سه صدایی یا تریاد (انگلیسی: Triad) در تئوری موسیقی مجموعه ای از سه نت است که به صورت عمودی روی هم قرار گرفته و تشکیل یک آکورد می دهند.
آکورد
فاصله نت ها از پایین به بالا محاسبه می شود و در چهار نوع به نام های آکورد ماژور، آکورد مینور، آکورد کاسته و آکورد افزوده است. این آکوردها از نت پایه شروع شده و دارای یک فاصله سوم کوچک (سه نیم پرده) یا یک سوم بزرگ (چهار نیم پرده) است. صدای سوم نیز دارای یک فاصله سوم کوچک یا بزرگ است و بدین ترتیب فاصله اش با پایه می تواند یک پنجم درست (هفت نیم پرده)، پنجم کاسته (شش نیم پرده) و پنجم افزوده (هشت نیم پرده) باشد.
در موسیقی دوره رنسانس و به ویژه دورۀ باروک، همراهی از یک رویکرد افقی یا کنترپوانتیک بهره می برد. در ادامه با گسترش و پیشرفت کنترپوان، به سبکی از حرکت عمودی رسیدند که هارمونی نام گرفت و آکورد، پایه و اساس آن قرار گرفت.
در موسیقی کلاسیک آکوردهای ماژور و مینور فواصلی «مطبوع» و پایدارند و آکوردهای کاسته و افزوده، فواصلی «نامطبوع» و ناپایدار شناخته می شوند.
آکورد
فاصله نت ها از پایین به بالا محاسبه می شود و در چهار نوع به نام های آکورد ماژور، آکورد مینور، آکورد کاسته و آکورد افزوده است. این آکوردها از نت پایه شروع شده و دارای یک فاصله سوم کوچک (سه نیم پرده) یا یک سوم بزرگ (چهار نیم پرده) است. صدای سوم نیز دارای یک فاصله سوم کوچک یا بزرگ است و بدین ترتیب فاصله اش با پایه می تواند یک پنجم درست (هفت نیم پرده)، پنجم کاسته (شش نیم پرده) و پنجم افزوده (هشت نیم پرده) باشد.
در موسیقی دوره رنسانس و به ویژه دورۀ باروک، همراهی از یک رویکرد افقی یا کنترپوانتیک بهره می برد. در ادامه با گسترش و پیشرفت کنترپوان، به سبکی از حرکت عمودی رسیدند که هارمونی نام گرفت و آکورد، پایه و اساس آن قرار گرفت.
در موسیقی کلاسیک آکوردهای ماژور و مینور فواصلی «مطبوع» و پایدارند و آکوردهای کاسته و افزوده، فواصلی «نامطبوع» و ناپایدار شناخته می شوند.
wiki: سه صدایی