کلمه جو
صفحه اصلی

منلائوس

لغت نامه دهخدا

منلائوس. [ م ِ ن ِ ءُ ] ( اِخ ) نام مهندسی یونانی از مکتب اسکندرانی که نزدیک به سال 80م. در حیات بوده. «اکر» او امروز به عربی در دست و لاتینی آن نیز موجود است. ( از یادداشت مرحوم دهخدا ). ریاضی دان یونانی در اواخر قرن اول میلادی و اثر او به نام «کرویات » که در سایه ترجمه عربی آن به مغرب زمین رسیده است و محتوی پایه های مثلثات کروی می باشد و قضیه مربوط به مربعات یک مثلث امروز به نام قضیه منلائوس معروف است. ( از لاروس ).

دانشنامه عمومی

منلائوس ممکن است به یکی از این موارد اشاره کند:
منلائوس (شاه اسپارت)
منلائوس (شاه مصر)
منلائوس (ریاضی دان)
قضیه منلائوس در هندسه

دانشنامه آزاد فارسی

مِنِلائوس (Menelaus)
مِنِلائوس
در اســاطیر یونــان، شاه اسپارت، پسر آترئوس، برادر آگاممنون، شوهر هلن و پدر هرمیونه. با کمک برادرش، توئستس را از تخت سلطنت میسن (موکنای) به زیر کشید و او به همراه او رهبری یونانیان را در جنگ علیه تروا برعهده داشت. منلائوس، پس از جنگ تروا، با هلن به اسپارت بازگشت و تا زمانی که زئوس او را به الوسیوم منتقل کرد، با او در آرامش زیست. یونانیان، محل دفن آنان را در تراپنای، در لاکونیا، در بخش جنوبی یونان می دانستند؛ در این محل، آن دو و برادرهای هلن، کاستور و پولوکس/پولودیوکیس ، به جایگاهی خداگونه دست یافتند. عداوت های دودمانی دو خاندان آترئوس و توئستس به افسانۀ آتریدا شهرت یافت.


کلمات دیگر: