مترادف کند : آهسته، بطی ء، تانی، سست، ملایم، یواش
متضاد کند : تند، تیز، شتابنده
کند
مترادف کند : آهسته، بطی ء، تانی، سست، ملایم، یواش
متضاد کند : تند، تیز، شتابنده
فارسی به انگلیسی
canopy, cumbersome, draggy, dull, heavy, slow, languid, languishing, lazy, leaden, obtuse, shackle, slack, slow-motion, sluggish, stagnant, stiff, tardy
blunt, dull, slow, stupid, [adv.] slowly, [n.] stocks
فارسی به عربی
بطیی , ثقیل , رصاصی , صریح , فترة الهدوء , کسلان , متاخرا , ممل
مترادف و متضاد
توده، قلنبه، سد، قطعه، کند، بلوک، جعبه قرقره، کنده، انسداد، مانع ورادع، ساختمان چهارگوش
ضعیف، سست، شل، کند، گشاد، بطی ء، فراموشکار، پشت گوش فراخ
کودن، احمق، کند، گرفته، راکد
سست، کودن، کند، تنبل، اهسته، تدریجی
عقب مانده، کند، اهسته
بی رنگ، کودن، کمرو، محجوب، کند
کند، تنبل، اهسته رو، بطی ء، کساد، لش، گرانجان
کند، بی پرده، رک، بی نوک، دارای لبه ضخیم
سست، کند، تنبل، بطی ء، عاطل، درخورد تنبلی، کندرو
کند، سنگین، بطی ء، سنگین در فکر و حرکت
کند، سنگین، بطی ء، سنگین در فکر و حرکت
کند، اتساعی، ورمی، تاخیری، بطی
کودن، کند، نا مناسب، غیر محتمل، دیر اموز، غیر متناسب
مردد، کند، غیر اماده، نامهیا، حاضر نشده
کند، سربی، سربی رنگ، مانند سرب
کند، بطیی
کند، بطی ء، دارای قدم های کند و اهسته
دیر، گذشته، کند، تازه، مرحوم، اخیر
دیر، کند، تنبل، کندرو، دارای تاخیر
سخت، ابستن، بار دار، پر زحمت، فربه، تیره، کند، قوی، سنگین، ابری، زیاد، گران، توپر، وزین، دل سنگین، سنگین جثه
آهسته، بطی‌ء، تانی، سست، ملایم، یواش ≠ تند، تیز، شتابنده
کفل، کپل، سرون، سرینگاه، نشیمنگاه، ورک، باسن
فرهنگ فارسی
( اسم ) گریز : فلانی کندی زد ( رشیدی )
دهی از دهستان ارادان بخش گرمسار است که در شهرستان دماوند واقع است و۵۷۷ تن سکنه دارد.
دهی از دهستان ارادان بخش گرمسار است که در شهرستان دماوند واقع است و۵۷۷ تن سکنه دارد.
فرهنگ معین
(کُ) (ص .) 1 - مقابلِ تیز و تند. 2 - کودن و نادان . 3 - دلیر و پهلوان .
( ~ .) (اِ.) کنده و چوب ستبری که بر پای اسیران و مجرمان می بستند.
(کَ) (اِ.) جراحت ، ریش .
( ~ .) [ معر. ] = کنت : 1 - (پس .) محل و موضع و قریه و شهر و آن به صورت پسوند در اسامی امکنة ماوراءالنهر دیده می شود: اوزکند. 2 - (ص مف .) در ترکیبات به معنی «کنده » آید.
( ~ .) (اِ.) گریز.
و کوب (کَ دُ) (اِمص .) اضطراب ، تشویش ، آشوب .
(کُ ) (ص . ) ۱ - مقابلِ تیز و تند. ۲ - کودن و نادان . ۳ - دلیر و پهلوان .
( ~ . ) (اِ. ) کنده و چوب ستبری که بر پای اسیران و مجرمان می بستند.
(کَ ) (اِ. ) جراحت ، ریش .
( ~ . ) [ معر. ] = کنت : ۱ - (پس . ) محل و موضع و قریه و شهر و آن به صورت پسوند در اسامی امکنة ماوراءالنهر دیده می شود: اوزکند. ۲ - (ص مف . ) در ترکیبات به معنی «کنده » آید.
( ~ . ) (اِ. ) گریز.
و کوب (کَ دُ ) (اِمص . ) اضطراب ، تشویش ، آشوب .
( ~ . ) (اِ. ) کنده و چوب ستبری که بر پای اسیران و مجرمان می بستند.
(کَ ) (اِ. ) جراحت ، ریش .
( ~ . ) [ معر. ] = کنت : ۱ - (پس . ) محل و موضع و قریه و شهر و آن به صورت پسوند در اسامی امکنة ماوراءالنهر دیده می شود: اوزکند. ۲ - (ص مف . ) در ترکیبات به معنی «کنده » آید.
( ~ . ) (اِ. ) گریز.
و کوب (کَ دُ ) (اِمص . ) اضطراب ، تشویش ، آشوب .
لغت نامه دهخدا
کند. [ ک ُ ن ُ ] (ع ص ) ناسپاس . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کافرنعمت . (از اقرب الموارد).
کند. [ ک َ ] (ع مص ) بریدن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).
کند. [ ک ُ ] (اِخ ) قریه ای است از قرای سمرقند. عالم و فقیه ابوالمحامدبن عبدالخالق بن عبدالوهاب بن حمزةبن سلمة کندی متوفی به سال 551 هَ .ق . بدان منسوب است . (از معجم البلدان ).
کند. [ ک ُ ] (ص ) دلیر و پهلوان و مردانه و شجاع . (برهان ) (ناظم الاطباء). پهلوان و دلاور که کندآور نیز گویند. (فرهنگ رشیدی ). پهلوان و دلیر و مردانه بود و آن را کندآور نیز خوانند. (جهانگیری ). پهلوان جنگی که حریف و دشمن جنگی خود را کند آورد و عاجز کند و آن راکندآور گویند و کندی به معنی دلیری . (انجمن آرا) (آنندراج ). «کوند» ، (شجاع ، دلیر)، سانسکریت (پراکریت )، کونثا (شجاع )، بلوچی ، کونت (شجاع ، خشن ، ابله ). هرن و هوبشمان کندآور... رامرکب از همین کلمه دانسته اند و کندی حاصل مصدر آن است . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). || فیلسوف و دانا و حکیم . (برهان )(ناظم الاطباء). و رجوع به کُندا شود. || نقیض تیز هم هست چنانکه گویند: این کارد کند است ؛ یعنی تیز نیست . (برهان ). ضد تیز. (فرهنگ رشیدی ) (جهانگیری ). ضد تیز، تند. (انجمن آرا) (آنندراج ). هرچیز که تیز و تند نباشد. و شمشیر و کاردی که تیز و برنده نباشد. (ناظم الاطباء). دیربرنده . نابر که تیز نباشد. مقابل تیز. که تیزی آن بشده یا کم شده ، چنانکه دندان با خوردن سرکه و امثال آن . که خوب نتواند جویدن . که خوب نبرد. آنکه به دشواری برد. کلیل (شمشیر و کارد و جز آن ). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
زهی به هیبت تو کند شرک دندان را
زهی به حشمت تو تیز شرع را بازار.
ولی باید اندیشه را تیز وتند
برش برنیاید ز شمشیر کند.
|| هر چیزبطی ٔ. (ناظم الاطباء). بطی ٔ. مقابل تند. ضد سریع. درنگی . دیررفتار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). حسیر. (ترجمان القرآن ). سست :
وگر کند باشد به پیش آمدن
ز کشور سوی شاه خویش آمدن .
خروشی برآورد چون پیل تند
فروماند کافور بر جای کند.
ایشان سوارانند و من پیاده و من با ایشان در پیادگی کند. (تاریخ بیهقی ).
یکی پشته بر راه آن بود تند
که از رفتنش پایها بود کند.
من در وفا و عهد چنان کند نیستم
کز دامن تو دست بدارم به تیغ تیز.
از آن غازی بی هنر خون بریز
که در حمله کند است و در لقمه تیز.
نباید سرد و خشک و کند بودن
بباید گرم و تر و تند بودن .
- کندگونه ؛ بطی ٔ. سست .
- کندگونه شدن ؛ بطی ٔ و سست شدن . از دست دادن جلدی و سرعت در رفتار. ناتوان شدن :
تیز بودیم و کندگونه شدیم
راست بودیم و باشگونه شدیم
خوب اگر سوی ما نگه نکند
گو مکن شو که ما نمونه شدیم .
|| (اصطلاح موسیقی ) قرار داشتن ضربه های میزانها در یک قطعه ٔ طولانی و ممتد، مقابل تند. (فرهنگ فارسی معین ). || (اصطلاح نقاشی و مینیاتور) خط کلفت . مقابل تند. (فرهنگ فارسی معین ). || کودن . نادان . ابله . بی وقوف . (ناظم الاطباء). بلید. آنکه دیر دریابد. کودن . جامد. کورذهن . دیرفهم . دیریاب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || هر چیز نارایج وپست قیمت که لایق فروش نباشد. (ناظم الاطباء). || (اِ) کنده ای که بر پای مجرمان و گریزپایان نهند. (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). بندی باشد چوبین که بر پای محبوسان نهند. (اوبهی ). بندی باشد چوبی که بر پای محبوسان نهند. (لغت فرس اسدی ). کنده که بر پای مجرمان نهند. (جهانگیری ). کنده ای که بر پای گنهکاران و گریزپایان نهند و پای بند. (ناظم الاطباء). تیری که پای مسجون در آن نهند تا نتواند رفت . آلتی چوبین که پای بندی در آن نهند تا نتواند ایستادن و رفتن . تیری که بر آن جای پای کرده اند با میلی آهنین که به انتهای آن نیز قفلی هست تا پای در آن استوار ماند. تیری که در آن جای ساق تراشیده و رزه ای چند بر آن تعبیه کرده و ساق مجرم در آن نهند و میله ای از آهن از رزه ها درگذرانند تا مجرم رفتن نتواند. بخاو. زاولانه . پاوند. پابند. کنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
روز رزم از بیم او در دست و در پای عدو
کندها گردد رکیب و اژدها گردد عنان .
در هر دو دست رشته ٔ بندست چون عنان
بر هر دو پای حلقه ٔ کندست چون رکاب .
آن شراب حق ، ختامش مشک ناب
باده را ختمش بود کند و عذاب .
|| خصیه و آلت تناسل را نیز گفته اند و به این معنی با کاف فارسی (گند) هم آمده است و اصل آن است . (برهان ). خصیه و گند و آلت تناسل . (ناظم الاطباء). خرزه بود. (اوبهی ). و رجوع به گند شود.
زهی به هیبت تو کند شرک دندان را
زهی به حشمت تو تیز شرع را بازار.
وطواط.
ولی باید اندیشه را تیز وتند
برش برنیاید ز شمشیر کند.
نظامی .
|| هر چیزبطی ٔ. (ناظم الاطباء). بطی ٔ. مقابل تند. ضد سریع. درنگی . دیررفتار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). حسیر. (ترجمان القرآن ). سست :
وگر کند باشد به پیش آمدن
ز کشور سوی شاه خویش آمدن .
فردوسی .
خروشی برآورد چون پیل تند
فروماند کافور بر جای کند.
فردوسی .
ایشان سوارانند و من پیاده و من با ایشان در پیادگی کند. (تاریخ بیهقی ).
یکی پشته بر راه آن بود تند
که از رفتنش پایها بود کند.
نظامی .
من در وفا و عهد چنان کند نیستم
کز دامن تو دست بدارم به تیغ تیز.
سعدی .
از آن غازی بی هنر خون بریز
که در حمله کند است و در لقمه تیز.
سعدی .
نباید سرد و خشک و کند بودن
بباید گرم و تر و تند بودن .
کاتبی .
- کندگونه ؛ بطی ٔ. سست .
- کندگونه شدن ؛ بطی ٔ و سست شدن . از دست دادن جلدی و سرعت در رفتار. ناتوان شدن :
تیز بودیم و کندگونه شدیم
راست بودیم و باشگونه شدیم
خوب اگر سوی ما نگه نکند
گو مکن شو که ما نمونه شدیم .
کسائی .
|| (اصطلاح موسیقی ) قرار داشتن ضربه های میزانها در یک قطعه ٔ طولانی و ممتد، مقابل تند. (فرهنگ فارسی معین ). || (اصطلاح نقاشی و مینیاتور) خط کلفت . مقابل تند. (فرهنگ فارسی معین ). || کودن . نادان . ابله . بی وقوف . (ناظم الاطباء). بلید. آنکه دیر دریابد. کودن . جامد. کورذهن . دیرفهم . دیریاب . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || هر چیز نارایج وپست قیمت که لایق فروش نباشد. (ناظم الاطباء). || (اِ) کنده ای که بر پای مجرمان و گریزپایان نهند. (برهان ) (فرهنگ فارسی معین ). بندی باشد چوبین که بر پای محبوسان نهند. (اوبهی ). بندی باشد چوبی که بر پای محبوسان نهند. (لغت فرس اسدی ). کنده که بر پای مجرمان نهند. (جهانگیری ). کنده ای که بر پای گنهکاران و گریزپایان نهند و پای بند. (ناظم الاطباء). تیری که پای مسجون در آن نهند تا نتواند رفت . آلتی چوبین که پای بندی در آن نهند تا نتواند ایستادن و رفتن . تیری که بر آن جای پای کرده اند با میلی آهنین که به انتهای آن نیز قفلی هست تا پای در آن استوار ماند. تیری که در آن جای ساق تراشیده و رزه ای چند بر آن تعبیه کرده و ساق مجرم در آن نهند و میله ای از آهن از رزه ها درگذرانند تا مجرم رفتن نتواند. بخاو. زاولانه . پاوند. پابند. کنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
روز رزم از بیم او در دست و در پای عدو
کندها گردد رکیب و اژدها گردد عنان .
فرخی .
در هر دو دست رشته ٔ بندست چون عنان
بر هر دو پای حلقه ٔ کندست چون رکاب .
مسعودسعد.
آن شراب حق ، ختامش مشک ناب
باده را ختمش بود کند و عذاب .
مولوی .
|| خصیه و آلت تناسل را نیز گفته اند و به این معنی با کاف فارسی (گند) هم آمده است و اصل آن است . (برهان ). خصیه و گند و آلت تناسل . (ناظم الاطباء). خرزه بود. (اوبهی ). و رجوع به گند شود.
کند. [ ] (اِخ ) دهی از دهستان ارادان بخش گرمسار است ، که در شهرستان دماوند واقع است و 577 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
کند. [ ک َ ] (اِ) شکر و معرب آن قند است . (برهان ) (غیاث ) (فرهنگ رشیدی ). شکر و معرب آن قند باشد و آن را کاند نیز خوانند. (جهانگیری ). شکر باشد. کندابه یعنی شربت و نوشابه نیز به همین معنی است ... بالجمله قند معرب کند است .(انجمن آرا) (آنندراج ). قند و قنده معرب آن است . (منتهی الارب ). کنت . قند معرب از ریشه ٔ ایرانی «کن » (کندن ). (از حاشیه ٔ برهان چ معین ) (از فرهنگ فارسی معین ). قند و شکر. (ناظم الاطباء). قند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
امروز ز کندهای ابلوچ
پهلوی جوالها دریده .
|| به ترکی ده راگویند که در مقابل شهر است . (برهان ). به ترکی مطلق ده را گویند که در مقابل شهر است . (برهان ). به ترکی ده مطلق را گویند. (غیاث ). || به زبان ماوراءالنهر مطلق شهر را گویند و کنت مرادف آن است . (فرهنگ رشیدی ). به ترکی شهر را گویند و آن را کنت نیز خوانند و به تازی مدینه و مصر و بلد نامند. (جهانگیری ). به ترکی دیه و شهر را کند و کنت گویند چنانکه تاشکند یعنی ، دهی و شهری که از سنگ ساخته شده . (انجمن آرا) (آنندراج ). شهر. قصبه و در لهجه ٔ آذری ده . قریه .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). به معنی مکان و محل وشهر و به صورت پسوند در امکنه ٔ ماوراءالنهر دیده می شود: اوزکند. بیکند. خواکند. سمرقند... یاقوت در کلمه ٔ «اوزکند» گوید: خبرت ان «کند» بلغة اهل تلک البلاد (ماوراءالنهر) معناه القریة، کمایقول اهل الشام «الکفرة». (حاشیه ٔ برهان چ معین ). ده . (ناظم الاطباء) :
بخواست آتش و آن کند را بکند و بسوخت
نه کاخ ماند و نه تخت و نه تاج و نه کاچال .
|| (پسوند) مزید مؤخر امکنه در: اوزکند،بازکند، بیکند، تاشکند، سکلکند، شهرکند، فیروزکند، نوکند، هرکند، یوزکند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).و رجوع به هر یک از کلمات فوق شود. || (اِ) جراحت و ریش . (برهان ) (غیاث ) (رشیدی ) (جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) :
نکند رحمت مطلق به بلا جان تو ویران
نکند والده ما را ز پی کند حجامت .
مولوی (از فرهنگ جهانگیری و رشیدی و فرهنگ فارسی معین ).
|| گریز که از گریختن است . (برهان ) (غیاث ). به معنی گریز نیز آمده ، چنانکه گویند فلانی کندی زد. (فرهنگ رشیدی ) (از فرهنگ فارسی معین ). گریز و فرار. (ناظم الاطباء). || تبرتیشه . (ناظم الاطباء). || در مصطلحات نوشته که به اصطلاح تیراندازان کششی که بعد کشیدن کمان در حالت گشاد تیر کنند. (غیاث ) (از آنندراج ) :
آغوش می گشایی و خمیازه می کشی
دل صید ناوک غلطانداز کند تست .
واله چو به اختیار نتوان
زد از سر کوی دوست کندی .
|| شکاف . معبر : من از دریای مغرب با چندین هزار سوار و فیل بیرون آمدم و نیز از ظلمات بیرون آمدم از کندی که او در میان دو کوه بکنده است بیرون نتوانم آمد. (اسکندرنامه ، نسخه ٔ سعید نفیسی ) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| (ن مف ) کنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در ترکیبات به معنی کَندَه آید:آبکند. سیلابکند. (فرهنگ فارسی معین ). || مخفف آکند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ز خاک شمس فلک زر کند که تا گردد
ستام و کام و رکاب براق او زرکند.
فردا که نهد سوار آفاق
بر ابلق چرخ زین زرکند.
و رجوع به زرکند در همین لغت نامه شود.
امروز ز کندهای ابلوچ
پهلوی جوالها دریده .
مولوی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| به ترکی ده راگویند که در مقابل شهر است . (برهان ). به ترکی مطلق ده را گویند که در مقابل شهر است . (برهان ). به ترکی ده مطلق را گویند. (غیاث ). || به زبان ماوراءالنهر مطلق شهر را گویند و کنت مرادف آن است . (فرهنگ رشیدی ). به ترکی شهر را گویند و آن را کنت نیز خوانند و به تازی مدینه و مصر و بلد نامند. (جهانگیری ). به ترکی دیه و شهر را کند و کنت گویند چنانکه تاشکند یعنی ، دهی و شهری که از سنگ ساخته شده . (انجمن آرا) (آنندراج ). شهر. قصبه و در لهجه ٔ آذری ده . قریه .(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). به معنی مکان و محل وشهر و به صورت پسوند در امکنه ٔ ماوراءالنهر دیده می شود: اوزکند. بیکند. خواکند. سمرقند... یاقوت در کلمه ٔ «اوزکند» گوید: خبرت ان «کند» بلغة اهل تلک البلاد (ماوراءالنهر) معناه القریة، کمایقول اهل الشام «الکفرة». (حاشیه ٔ برهان چ معین ). ده . (ناظم الاطباء) :
بخواست آتش و آن کند را بکند و بسوخت
نه کاخ ماند و نه تخت و نه تاج و نه کاچال .
بهرامی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| (پسوند) مزید مؤخر امکنه در: اوزکند،بازکند، بیکند، تاشکند، سکلکند، شهرکند، فیروزکند، نوکند، هرکند، یوزکند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).و رجوع به هر یک از کلمات فوق شود. || (اِ) جراحت و ریش . (برهان ) (غیاث ) (رشیدی ) (جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) :
نکند رحمت مطلق به بلا جان تو ویران
نکند والده ما را ز پی کند حجامت .
مولوی (از فرهنگ جهانگیری و رشیدی و فرهنگ فارسی معین ).
|| گریز که از گریختن است . (برهان ) (غیاث ). به معنی گریز نیز آمده ، چنانکه گویند فلانی کندی زد. (فرهنگ رشیدی ) (از فرهنگ فارسی معین ). گریز و فرار. (ناظم الاطباء). || تبرتیشه . (ناظم الاطباء). || در مصطلحات نوشته که به اصطلاح تیراندازان کششی که بعد کشیدن کمان در حالت گشاد تیر کنند. (غیاث ) (از آنندراج ) :
آغوش می گشایی و خمیازه می کشی
دل صید ناوک غلطانداز کند تست .
میرزا معز فطرت (از آنندراج ).
واله چو به اختیار نتوان
زد از سر کوی دوست کندی .
واله هروی (از آنندراج ).
|| شکاف . معبر : من از دریای مغرب با چندین هزار سوار و فیل بیرون آمدم و نیز از ظلمات بیرون آمدم از کندی که او در میان دو کوه بکنده است بیرون نتوانم آمد. (اسکندرنامه ، نسخه ٔ سعید نفیسی ) (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
|| (ن مف ) کنده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در ترکیبات به معنی کَندَه آید:آبکند. سیلابکند. (فرهنگ فارسی معین ). || مخفف آکند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ز خاک شمس فلک زر کند که تا گردد
ستام و کام و رکاب براق او زرکند.
سوزنی (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
فردا که نهد سوار آفاق
بر ابلق چرخ زین زرکند.
خاقانی .
و رجوع به زرکند در همین لغت نامه شود.
کند. [ ک َ ] ( اِ ) شکر و معرب آن قند است. ( برهان ) ( غیاث ) ( فرهنگ رشیدی ). شکر و معرب آن قند باشد و آن را کاند نیز خوانند. ( جهانگیری ). شکر باشد. کندابه یعنی شربت و نوشابه نیز به همین معنی است... بالجمله قند معرب کند است.( انجمن آرا ) ( آنندراج ). قند و قنده معرب آن است. ( منتهی الارب ). کنت. قند معرب از ریشه ایرانی «کن » ( کندن ). ( از حاشیه برهان چ معین ) ( از فرهنگ فارسی معین ). قند و شکر. ( ناظم الاطباء ). قند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
امروز ز کندهای ابلوچ
پهلوی جوالها دریده.
بخواست آتش و آن کند را بکند و بسوخت
نه کاخ ماند و نه تخت و نه تاج و نه کاچال.
نکند رحمت مطلق به بلا جان تو ویران
نکند والده ما را ز پی کند حجامت.
مولوی ( از فرهنگ جهانگیری و رشیدی و فرهنگ فارسی معین ).
|| گریز که از گریختن است. ( برهان ) ( غیاث ). به معنی گریز نیز آمده ، چنانکه گویند فلانی کندی زد. ( فرهنگ رشیدی ) ( از فرهنگ فارسی معین ). گریز و فرار. ( ناظم الاطباء ). || تبرتیشه. ( ناظم الاطباء ). || در مصطلحات نوشته که به اصطلاح تیراندازان کششی که بعد کشیدن کمان در حالت گشاد تیر کنند. ( غیاث ) ( از آنندراج ) :
امروز ز کندهای ابلوچ
پهلوی جوالها دریده.
مولوی ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
|| به ترکی ده راگویند که در مقابل شهر است. ( برهان ). به ترکی مطلق ده را گویند که در مقابل شهر است. ( برهان ). به ترکی ده مطلق را گویند. ( غیاث ). || به زبان ماوراءالنهر مطلق شهر را گویند و کنت مرادف آن است. ( فرهنگ رشیدی ). به ترکی شهر را گویند و آن را کنت نیز خوانند و به تازی مدینه و مصر و بلد نامند. ( جهانگیری ). به ترکی دیه و شهر را کند و کنت گویند چنانکه تاشکند یعنی ، دهی و شهری که از سنگ ساخته شده. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). شهر. قصبه و در لهجه آذری ده. قریه.( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). به معنی مکان و محل وشهر و به صورت پسوند در امکنه ماوراءالنهر دیده می شود: اوزکند. بیکند. خواکند. سمرقند... یاقوت در کلمه «اوزکند» گوید: خبرت ان «کند» بلغة اهل تلک البلاد ( ماوراءالنهر ) معناه القریة، کمایقول اهل الشام «الکفرة». ( حاشیه برهان چ معین ). ده. ( ناظم الاطباء ) : بخواست آتش و آن کند را بکند و بسوخت
نه کاخ ماند و نه تخت و نه تاج و نه کاچال.
بهرامی ( از یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
|| ( پسوند ) مزید مؤخر امکنه در: اوزکند،بازکند، بیکند، تاشکند، سکلکند، شهرکند، فیروزکند، نوکند، هرکند، یوزکند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).و رجوع به هر یک از کلمات فوق شود. || ( اِ ) جراحت و ریش. ( برهان ) ( غیاث ) ( رشیدی ) ( جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ) : نکند رحمت مطلق به بلا جان تو ویران
نکند والده ما را ز پی کند حجامت.
مولوی ( از فرهنگ جهانگیری و رشیدی و فرهنگ فارسی معین ).
|| گریز که از گریختن است. ( برهان ) ( غیاث ). به معنی گریز نیز آمده ، چنانکه گویند فلانی کندی زد. ( فرهنگ رشیدی ) ( از فرهنگ فارسی معین ). گریز و فرار. ( ناظم الاطباء ). || تبرتیشه. ( ناظم الاطباء ). || در مصطلحات نوشته که به اصطلاح تیراندازان کششی که بعد کشیدن کمان در حالت گشاد تیر کنند. ( غیاث ) ( از آنندراج ) :
کند. [ ک َ ] (اِخ ) از نواحی خجند است و به «کند بادام » معروف است به سبب فراوانی بادام آن که پوسته ٔ نازک دارد و با مالیدن دست مقشرشود. (از معجم البلدان ). نام دهی است در ماوراءالنهر بر طریق کاشغر که بادام خوب از آنجا آورند. (برهان ) (ناظم الاطباء). نام دهی است از خجند. (غیاث ). دهی است از ده های خجند در راه کاشغر که بادام خوب در آن می شود کند بادام گویند. (فرهنگ رشیدی ). دهی در راه کاشغر که بادام او مشهور است . (جهانگیری ). یا کند بادام ، از نواحی خجند است و معنای آن قریةاللوز است چه لوز (بادام )، بدان جای بسیار بود. (مراصد از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و از آنجاست سدیدالدین عمیدالملک کندی ، ممدوح سوزنی . (یادداشت ایضاً) :
سدیدالدین عمیدالملک کندی
که شاخ نخل بخل از بیخ کندی .
تو مغز کند بادامی و مادام
به مغز آرد بها بادام کندی .
بادام دو چشم تو به عیاری و شوخی .
صدبار به هرلحظه در کند شکسته .
نی چو دو چشم تو است گر بکنی نیم خیز
زیر دو مشکین کمان نقش دو بادام کند.
رجوع به کند بادام شود.
سدیدالدین عمیدالملک کندی
که شاخ نخل بخل از بیخ کندی .
سوزنی .
تو مغز کند بادامی و مادام
به مغز آرد بها بادام کندی .
سوزنی (از یادداشت ایضاً).
بادام دو چشم تو به عیاری و شوخی .
صدبار به هرلحظه در کند شکسته .
سوزنی (از یادداشت ایضاً).
نی چو دو چشم تو است گر بکنی نیم خیز
زیر دو مشکین کمان نقش دو بادام کند.
سوزنی (از یادداشت ایضاً).
رجوع به کند بادام شود.
فرهنگ عمید
= کُنده
۱. [مقابلِ تند] دارای حرکت آهسته و آرام.
۲. [مقابلِ تیز] فاقد بُرندگی.
۱. شجاع، دلیر.
۲. پهلوان.
۱. = کندن
۲. کنده شده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): آبکند.
۳. (اسم ) [قدیمی] جراحت.
۴. (اسم ) [قدیمی] گودال.
* کندوکاو: (اسم مصدر ) [مجاز]
۱. کندن و کاویدن.
۲. [عامیانه، مجاز] تفحص، تجسس.
* کندوکوب: (اسم مصدر )
۱. کندن و کوبیدن.
۲. [قدیمی] آشوب، تشویش، اضطراب: نه گفت اندر او کار کردی نه چوب / شب و روز از او خانه در کندوکوب (سعدی۱: ۱۲۴ ).
= قند
۱. [مقابلِ تند] دارای حرکت آهسته و آرام.
۲. [مقابلِ تیز] فاقد بُرندگی.
۱. شجاع، دلیر.
۲. پهلوان.
۱. = کندن
۲. کنده شده (در ترکیب با کلمۀ دیگر ): آبکند.
۳. (اسم ) [قدیمی] جراحت.
۴. (اسم ) [قدیمی] گودال.
* کندوکاو: (اسم مصدر ) [مجاز]
۱. کندن و کاویدن.
۲. [عامیانه، مجاز] تفحص، تجسس.
* کندوکوب: (اسم مصدر )
۱. کندن و کوبیدن.
۲. [قدیمی] آشوب، تشویش، اضطراب: نه گفت اندر او کار کردی نه چوب / شب و روز از او خانه در کندوکوب (سعدی۱: ۱۲۴ ).
= قند
۱. = کندن
۲. کنده‌شده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): آبکند.
۳. (اسم) [قدیمی] جراحت.
۴. (اسم) [قدیمی] گودال.
⟨ کندوکاو: (اسم مصدر) [مجاز]
۱. کندن و کاویدن.
۲. [عامیانه، مجاز] تفحص؛ تجسس.
⟨ کندوکوب: (اسم مصدر)
۱. کندن و کوبیدن.
۲. [قدیمی] آشوب؛ تشویش؛ اضطراب: ◻︎ نه گفت اندر او کار کردی نه چوب / شب و روز از او خانه در کندوکوب (سعدی۱: ۱۲۴).
قند#NAME?
۱. [مقابلِ تند] دارای حرکت آهسته و آرام.
۲. [مقابلِ تیز] فاقد بُرندگی.
کُنده#NAME?
۱. شجاع؛ دلیر.
۲. پهلوان.
دانشنامه عمومی
کند (به انگلیسی: Kund) یک روستا در پاکستان است که در ناحیه خوشاب واقع شده است.
فهرست شهرهای پاکستان
فهرست شهرهای پاکستان
wiki: استرالیا کایلی مینوگ است که در ۳ نوامبر ۲۰۰۳ (۲۰۰۳-11-۰۳) منتشر شد.
این تک آهنگ در چارت های استرالیا، دانمارک، اسکاتلند، در رتبه اول و در چارت های ایتالیا، فنلاند، فلاندرز، آلمان، ایرلند، نیوزلند، نروژ جزو ده ترانه اول قرار گرفت.
این تک آهنگ در چارت های استرالیا، دانمارک، اسکاتلند، در رتبه اول و در چارت های ایتالیا، فنلاند، فلاندرز، آلمان، ایرلند، نیوزلند، نروژ جزو ده ترانه اول قرار گرفت.
wiki: کند (ترانه کایلی مینوگ)
فرهنگستان زبان و ادب
{cut , truncation} [باستان شناسی] خاک برداری و کندوکاو پیشینیان در یک نهشتۀ قدیمی تر برای کندن پی یا هر فعالیت دیگر که به پدید آمدن یک بافت باستان شناختی منجر شده است
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی أَثَاماً: سزا-مجازات - کیفر سخت
معنی أَثْخَنتُمُوهُمْ: بسیار آنها را کشتید- برآنها غلبه کردید - آنان را از قدرت و توان انداختید (کلمه اثخان به معنای بسیار کشتن ، و غلبه و قهر بر دشمن است . کلمه ثِخَن به معنی غلظت و بی رحمی است و اثخان کسی به معنی بازداشتن و مانع حرکت وجنبش او شدن است مثلاً با کشتن او . د...
معنی أَثَرِ: اثر-جای پا
معنی أَثَرْنَ: زیر ورو کردند-برپا نمودند
معنی أَثَرِی: در پی من
معنی أَثْقَالاًَ: بارهای سنگین
معنی أَثْقَالَکُمْ: بارهای سنگینتان
معنی أَثْقَالَهَا: بارهای سنگینش
معنی أَثْقَالَهُمْ: بارهای سنگینشان
معنی أَثْقَلَت: آن زن سنگین شد
معنی أَثْلٍ: نام گیاهی بی میوه(طرفاء)
معنی أَثُمَّ: آیا بعد از
معنی أَثْمَرَ: میوه داد
معنی أَثِیمٍ: گناه پیشه
معنی أَجِئْتَنَا: به سراغ ما آمده ای
تکرار در قرآن: ۱(بار)
معنی أَثْخَنتُمُوهُمْ: بسیار آنها را کشتید- برآنها غلبه کردید - آنان را از قدرت و توان انداختید (کلمه اثخان به معنای بسیار کشتن ، و غلبه و قهر بر دشمن است . کلمه ثِخَن به معنی غلظت و بی رحمی است و اثخان کسی به معنی بازداشتن و مانع حرکت وجنبش او شدن است مثلاً با کشتن او . د...
معنی أَثَرِ: اثر-جای پا
معنی أَثَرْنَ: زیر ورو کردند-برپا نمودند
معنی أَثَرِی: در پی من
معنی أَثْقَالاًَ: بارهای سنگین
معنی أَثْقَالَکُمْ: بارهای سنگینتان
معنی أَثْقَالَهَا: بارهای سنگینش
معنی أَثْقَالَهُمْ: بارهای سنگینشان
معنی أَثْقَلَت: آن زن سنگین شد
معنی أَثْلٍ: نام گیاهی بی میوه(طرفاء)
معنی أَثُمَّ: آیا بعد از
معنی أَثْمَرَ: میوه داد
معنی أَثِیمٍ: گناه پیشه
معنی أَجِئْتَنَا: به سراغ ما آمده ای
تکرار در قرآن: ۱(بار)
wikialkb: ریشه_کند
گویش اصفهانی
تکیه ای: kond
طاری: künd
طامه ای: kond
طرقی: kond
کشه ای: kond
نطنزی: kond
تکیه ای: beškand
طاری: beškand
طامه ای: boykand
طرقی: beškind
کشه ای: beškand
نطنزی: baškend
گویش مازنی
ابزاری سه یا چهار شاخه که دارای دسته ی چوبی بلند است و برای ...
/kand/ تپه - به یک باره تکان دادن & ابزاری سه یا چهار شاخه که دارای دسته ی چوبی بلند است و برای ماهیگیری در آب های کم عمق به کار می رود
۱تپه ۲به یک باره تکان دادن
واژه نامه بختیاریکا
انتها؛ آخرین نقطه
( کِند ) کون؛ نشیمن
کَل نَکن؛ دِپ؛ کُل
( کِند ) کون؛ نشیمن
کَل نَکن؛ دِپ؛ کُل
پیشنهاد کاربران
در زبان لری ( کِند ) به ( باسن ) و قسمت پشت انسان گفته میشود.
نابرا
ذات ، حقیقت
《کند، خانه》
از واژگان مهم و اصیل پارسی هستند.
آریایی های نخستین "خانه" های خود را در دل کوه می کندند، ازین رو آن ها را کان/کن ( به معنی کنده شده ) یا کور/گور ( به معنی فرورفته ) می نامیدند. خانه های روستای�#میمند�در استان کرمان که به عنوان نخستین زیستگاه بشر در جهان در یونسکو به ثبت رسیده اند نیز در دل کوه کنده شده اند. در پارسی واژگان بسیاری از ریشه "کان" ساخته شده اند که نمونه هایی را در زیر می بینید:
کلبه ( =خانه کوچک )
کومه ( =آلونک )
خیمه ( =خانه چادری )
کُم ( =نام پارسی شهر قم )
کنام ( =آشیانه )
کانکس ( =خانه فوری )
کانک ( =قنات )
کان ( =معدن )
کن ( =روستایی در شمال تهران )
کند ( =شهر، مانند تاشکند و سمرکند )
کندو ( =خانه زنبور )
کنیز ( =بانوی خانه )
کد/ کده ( =سرا، مانند دانشکده: خانه دانش )
کدیور ( =خانه دار )
همایون پیش از نوشتن یکم کتاب بخوان. این واژه از بن فارسیه. به هیچ وجه ترکی نیست. ترکی خواندن این واژه خنده داره، وبرای نخستین بار از شما میشنوم.
از واژگان مهم و اصیل پارسی هستند.
آریایی های نخستین "خانه" های خود را در دل کوه می کندند، ازین رو آن ها را کان/کن ( به معنی کنده شده ) یا کور/گور ( به معنی فرورفته ) می نامیدند. خانه های روستای�#میمند�در استان کرمان که به عنوان نخستین زیستگاه بشر در جهان در یونسکو به ثبت رسیده اند نیز در دل کوه کنده شده اند. در پارسی واژگان بسیاری از ریشه "کان" ساخته شده اند که نمونه هایی را در زیر می بینید:
کلبه ( =خانه کوچک )
کومه ( =آلونک )
خیمه ( =خانه چادری )
کُم ( =نام پارسی شهر قم )
کنام ( =آشیانه )
کانکس ( =خانه فوری )
کانک ( =قنات )
کان ( =معدن )
کن ( =روستایی در شمال تهران )
کند ( =شهر، مانند تاشکند و سمرکند )
کندو ( =خانه زنبور )
کنیز ( =بانوی خانه )
کد/ کده ( =سرا، مانند دانشکده: خانه دانش )
کدیور ( =خانه دار )
همایون پیش از نوشتن یکم کتاب بخوان. این واژه از بن فارسیه. به هیچ وجه ترکی نیست. ترکی خواندن این واژه خنده داره، وبرای نخستین بار از شما میشنوم.
سست خیز. [ س ُ ] ( نف مرکب ) تنبل . کند. کاهل : در عالم اگر چه سست خیزیم در کوچگه رحیل تیزیم . نظامی .
در زبان سغدی کند یا شهر مانند پنجه کند، تاشکند، کند واژه ای سغدیست نه ترکی
کلمات دیگر: