.