مختصات: ۳۴°۲۴′۰۳″شمالی ۴۷°۰۷′۵۱″شرقی / ۳۴٫۴۰۰۹۵۳۶۰۸°شمالی ۴۷٫۱۳۰۸۱۳۰۳۴۸°شرقی / 34.400953608; 47.1308130348غار کوچک از بالا قطرات آب به مرور زمان سطح کف غار کوچک را به این صورت درآورده در انتهای غار بزرگ یک تونل دیده می شود که به قسمت انتهایی غار می رسد دهانه ورودی غار کوچک نمایی از داخل غار کوچک به شهر کرمانشاه دهانه ورودی غار کوچک ناهمواری های طبیعی دیواره اطراف غار بزرگ غار دو اشکفت، نمایی از پارک کوهستان به غار نمایی از غار دو اشکفت به شهر کرمانشاه
غار دواَشکَفت در شمال شهر کرمانشاه، در دامنهٔ کوه میوله و مشرف به پارک کوهستان قرار دارد و کهنترین بقایای سکونت انسان در شهر کرمانشاه است. با توجه به مطالعات باستان شناسی انجام شده این غار در دوران پارینه سنگی میانی (در ۱۲۰ تا ۴۰ هزار سال پیش) مورد سکونت انسان (احتمالاً نئاندرتال) بوده است. ارتفاع این غار در حدود ۱۶۰۰ متر از سطح دریاست.
یکی از کهن ترین سکونتگاه های بشر در منطقهٔ کرمانشاه غار دواشکفت در نزدیکی تاق بستان است. این مکان باستانی، شامل دو غار مجاور هم، در دامنهٔ جنوبی کوه میوله، در ارتفاع حدود سیصدمتری از دشت و مشرف بر پارک کوهستان قرار دارد. نخستین بار در سال ۱۹۹۹ به وسیلهٔ باستان شناسان کرمانشاهی، فریدون بیگلری و سامان حیدری، شناسایی و مطالعه شد. طبق یافته های باستان شناسی، این غار در دورهٔ پارینه سنگی میانی مسکن انسان های شکارگر بوده است. با توجه به مطالعات باستان شناسی انجام یافته، یکی از این دو غار (غار شرقی)، در دورهٔ پارینه سنگیِ میانی محل سکونت موقت یا فصلیِ گروه های شکارورز ساکن منطقه بود.
ابزارهای سنگی یافت شده در این مکان مربوط به صنعت موستری زاگرس است. برای ساخت ابزارها هم از رخنمونهای سنگ رادیو لاریت اطراف غار و هم از سنگ های چخماق گاکیه استفاده شده است. علاوه بر دو اشکفت، آثار سکونت انسان های پارینه سنگی در چند غار و پناهگاه دیگر در شمال کرمانشاه یافت شده است. نزدیکترین آن ها به دو اشکفت پناهگاه ورواسی است که به وسیلهٔ باستان شناس آمریکائی بروس هو کاوش شد. همچنین وی غار قبه در تنگ کنشت را نیز حفاری کرده است.
غار دواَشکَفت در شمال شهر کرمانشاه، در دامنهٔ کوه میوله و مشرف به پارک کوهستان قرار دارد و کهنترین بقایای سکونت انسان در شهر کرمانشاه است. با توجه به مطالعات باستان شناسی انجام شده این غار در دوران پارینه سنگی میانی (در ۱۲۰ تا ۴۰ هزار سال پیش) مورد سکونت انسان (احتمالاً نئاندرتال) بوده است. ارتفاع این غار در حدود ۱۶۰۰ متر از سطح دریاست.
یکی از کهن ترین سکونتگاه های بشر در منطقهٔ کرمانشاه غار دواشکفت در نزدیکی تاق بستان است. این مکان باستانی، شامل دو غار مجاور هم، در دامنهٔ جنوبی کوه میوله، در ارتفاع حدود سیصدمتری از دشت و مشرف بر پارک کوهستان قرار دارد. نخستین بار در سال ۱۹۹۹ به وسیلهٔ باستان شناسان کرمانشاهی، فریدون بیگلری و سامان حیدری، شناسایی و مطالعه شد. طبق یافته های باستان شناسی، این غار در دورهٔ پارینه سنگی میانی مسکن انسان های شکارگر بوده است. با توجه به مطالعات باستان شناسی انجام یافته، یکی از این دو غار (غار شرقی)، در دورهٔ پارینه سنگیِ میانی محل سکونت موقت یا فصلیِ گروه های شکارورز ساکن منطقه بود.
ابزارهای سنگی یافت شده در این مکان مربوط به صنعت موستری زاگرس است. برای ساخت ابزارها هم از رخنمونهای سنگ رادیو لاریت اطراف غار و هم از سنگ های چخماق گاکیه استفاده شده است. علاوه بر دو اشکفت، آثار سکونت انسان های پارینه سنگی در چند غار و پناهگاه دیگر در شمال کرمانشاه یافت شده است. نزدیکترین آن ها به دو اشکفت پناهگاه ورواسی است که به وسیلهٔ باستان شناس آمریکائی بروس هو کاوش شد. همچنین وی غار قبه در تنگ کنشت را نیز حفاری کرده است.
wiki: غار دواشکفت