زبان سانسکریت

سانسکریت یا سَنسکریت (saṃskṛtam संस्कृतम्) زبان باستانی مردم هندوستان و زبان دینی مذاهب هندوییسم، بودیسم و جاینیسم می باشد که از لحاظ زبان شناسی با پارسی باستان هم ریشه است. زبان سانسکریت؛ از خانوادهٔ زبان های هندواروپایی به حساب می آید. نسک ارجمند وداها به این زبان است. در دورهٔ نوین دانش سانسکریت کمک بسیاری به خوانش نبشته های این دو زبان باستانی نموده است. سانسکریت یکی از زبانهای رسمی ایالت اوتاراکند هند است. ویکی پدیا نسخه سانسکریت دارد که در سال ۲۰۰۳ راه اندازی شده است.
Indo-Iranian
Indo-Aryan
Sanskrit
واژهٔ سانسکریت از واژهٔ «سامس کَرْتَه» (خودساخته) مشتق شده و به معنی خودسازه است. این واژه بعدها معنی «فرهنگی» به خود گرفت و زبان سانکریت (سانسکریت واک) به معنی زبان فرهنگ بالا استفاده شد. به این زبان اصطلاحاً دِوا باگا نیز گفته می شود که به معنی «زبان خدایان» است.نظریه جدیدی معتقد است که زبان سانسکریت در حوزه فلات ایران شکل گرفته و از جمله حوزهٔ تمدن جیرفت را از جایگاه های آن می دانند. زبان سانسکریت ارتباط بسیار نزدیکی با زبان اوستایی دارد.
سانسکریت از خانوادهٔ زبان های هندو و ایرانی و آرین است. نزدیکترین زبان به آن زبان پارسی باستان و زبان اوستایی است. ریگ وِدا قدیمی ترین متنی است که از سانسکریت باقی مانده است.
متن های این زبان به سالهای ۱۵۰۰–۱۲۰۰ پیش از میلاد مسیح برمی گردد.