دعای توسل

دعای توسل دعایی است برای شیعیان که شیعیان ایران این دعا را شب های چهارشنبه، در مکان های مذهبی و به صورت جمعی می خوانند.
دعای کمیل
دعای ندبه
دعای مجیر
دعای عهد
دعایجوشن کبیر
دعایجوشن صغیر
دعای توسل با عبارت «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک وَ أَتَوَجَّهُ إِلَیک بِنَبِیک نَبِی الرَّحْمَةِ…» شروع می شود. منبع دعای توسلی که در Mafatih al-Janan آمده، از نظر سندی، کتاب بحارالانوار است.

دعای توسّل
از دعاهای مشهور در قضای حوائج. به گفتۀ علّامۀ مجلسی، ابن بابویه این دعا را از ائمه (ع) نقل کرده است. این دعا متضمن توسل به یکایک چهارده معصوم (ع) و حاجت خواهی از درگاه خداوند است و به صورت فرادی یا دسته جمعی، در مجالسی که بدین منظور تشکیل می شود، خوانده می شود.

[ویکی شیعه] دعای توسل نام چند دعا است؛ اما یک دعا با همین نام، شهرتی بیشتر دارد که منبع آن، کتاب بحارالانوار است. مجلسی می گوید: این دعا را در یکی از نسخه های قدیمی که تألیف یکی از اصحابمان می باشد یافتم و در آن کتاب این گونه آمده بود: « این دعا را محمد بن بابویه از ائمه(ع) روایت کرده و من آن را برای هر چیز خواندم، فوراً اجابت شد». شیعیان ایران این دعا را شب های چهارشنبه، در مکان های مذهبی و به صورت جمعی می خوانند.
توسّل از آموزه های اعتقادی شیعه و اکثریت مسلمانان است به معنای تمسک به شخصی یا چیزی که نزد خداوند، مقام و ارزش والا دارد، برای تقرب به او و برآورده شدن حاجت ها. توسل با آموزه شفاعت پیوند نزدیکی دارد و این دو آموزه معمولاً همراه یکدیگر ذکر می شوند.
«دعای توسل» به چند دعا اطلاق می شود: