امامان دوازده گانه

[ویکی فقه] اِمامان ِ دَوازْدَهْگانه ، امامان اهل بیت (ع ) که در مذهب شیعه اثنا عشریه به عنوان امامان منصوص و برگزیده از جانب خداوند شناخته می شوند.
این امامان به ترتیب امامت عبارتند از:۱- حضرت علی (ع ) (امامت : ۱۱-۴۰ق )،۲- فرزندش امام حسن (ع ) (امامت : ۴۰-۵۰ق )،۳- برادرش امام حسین (ع ) (امامت : ۵۰ -۶۱ق )،۴- فرزندش امام زین العابدین (ع ) (امامت :۶۱ -۹۴ق )،۵- فرزندش امام محمد باقر (ع ) (امامت :۹۴-۱۱۴ق )،۶- فرزندش امام جعفر صادق (ع ) (امامت : ۱۱۴- ۱۴۸ق )،۷- فرزندش امام موسی کاظم (ع ) (امامت : ۱۴۸-۱۸۳ق )،۸- فرزندش امام رضا (ع ) (امامت : ۱۸۳-۲۰۳ق )،۹- فرزندش امام محمد تقی (ع ) (امامت : ۲۰۳-۲۲۰ق )،۱۰- فرزندش امام علی النقی (ع ) (امامت : ۲۲۰-۲۵۴ق )،۱۱- فرزندش امام حسن عسکری (ع ) (امامت : ۲۵۴-۲۶۰ق )۱۲- و فرزندش حضرت مهدی ، امام زمان (ع ) (امامت : از ۲۶۰ق ).برای تفصیل درباره هر یک از این امامان به مقالات ذیل نام هر کدام ، نیز درباره باورهای اثنا عشریه ، به مقاله «امامیه » می توان مراجعه کرد.
آغاز امامت
طبق اعتقاد شیعه اثنا عشری، دوره امامت امامان دوازدهگانه با رحلت رسول اکرم (ص ) در ۱۱ق و به امامت رسیدن حضرت علی (ع ) آغاز شده ، و بدون انقطاع تاکنون ادامه یافته است . از ۲۶۰ق ، پس از درگذشت امام حسن عسکری (ع ) و انتقال امامت به فرزند ایشان ، امام مهدی (ع ) ، امامت از حالت ظهور به حالت غیبت مبدل شده ، و دوره بلند امامت آن حضرت تماماً در حال غیبت بوده است .
آثار اثباتی در امامیه
اعتقاد به امامان دوازده گانه اساس باور شیعه اثنا عشری است و در تأیید این باور نصوص متعددی از رسول اکرم (ص ) و ائمه (ع ) عنوان شده ، و حتی به تلویحاتی در قرآن کریم اشاره شده است . ادله اثبات امامت آنان خود موضوع کتاب های پرشماری در حوزه امامیه بوده ، و آثاری به سبک های گوناگون در این باره پرداخته شده است . به عنوان یکی از نخستین نمونه های تدوین در حوزه امامیه ، باید از کتاب سلیم بن قیس هلالی ، مربوط به اواخر سده نخست هجری یاد کرد که در آن ، از امامان دوازدهگانه سخن رفته است.
کتاب سلیم بن قیس، به کوشش علوی حسنی نجفی ، ج۱، ص ۲۲۷، بیروت ، ۱۴۰۰ق /۱۹۸۰م .
...