عامری . [م ِ ] (اِخ ) یحیی بن بکر عامری یمنی ملقب به عمادالدین و مکنی به ابوزکریا از فضلاء و محدثان عامه بود. وی به سال 893 هَ . ق . درگذشت . از تألیفات او است : بهجة المحافل فی السیر و المعجزات و الشمائل . (ریحانةالادب ). و رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ص 1261 شود.
عامری . [ م ِ ] (اِخ ) لبیدبن ربیعةبن مالک . رجوع به لبید شود.
عامری . [ م ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان ساحل بخش اهرم شهرستان بوشهر. واقع در 33 هزارگزی جنوب باختر اهرم در ساحل دریا، کنار راه ساحلی سابق . محلی است جلگه ٔ گرمسیر، مرطوب و مالاریایی . 416 تن سکنه دارد. آب آن از چاه تأمین میشود و محصولات آن غلات دیمی و خرماست . اهالی به کشاورزی و صید ماهی اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).
عامری . [ م ِ ] (ص نسبی ) منسوب به قبیله ٔ بنی عامر از قبائل عرب است که سرسلسله ٔ ایشان عامربن صعصعةبن معاویةبن بکربن هوازن بودو این عنوان عامری در رجال لقب ابان بن کثیر و احمدبن رشید و اسماعیل بن جعفر و حاشدبن مهاجربن و حبةبن بعلبک و حسین بن عثمان و عبیدبن کثیر و عثمان بن عیسی وجمع بسیاری دیگر است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 51).
عامری . [ م ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان لیراوی بخش دیلم شهرستان بوشهر. واقع در 12هزارگزی شمال دیلم و شش هزارگزی ساحل در کنار راه فرعی دیلم به هندیجان . محلی است جلگه ٔ گرمسیر، مرطوب و مالاریایی و 500 تن سکنه دارد. آب آن از چاه تأمین میشود. محصولات آن غلات دیم و سبزیجات است و اهالی به کشاورزی اشتغال دارند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).
