ویرجینیا پنی (انگلیسی: Virginia Penny؛ (زاده:۱۸ژانویه ۱۸۲۶ – درگذشته:۴ آوریل ۱۹۱۳) یک اصلاح طلب و یک اقتصاددان بود. وی اولین کسی بود که در بازار کار زنان در ایالات متحده و اروپا تحقیق کرد. کتاب های او جزو منابع مهم تدریس اعضای انجمن نوبنیاد علوم اجتماعی آمریکا بود. پیش از ورود فعال به اتحادیه های کارگری و شکل دادن آژانس استخدامی خود برای زنان، جزو اولین زنان پیشگام، رهبری جنبش حق رأی زنان در ایالات متحده آمریکا را بر عهده داشت.
ویلیام: فارغ التحصیل از دانشگاه لوییویل با مدرک پزشکی در سال ۱۸۷۲، در سن ۸۵ سالگی در بروکلین، نیویورک، در ۲۱ ژانویه ۱۹۱۴، درگذشت.
آلکساندر: - وی هم یک دکتر بود، در یک مزرعه نزدیک لوییویل پس از مرگ پدرش با مادرش زندگی کرد، و در دسامبر ۱۸۷۶ درگذشت.
لسیلیوس کارگر مزرعه در شهرآلتون، ایلینوی، کار می کرد، جایی که مورد آزار و اذیت و گرسنگی قرار گرفت، هنگامیکه خواهرش او را در آنجا در دهه ۱۸۸۰ پیدا کرد.
بزرگترین دختر راشل روبل و ویلیام پنی از شهر لوییویل، کنتاکی بود، ویرجینیا پنی در ۱۸ ژانویه ۱۸۲۶ در یک خانواده برده دار متولد شد. پدرش عضو شورای شهر لوییویل بود و همچنین بانک لوییویل را تأسیس کرد. حداقل سه نفر از چهار برادرش نقش مهمی در زندگی بعدیش ایفا کردند:
پنی در سال ۱۸۴۵ از مدرسه علوم دینی استوبنویل زنان که توسط کلیسای پروتستان در اوهایو اداره می شد فارغ التحصیل گردید. او در ایلینوی و کنتاکی تحصیل کرد؛ به عنوان مدیر بخش زنان در آکادمی فان رنسلائر در میسوری خدمت کرد. در اواخر دهه ۱۸۵۰، به چندین شهر بزرگ ایالات متحده سفر کرد تا مشاغل زنان را بررسی نماید و از کتابخانه ها برای پیدا کردن اطلاعات در مورد زنان اروپایی استفاده می کرد. او در سال ۱۸۵۹ تا ۱۸۶۱ در نیویورک زندگی کرد تا تحقیقات خود را کامل نماید و اولین نشریه را برای اینکه چه شغلی به روی زنان گشوده است و چه دستمزدی عایدشان می شود را منتشر کرد. پنی از یک روش تحقیق سیستماتیک برای مصاحبه با هزاران نفر از کارگران و کارفرمایان استفاده می کرد. او از مصاحبه های شخصی و همچنین پرسشنامه های نظرسنجی پست الکترونیکی استفاده می کرد و ۵۳۳ فهرست را در اولین نسخه کتاب خود منتشر نمود.کمپانی واکر ویز در بوستون آمریکا اولین کتاب پنی را در سال ۱۸۶۳ با تیتر جدید «استخدام زنان، دائرةالمعارف کار زنان» منتشر کرد که به طور گسترده ای در تحقیقات علمی و همچنین آثار ادبی عمومی مورد استقبال قرار گرفت.در ماه مه سال ۱۸۶۷، پنی در دومین کنفرانس انجمن حقوق برابر آمریکا (AERA) حضور پیدا کرد و در آن به عنوان نماینده کنتاکی در بین معاونان رئیس جمهور انتخاب شد. شهرت او برای کار و ایده هایش در مورد حقوق زنان تا آن زمان به طور جدی در جامعه نهادینه شد و به مرجعی در شبکه جهانی فعالان کارگری برای رأی دادن زنان و نیز حقوق برابر برای همه تبدیل شد. او در فعالیت های اتحادیه، از جمله انجمن کارگران زن در نیویورک شرکت داشت و اعتراضات را برای حقوق و دستمزد زنان و شرایط زندگی بهتر سازمان داد. او یک آژانس استخدامی برای زنان تأسیس کرد و سخنرانی های عمومی را برای تشویق زنان به منظور کشف زمینه های مختلفی که می توانند کار کرده و درآمد داشته باشند ارائه داد. برای مدتی هم وی در اداره آمار ایالات متحده آمریکا خدمت کرد.دومین کتاب پنی، «فکرکردن و عمل» مجموعه ای از مقالات مربوط به مردان و زنان، کار و حقوق و دستمزدها را در سال ۱۸۶۹ منتشر کرد. این کتاب مجموعه ای از سخنرانی ها و مقالات خود وی بود که تجزیه و تحلیل اقتصادی بیشتری را در مورد وضعیت کارگران زن انجام داد و در اینجا او راه حل های خود را ارائه می دهد که به عنوان مبانی آموزشی در مدرسه اقتصاد دانان فمینیسم و نظریه پردازان اجتماعی قرار گرفت و در دهه های بعد نیز دنبال شد. وی از حقوق مالکیت متاهلان حمایت کرد و از ارزش استفاده زنان در حوزه خانگی نوشت هنگامی که بسیاری از نویسندگان به طور عمده در مورد مسائل اخلاقی زندگی خانوادگی سخن می گفتند. او در تلاش بود تا کتابش برای اصلاح طلبان اجتماعی، از جمله افرادی که در معرض آسیب های اجتماعی قرار می گرفتند، و کسانی که برای شهرداری، قانونگذاران ایالتی و فدرال لابی می کردند مورد استفاده قرار گیرد.در بخشی از زندگی اش، پنی مدیریت یک بنیاد کاریابی در انجمن آمریکایی خانه کتاب مقدس که در بین خیابان سوم و چهارم و خیابان نهم شهر نیویورک قرار داشت، سامان داد. او به عنوان بخشی از خدماتش مجموعه ای از سخنرانی های خود را که مربوط به مشاغل موجود در شهر برای زنان بود را ارائه کرد.
پنی که در سال های ۱۸۷۰ در سینسیناتی زندگی می کرد نوشت: «سلامتم خوب نیست، و توانم محدود است.» مبارزه برادرانش در مورد میراث خانوادگی شان منجر به تحقیق سال ۱۸۷۴ شد که طی آن، به دلایلی نامعلوم و ناشناخته، قاضی حکمی را علیه خواست او صادر نمود و پنی را به شهر آنکریج کنتاکی تبعید کرد، او در دهه ۱۸۸۰ دریک بیمارستان روانی در نزدیکی شهر لوییویل از صحنه فعالیت خارج شد، حق طبع و چاپ کتاب هایش را از دست داد، برادرش ویلیام، یک دکتر و استاد در گالوستون، تگزاس، وی را به نیویورک نقل مکان داد. ویلیام که در بروکلین نیویورک زندگی می کرد، یک داروخانه عمومی برای پنی در لانگ آیلند باز کرد. پنی هم در ادامه به بیمارستان دولتی منهتن در جزیره واردز، متعهد شد، جایی که ۲۰ سال بعد نیز در آنجا درگذشت.
ویلیام: فارغ التحصیل از دانشگاه لوییویل با مدرک پزشکی در سال ۱۸۷۲، در سن ۸۵ سالگی در بروکلین، نیویورک، در ۲۱ ژانویه ۱۹۱۴، درگذشت.
آلکساندر: - وی هم یک دکتر بود، در یک مزرعه نزدیک لوییویل پس از مرگ پدرش با مادرش زندگی کرد، و در دسامبر ۱۸۷۶ درگذشت.
لسیلیوس کارگر مزرعه در شهرآلتون، ایلینوی، کار می کرد، جایی که مورد آزار و اذیت و گرسنگی قرار گرفت، هنگامیکه خواهرش او را در آنجا در دهه ۱۸۸۰ پیدا کرد.
بزرگترین دختر راشل روبل و ویلیام پنی از شهر لوییویل، کنتاکی بود، ویرجینیا پنی در ۱۸ ژانویه ۱۸۲۶ در یک خانواده برده دار متولد شد. پدرش عضو شورای شهر لوییویل بود و همچنین بانک لوییویل را تأسیس کرد. حداقل سه نفر از چهار برادرش نقش مهمی در زندگی بعدیش ایفا کردند:
پنی در سال ۱۸۴۵ از مدرسه علوم دینی استوبنویل زنان که توسط کلیسای پروتستان در اوهایو اداره می شد فارغ التحصیل گردید. او در ایلینوی و کنتاکی تحصیل کرد؛ به عنوان مدیر بخش زنان در آکادمی فان رنسلائر در میسوری خدمت کرد. در اواخر دهه ۱۸۵۰، به چندین شهر بزرگ ایالات متحده سفر کرد تا مشاغل زنان را بررسی نماید و از کتابخانه ها برای پیدا کردن اطلاعات در مورد زنان اروپایی استفاده می کرد. او در سال ۱۸۵۹ تا ۱۸۶۱ در نیویورک زندگی کرد تا تحقیقات خود را کامل نماید و اولین نشریه را برای اینکه چه شغلی به روی زنان گشوده است و چه دستمزدی عایدشان می شود را منتشر کرد. پنی از یک روش تحقیق سیستماتیک برای مصاحبه با هزاران نفر از کارگران و کارفرمایان استفاده می کرد. او از مصاحبه های شخصی و همچنین پرسشنامه های نظرسنجی پست الکترونیکی استفاده می کرد و ۵۳۳ فهرست را در اولین نسخه کتاب خود منتشر نمود.کمپانی واکر ویز در بوستون آمریکا اولین کتاب پنی را در سال ۱۸۶۳ با تیتر جدید «استخدام زنان، دائرةالمعارف کار زنان» منتشر کرد که به طور گسترده ای در تحقیقات علمی و همچنین آثار ادبی عمومی مورد استقبال قرار گرفت.در ماه مه سال ۱۸۶۷، پنی در دومین کنفرانس انجمن حقوق برابر آمریکا (AERA) حضور پیدا کرد و در آن به عنوان نماینده کنتاکی در بین معاونان رئیس جمهور انتخاب شد. شهرت او برای کار و ایده هایش در مورد حقوق زنان تا آن زمان به طور جدی در جامعه نهادینه شد و به مرجعی در شبکه جهانی فعالان کارگری برای رأی دادن زنان و نیز حقوق برابر برای همه تبدیل شد. او در فعالیت های اتحادیه، از جمله انجمن کارگران زن در نیویورک شرکت داشت و اعتراضات را برای حقوق و دستمزد زنان و شرایط زندگی بهتر سازمان داد. او یک آژانس استخدامی برای زنان تأسیس کرد و سخنرانی های عمومی را برای تشویق زنان به منظور کشف زمینه های مختلفی که می توانند کار کرده و درآمد داشته باشند ارائه داد. برای مدتی هم وی در اداره آمار ایالات متحده آمریکا خدمت کرد.دومین کتاب پنی، «فکرکردن و عمل» مجموعه ای از مقالات مربوط به مردان و زنان، کار و حقوق و دستمزدها را در سال ۱۸۶۹ منتشر کرد. این کتاب مجموعه ای از سخنرانی ها و مقالات خود وی بود که تجزیه و تحلیل اقتصادی بیشتری را در مورد وضعیت کارگران زن انجام داد و در اینجا او راه حل های خود را ارائه می دهد که به عنوان مبانی آموزشی در مدرسه اقتصاد دانان فمینیسم و نظریه پردازان اجتماعی قرار گرفت و در دهه های بعد نیز دنبال شد. وی از حقوق مالکیت متاهلان حمایت کرد و از ارزش استفاده زنان در حوزه خانگی نوشت هنگامی که بسیاری از نویسندگان به طور عمده در مورد مسائل اخلاقی زندگی خانوادگی سخن می گفتند. او در تلاش بود تا کتابش برای اصلاح طلبان اجتماعی، از جمله افرادی که در معرض آسیب های اجتماعی قرار می گرفتند، و کسانی که برای شهرداری، قانونگذاران ایالتی و فدرال لابی می کردند مورد استفاده قرار گیرد.در بخشی از زندگی اش، پنی مدیریت یک بنیاد کاریابی در انجمن آمریکایی خانه کتاب مقدس که در بین خیابان سوم و چهارم و خیابان نهم شهر نیویورک قرار داشت، سامان داد. او به عنوان بخشی از خدماتش مجموعه ای از سخنرانی های خود را که مربوط به مشاغل موجود در شهر برای زنان بود را ارائه کرد.
پنی که در سال های ۱۸۷۰ در سینسیناتی زندگی می کرد نوشت: «سلامتم خوب نیست، و توانم محدود است.» مبارزه برادرانش در مورد میراث خانوادگی شان منجر به تحقیق سال ۱۸۷۴ شد که طی آن، به دلایلی نامعلوم و ناشناخته، قاضی حکمی را علیه خواست او صادر نمود و پنی را به شهر آنکریج کنتاکی تبعید کرد، او در دهه ۱۸۸۰ دریک بیمارستان روانی در نزدیکی شهر لوییویل از صحنه فعالیت خارج شد، حق طبع و چاپ کتاب هایش را از دست داد، برادرش ویلیام، یک دکتر و استاد در گالوستون، تگزاس، وی را به نیویورک نقل مکان داد. ویلیام که در بروکلین نیویورک زندگی می کرد، یک داروخانه عمومی برای پنی در لانگ آیلند باز کرد. پنی هم در ادامه به بیمارستان دولتی منهتن در جزیره واردز، متعهد شد، جایی که ۲۰ سال بعد نیز در آنجا درگذشت.
wiki: ویرجینیا پنی