عنف

شدت وقساوت، درشتی، ضدرفقعنفا:بطورتندی ودرشتی واجبار
( اسم ) ۱ - درشتی شدت مقابل لطف ۲ - سخت دلی قساوت مقابل رفق .
جمع عنیف

(عُ نْ ) [ ع . ] (اِمص . ) شدت ، قساوت ، درشتی .

عنف. [ ع َ ] ( ع مص ) رفق و مدارا نکردن بر کسی. ( از اقرب الموارد ). درشتی نمودن با کسی. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ). درشتی کردن و تندی و ستیزه نمودن. ( غیاث اللغات ). عَنافة. رجوع به عنافة شود.

---

عنف. [ ع َ ] ( ع اِ ) اول هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ): هم یخرجون عنفاً عنفاً؛ أی اولاً فأولاً؛ یعنی آنها یکی پس از دیگری خارج میشوند. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

---

عنف. [ ع َ / ع ُ / ع ِ ] ( ع اِمص ) درشتی و سختی. ضد رفق و مدارا. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) :
مال خدایگان بستاند به عنف و کُرْه
از دست منکرانی چون منکر و نکیر.از هرات و نواحی آن... به هزارهزار دینار براة نبشتندلشکر را و به عنف بستدند. ( تاریخ بیهقی ص 602 ).
ز عنف و لطف خصال تو خواستند مدد
بلی و گرنه بماندندی ابتر آتش و آب.بر عدو عنف تو سموم بود
بر ولی لطف تو صبا باشد.عنف و لطف تو بهر وقت خزانست و بهار
خشم و عفو تو بهر حال سموم است و صباست.شیر به چنگال عنف گردن آهو شکست
باز به منقار قهر بال کبوتر گرفت.به روز کوشش چون شیر همه عنف ، گاه بخشش چون ابر همه کرم و لطف. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 15 ). مکاتبه برادر از سر گرفت و از وعد و وعید سخن راند و به لطف و عنف دقایق اعذار و انذار مقدم داشت. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 157 ). و از سلطان میثاقی خواست ، سلطان بوقوخان را به التماس او درفرستاد تا او را به عنف و نصیحت بیرون آورد. ( جهانگشای جوینی ).
گفت بشنو گر نباشم جای لطف
سر نهادم پیش اژدرهای عنف.نه خود می رود هرکه جویای اوست
بعنفش کشان می برد لطف دوست.اسیر بند غمت را بلطف خویش مران
که گر بعنف برانی کجا رود مغلول.گر از جفای تو در کنج خانه بنشستم
خیالت از در وبامم بعنف درگیرد.هر جا که لطف اوست کند سوسن از تبر
وآنجا که عنف اوست کند خنجر از گیا.

---

عنف. [ ع ُ ن ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ عنیف. رجوع به عنیف شود.

شدت و قساوت، درشتی.