خوانسار

خوانسار شهری از توابع استان اصفهان، ایران و مرکز شهرستان خوانسار است. تاریخچه شهرستان خوانسار به پیش از اسلام می رسد. «خوان» به معنای چشمه و «سار» پسوند نشان دهنده کثرت است. در گذشته به علت کثرت چشمه های موجود در این منطقه این نامگذاری صورت گرفته است. مردم خوانسار لهجه خاصی ندارند، ولی دارای گویش مستقل خوانساری هستند که این گویش ریشه در زبان فارسی قدیم داشته و از قبل از اسلام در این شهرستان رایج بوده است. طبق سرشماری سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر خوانسار ۲۱٬۸۸۳ نفر بوده است.
ملاحیدر خوانساری:
اسنادی دربارهٔ مهاجرت دسته ای از قوم یهود در زمان کوروش دوم به خوانسار و سرگذشت آنان وجود دارد که هم اکنون در شهر همدان نگهداری می شوند. این اسناد نشان دهندهٔ قدمت تاریخی خوانسار هستند. یهودیان مهاجر در محلهٔ جهودا(جیدا) زندگی می کردند و پیش از انقلاب ۱۳۵۷ ایران این شهر را ترک کردند.
تاریخچه این شهر به پیش از اسلام می رسد، از جمله آثاری که این قدمت را نشان می دهد وجودآتشکده ای به نام تیر، همچنین معبدی به نام هیکل واقع در کوه تیر در حوالی روستای تیدجان و در نهایت سنگ قبری که حاوی اطلاعتی به خط پهلوی بوده و در روستای قودجان پیدا شده است.
بنابر بعضی نوشته ها قدمت این شهر به زمان اسکندر می رسد، اعتقاد بر این است که اسکندر هنگام رفتن به اصفهان از این محل گذشته است و یکی از میدان های جنگ اسکندر و داریوش سوم در منطقه ای بین خوانسار، کهرود و اصفهان بوده است که داریوش در این جنگ شکست خورده است.