انتن شیپوری

آنتن شیپوری. آنتن شیپوری (Horn antenna)، آنتنی است که از یک موج بر فلزی به شکل شیپور تشکیل می شود. این آنتن ها کاربرد گسترده ای در فرکانس های ریزموج و UHF بالای 300 MHZ دارند، و به عنوان فیدِر (Feeder) برای آنتن های بزرگتر مانند آنتن های سهموی، به عنوان آنتن کالیبراسیون استاندارد برای سنجش بهره آنتن های دیگر، و به عنوان آنتن های جهت دار برای دستگاه هایی مانند تفنگ راداری، بازکننده های اتوماتیک درب و رادیومترهای میکروموج استفاده می شوند. مزایای آن ها عبارتند از جهت داری متوسط، نسبت پایین موج ایستا (SWR)، پهنای باند وسیع، و ساخت و تنظیم ساده.
هرمی
بخشی
صفحه ای E
صفحه ای H
مخروطی
نمایی
چین دار
تیغه ای
محدود به دهانه
یکی از اولین آنتن های شیپوری در سال ۱۸۹۷ توسط محقق رادیویی هندی با نام جاگدیش چاندرا بوزی ساخته شد؛ او روی میکروامواج آزمایش می کرد. در دهه ۱۹۳۰ اولین تحقیق و تحلیل آنتن شیپوری انجام گرفت. توسعه رادار در جنگ جهانی دوم منجر به تحقیقات دربارۀ آنتن های شیپوری و طراحی فیدر برای آنتن رادار شد. آنتن دندانه دار توسط کِی در سال ۱۹۶۲ اختراع شد که کاربرد گسترده ای به عنوان فیدر برای آنتن های میکروموج مانند دیش ماهواره ای و تلسکوپ رادیویی داشت.
یکی از مزیت های آنتن شیپوری این است که می توانند در محدوده گسترده ای از فرکانس ها کار کنند. پهنای باند قابل کاربرد آنتن های شیپوری معمولاً ۱۰:۱ است و این پهنای باند را می توان تا ۲۰:۱ افزایش داد. امپدانس ورودی تدریجاً روی این بازۀ فرکانسی گسترده تغیر می کند و امکان نسبت پایین موج ایستای ولتاژی (VSWR) بر روی این پهنای باند وجود دارد.بهره آنتن های شیپوری تا dB 25 است.
آنتن شیپوری برای ارسال یا دریافت امواج رادیویی استفاده می شود . آنتن شیپوری از یک لوله فلزی مستطیلی یا استوانه ای با طول کوتاه تشکیل می شود که یکی از دو انتهای آن بسته است و این لوله در سمت دیگر به شکل یک شیپور مخروطی یا هرمی است. امواج رادیویی معمولاً از طریق کابل هم محور وارد موج بر می شوند و رسانای مرکزی درون موج بر برجسته می شود و آنتن تک قطبی ربع موج شکل می گیرد. سپس امواج به صورت پرتو باریک به بیرون از شیپور منتشر می شوند. در برخی از تجهیزات، امواج رادیویی بین فرستنده یا گیرنده و آنتن از طریق موج بر هدایت می شوند و شیپور به انتهای موج بر متصل می شود.