ماهواره

ماهواره به دستگاه های ساخت بشر گفته می شود که به صورت عمدی به فضا فرستاده شده و در مدارهایی در فضا به گرد زمین یا سیارات دیگر می چرخند.
ماهواره های کوچک (۵۰۰–۲۰۰ کیلوگرم)
ماهواره های میکرو (زیر ۲۰۰ کیلوگرم)
ماهواره های نانو (زیر ۱۰ کیلوگرم)
اهمیت ماهواره ها برای مخابرات و بررسی منابع زمینی و پژوهش و کاربردهای نظامی و جاسوسی روزافزون است. بخشی از پژوهش های علمی و تخصصی که در آزمایشگاه های مستقر در فضا انجام می شود، هرگز نمی توانست روی کرهٔ زمین جنبهٔ عملی به خود گیرد.
نخستین ماهوارهٔ فضایی جهان اسپوتنیک-۱ (به معنی همسفر-۱ به زبان روسی) بود که در تاریخ ۱۲ مهر ۱۳۳۶ (۴ اکتبر ۱۹۵۷) به مدار زمین پرتاب شد. پرتاب اسپوتنیک-۱ به مدار زمین آغازگر عصر فضا و مسابقه فضایی شد. از آن زمان، حدود ۶۶۰۰ ماهوارهٔ بیش از ۴۰ کشور به وسیلهٔ ۱۰ ملت به فضا پرتاب شده اند. بنا بر تخمینی مربوط به ۲۰۱۳، ۳۶۰۰ تا در مدار باقی مانده اند. از این تعداد حدود ۱۰۰۰ تا فعال بوده اند و بقیه، عمر مفیدشان را پشت سر گذاشته و به زباله های فضایی تبدیل شده اند. تقریباً ۵۰۰ ماهواره عملیاتی در مدار زمین-پایین هستند؛ ۵۰ تا در مدار زمین-متوسط (در 20000 km)، و بقیه در مدار زمین-ثابت هستند (در 36000 km). تعداد کمی ماهواره بزرگ در قطعات جداگانه پرتاب و در مدار به هم متصل شده اند. بالغ بر یک دوجین سفینه کاوشگر در مدارات سایر اجرام قرار داده شده و تبدیل به ماهواره های مصنوعی ماه، تیر، ناهید، مریخ، برجیس(سیاره)، کیوان، تعدادی سیارک، و خورشید گشته اند.
اولین ماهوارهٔ ایالات متحده برای تقویت کردن مخابرات «پروژهٔ اسکور» در سال ۱۹۵۸ میلادی بود که از یک نوار برای ضبط و پخش پیام های صوتی استفاده می کرد. از این ماهواره برای پخش پیام تبریک کریسمس رئیس جمهور آمریکا «آیزن هاور» به سراسر دنیا استفاده می شد. در سال ۱۹۶۰ میلادی ناسا ماهوارهٔ «اکو» را پرتاب کرد.تل استار اولین ماهوارهٔ فعال مخابرهٔ مستقیم ماهواره ای تجاری بود. وابسته های به «ای تی اند تی» به عنوان بخشی از توافق چند ملیتی بین «ای تی اند تی»، آزمایشگاه های تلفن بل، ناسا، ادارهٔ پست عمومی بریتانیا و دفتر پست ملی فرانسه برای گسترش ارتباطات ماهواره ای، آن ماهواره را از پایگاه فضایی کیپ کارناورال در ۱۰ ژوئیه ۱۹۶۲ میلادی توسط ناسا پرتاب کردند.اولین و مهم ترین برنامهٔ ماهواره های مخابراتی در تلفن بلند برد میان قاره ای بود. پیشرفت ها در کابل های مخابراتی زیردریایی با استفاده از فیبرهای نوری باعث کاهش استفاده از ماهواره ها برای تلفن های ثابت در اواخر قرن بیستم شد، ولی هنوز برخی اقلیم ها یا قسمت هایی از برخی کشورها بودند که خطوط زمینی مخابرات در آن ها اندک بود یا موجود نبود مانند قطب جنوب، به علاوهٔ بخش عظیمی از استرالیا، آمریکای جنوبی، آفریقا، کانادای شمالی، چین، روسیه و گرین لند.بعد از اینکه سرویس تلفن راه دور تجاری با استفاده از مخابرات ماهواره ای ایجاد شد، یک میزبان از دیگر ارتباطات راه دور تجاری با ماهواره های مشابه در سال ۱۹۷۹ میلادی شامل موبایل ها ی ماهواره ای، رادیوی ماهواره ای، تلویزیون ماهواره ای و دسترسی اینترنتی ماهوارهٔ تطبیق شد. اولین تطابق ها برای بیشتر سرویس ها در دههٔ ۱۹۹۰ میلادی اتفاق افتاد و درحالیکه قیمت گذاری برای کانال های تقویتکنندهٔ ماهواره ای ادامه می یافت به طور قابل توجهی افت کرد.

ماهْواره (satellite)
ماهْواره
(یا: قمر مصنوعی) هر جسم کوچکی که بر گرد جسم بزرگ تری مدارپیمایی کند. قمرهای طبیعی، که به دور سیاره ها می گردند، قمرنامیده می شوند. کاوشگرهایی فضایی به مقصد قمرهای طبیعی از جمله ماهِ زمین، دیموسمریخ، و ایوو گانیمیدو اروپایِ مشتری فرستاده شده اند. در ۱۹۵۷، اتحاد شوروی نخستین ماهوارۀ مصنوعی، اسپوتینک ۱ را به مداری بر گرد زمین فرستاد. ماهواره ها در علوم، ارتباطات، پیش بینی وضع هوا، و امور نظامی و جاسوسی کاربرد دارند. آن ها قادرند داده هایی را از یک نقطه به نقطۀ دیگری در زمین و یا از فضا به زمین ارسال کنند. چند هزار ماهوارۀ مصنوعی بر گرد زمین مدارپیمایی می کند که بعضی از آن ها ماهواره های فعال اند، بعضی ماهواره هایی اند که عمر کاری شان سپری شده است، و تعدادی هم بخش های جدا شدۀ موشک هایند. درخشان ترین ماهواره ها را می توان با چشم غیرمسلح دید. ماهواره ها سرانجام به جوّ زمین باز می گردند و معمولاً براثر اصطکاک می سوزند، امّا گاهی بقایای آن ها، مثل بقایای اسکای لبو سالیوت هفت، به زمین سقوط می کند. در ۱۹۹۷، ۳۰۰ ماهوارۀ فعال به دور زمین می چرخید که اکثر آن ها کاربری های ارتباطاتی داشتند.