ابونمان

آبونمان. آبونمان یک مدل کسب وکار است که در آن مشتری باید پولی را به عنوان حق اشتراک پرداخت کند تا به محصول یا خدمات مورد نیاز دست پیدا کند. این سیستم ابتدا توسط مجله و روزنامهها مورد استفاده قرار می گرفت، اما اکنون در بسیاری از کسب وکارها و وب گاه ها از این شیوه استفاده می شود.
در فروش انحصاری محصولات، استفاده از شیوه فروش حق اشتراکی دوره ای (ماهانه، سالانه یا فصلی) برای استفاده یا دست رسی به فراوردهها و خدمات، مرسوم است و در مورد برنامه های ناسودبر همچون اپرا یا ارکستر سمفونی فروش بلیت های فصلی برای اجراهای یک فصل انجام می شود.
دست مزد اعضا در برخی سازمان ها همچون سازمان های سندیکایی نیز با عنوان حق اشتراک اشاره می شود.
از برخی از صنایع و شرکت هایی که از این مدل استفاده می کنند می توان به شرکت های پستی، باشگاه کتاب و باشگاه فروش موسیقی، تلویزیون کابلی، تلویزیون ماهواره ای، ارائه دهندگان تلویزیون پولی، رادیو ماهواره ای، شرکت تلفن، اپراتورهای تلفن همراه، رساننده خدمات اینترنتی، انتشارات نرم افزار، شرکت های خدمات مالی، باشگاه های سلامتی و شرکت های دارویی اشاره نمود که همچون روزنامه ها و مجلات و ژورنال های آکادمیک از مدل حق اشتراک استفاده می کنند.

[ویکی فقه] آبونمان. آبونمان یا اشتراک نوعی قرارداد طرفینی می باشد.
آبونمان قراردادى است که به موجب آن، چیزى که موضوع آن است به طور مستمر ّ و یا به صورت متناوب، در مدّتى معلوم یا نامعلوم، در برابر قیمتى که معلوم است مبادله شود. همچون اشتراک در مطبوعات، برق، گاز، آب و تلفن. به مالى که پرداخت مى شود وجه اشتراک گویند.
مبسوط در ترمینولوژى حقوق، ج۱، ص۴.
آبونمان از عناوین مستحدثه است و مى توان برخى از مصادیق آن مانند اشتراک مطبوعات و مجلّات را با بیع سلف و برخى دیگر مانند اشتراک آب، برق، گاز یا تلفن را با اباحه معوّضه تطبیق نمود.
روحانی، محمدصادق، المسائل المستحدثة، ص۲۲۹.
۱. ↑ مبسوط در ترمینولوژى حقوق، ج۱، ص۴.۲. ↑ روحانی، محمدصادق، المسائل المستحدثة، ص۲۲۹.
...