اتابکان فارس

یا سغلریان

اتابکان فارس. [ اَ ب َ ن ِ ] ( اِخ ) یا سلغریان که از 543 تا 686 هَ. ق. در فارس حکومت راندند. سلغر رئیس یکدسته از ترکمانان بود که با طایفه خود بخراسان کوچ کرد و پس از یک دوره تاخت و تاز بخدمت طغرل بیک پیوست و نزد او رتبه حاجبی یافت. این سلسله را مغول از میان برداشتند. یکی از نوادگان سلغر بنام سنقربن مودود در سال 543 هَ. ق. بر فارس دست یافت و سلسله ای تشکیل داد که تا یک قرن و نیم دوام داشت اتابک سعد تبعیت خوارزمشاه را پذیرفت و دو قلعه اصطخر و اشکنوان را به او واگذاشت و اتابک ابوبکر نیز به اطاعت اوگتای قاآن ایلخان مغول گردن نهاد و از جانب او بلقب قتلغخان ملقب گردید. اتابکان آخری فارس همه باجگزار ایلخانان ایران بودند و آخرین ایشان که ابش خاتون باشد در عقد ازدواج منگو تیمور یکی از پسران هولاگو بود. سعدی شاعر معروف در زمان اتابک ابوبکر میزیسته است.
رجوع به طبقات سلاطین اسلام تألیف لین پول ترجمه عباس اقبال صص 155 - 156 شود.